De uitzwaai van wijnmeester Frans – De Amici stoelendans

Content heb ik altijd een schoon woord gevonden! Bovendien is content zijn een schone deugd en is het een situatie waar ik zeer graag in vertoef. Ik ben dan ook zeer content dat de start van de nieuwe seizoenen van de diverse wijnclubs waar ik lid van ben, opnieuw in gang geschoten worden. Zo ook bij Amici! Ware het niet dat de aftrap dit keer een dubbel gevoel gaf.

Frans, onze Amici wijnmeester sinds jaar en dag, had al enkele jaren te kennen gegeven dat hij het tijd vond om de fakkel door te geven. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven ik van mening was dat, hoewel Frans dit al geruime tijd aangaf, hij dit eigenlijk helemaal niet wilde. En dus was ik toch wel verrast dat op het einde van het vorige proefjaar het nieuws doorsijpelde dat het dan toch zo ver was en dat Frans spreekwoordelijk ‘zijn kurkentrekker aan de haak ging hangen’.

En zo stond de eerste Amici bijeenkomst van het nieuwe seizoen helemaal in het teken van de uitzwaai van Frans als wijnmeester. Hierbij speelde hij nog één keer de orkestmeester en selecteerde hij wijnen die bij hemzelf in de hoogste schuif liggen. Als het de bedoeling was om onze nieuwsgierigheid aan te wakkeren is hij daar alvast in geslaagd.

De uitzwaai van de oude wijnmeester gaat uiteraard hand in hand met de intrede van vernieuwing. Al kunnen we de intrede van oud voorzitter Peter als nieuwe wijnmeester misschien niet onmiddellijk als een vernieuwing beschouwen. Ook al kent Peter het reilen en zeilen van Amici als zijn broekzak, toch zal het ook voor hem geen sinecure zijn om in de voetsporen van Frans te treden. Frans was/is immers een autoriteit op gebied van Italiaanse wijnen en dit niet enkel binnen Amici maar in heel ons belgenlandje. Als Frans sprak, dan luisterde je! We wensen Peter dan ook alle succes en zijn ervan overtuigd dat hij onze volgende proefavonden in goede banen zal leiden.

Beste Frans, je blijft gelukkig nog aanwezig als zeer gewaardeerd lid van Amici, ik ben alvast uitermate content dat je mijn wijnmeester was!

Over naar de orde van de avond en het proeven van de wijnen. Het werd een selectie van 3 witte en 5 rode wijnen. Vooraf hadden we geen enkele kennis van wat er in het glas zou komen (altijd leuk). Hieronder kan mijn bevindingen over de geproefde wijnen.

  1. Falkenstein Riesling 2017 – Südtirol Vinschgau DOC – Alto Adige
    Riesling die gedurende 10 maanden rijpt in grote acacia vaten en vervolgens 12 maanden in de fles.
    Volle intense strogele kleur, tranend. Van bij de aanzet, zonder walsen, heb je al een volle rijke neus waarbij de rijpheid van de ananas goed tot zijn recht komt. Helemaal geen eenzijdig ananas-fruitgebeuren trouwens want ook appel, sterfruit, perzik en een waaier aan citrusvruchten tekenen present. Goed walsen doet de wijn zeker deugd want hierdoor komt zijn anijs/notig karakter boven en wordt het volle rijke gecounterd door een zeer mooie frisheid.
    In de mond zet die heerlijke volheid in combinatie met een sublieme aciditeit zicht trouwens door! De mineraliteit geeft nog een extra dimensie en de lengte van de afdronk zorgt voor een goedkeurend knikje. De aftrap is gegeven met een subliem mooie wijn!
    Punten: 94/100 – Te koop bij TG Fine wines (prijs 22,00 €)
  2. Venica & Venica Ronco delle Mele Sauvignon Blanc 2020 – Collio DOC – Friuli
    Sauvignon Blanc die deels vergist en rijpt in 20/27 hectoliter vaten en deels in inox kuipen gedurende 5 maanden.
    Heldere bleekgouden kleur met traanvorming. De neus gaat 2 seconden in het glas en de initialen S.B. staan op het proefformulier. Heel herkenbaar Sauvignon Blanc dus waar de aanwezigheid van varen, roze pompelmoes, appel en kruisbes vanzelfsprekend is. Het is een mooie volle neus die toch wat complexer is en meer te bieden heeft dan de initiële aroma’s. Zo is er ook de zeste van mandarijn, pepermunt, blanke amandel, en een etherische toets die de aanwezigheid van het hout etaleert. De smaak kan niet anders dan vele van deze elementen bevestigen. Hoewel primair de frisheid van de wijn opvalt neemt naarmate de wijn naar zijn smaakhoogtepunt gaat de ‘vettigheid’ licht over. Bovendien is er een zeer leuke vulkanische mineraliteit aanwezig. Tijdens de lange afdronk neemt de frisheid opnieuw de bovenhand en komt het edele citrusfruit opzetten en is er die smakelijke zesty schwung.
    Punten: 91/100 – Te koop bij Baeten Vinopolis (prijs 45,00 €)
  3. Marisa Cuomo Fiorduva 2019 – Costa d’Amalfi DOC – Campania
    Blend van 40% Ripoli, 30% Ginestra en 30% Fenile. De overrijpe druiven gisten gedurende 3 maanden in barriques en rijpen vervolgens voor 4 maanden in inox kuipen.
    Helder, bleekgoud. Hoewel de neus bij aanzet gesloten is kan hij de zilte toets niet verbergen. Wat werken met het glas brengt slechts een beetje soelaas. Peer, ananas, perzik en citrus tekenen het fruit. Verder licht zweterig, floraal, kruidig, houtimpressies, notig en etherisch. In de mond treedt bij aanvang vooral het filmende naar voor en wordt de wijn als ‘aangenaam vettig en sappig, rond’ omschreven. Bij een tweede slok valt toch ook de verscholen en zeer mooi ondersteunende aciditeit van de wijn op. Mineraal en ziltig in de afdronk, die weliswaar een puntje langer aanwezig mocht blijven.
    Punten: 86/100 – Te koop bij Wine-Art (Prijs 62,00 €)
  4. San Giusto a Rentennano La Ricolma Merlot 2006 – Toscana IGT – Toscana
    Merlot die gedurende 22 maanden rijpt in Franse eiken vaten.
    Terwijl er links en rechts mooie commentaren over deze wijn op te vangen waren kwam ik niet verder dan dat de aanwezigheid van de alcohol en kruiden al het andere maskeerde. Eén van de flessen bleek niet 100% correct te zijn (mijn glas), bij gevolg heb ik deze wijn dan ook geen bespreking gegeven.
    Geen punten – Te koop bij Stappato (momenteel staat hij daar op uitverkocht en is er geen prijs zichtbaar. De prijzen op het internet voor recentere jaargangen zijn zeer divers en variëren tussen de 170 en de 500 €)
  5. Kellerei Girlan Vigna Ganger Pinot Noir Riserva 2017 – Alto Adige DOC Mazon – Alto Adige
    Pinot Noir die 20 maanden rijpt in barriques en vervolgens 18 maanden flessenrust krijgt.
    Heldere zuivere granaatrode kleur. Wat een heerlijk, uitnodigende, fragiele en typische Alto Adige Pinot Noir neus is dit. Het doet je stralen van contentement… De ontleding van deze complex geurexplosie gaat in fases want telkens komen er nieuwe elementen opzetten. Framboosjes, aardbeien, kers/kriek. Het kleine fijne rode fruit is er allemaal. Duidelijke aanwezigheid van de roosjes, mooie kruidigheid. De houtopvoeding zorgt voor branderige aroma’s zoals mokka, koffie, sigarenkistje. Een vegetale toets en een snuif humus ronden af.
    Tiptop zuren vullen de mond, gespekt met het sappige rode fruit en een verscholen body. Dat de afdronk tot ongekende lengtes present blijft zorgt voor extra genot. Ja, dit is helemaal mijn ding (part one)!
    Punten: 94/100 – Te koop bij Wijnsalon (prijs 135,00 €)
  6. Pietradolce Vigna Barbagalli 2016 – Etna Rosso – Sicilia
    Nerello Mascalese met een opvoeding in eiken vaten voor 20 maanden.
    Gematigd granaatrood en helder van kleur. De neus biedt een gevarieerd boeket met een licht vlezige balsamico toets. Pruim, aardbei, kers, rode bes, viool, roos, anijs, munt, chocolade, mokka, wat dierlijk en alcohol. Alles is mooi aanwezig om me ook een mooi mondgevoel te bezorgen. Hier blijf ik echter wat op mijn honger zitten. De wijn is voldoende sappig, mooi kruidig, zelfs evenwichtig maar komt me net iets te snoeperig over.
    Mijn verbazing is dan ook groot dat het de Vigna Babagalli is waar ik meestal lyrisch over ben…
    Punten: 84/100 – Te koop bij Wine-Art (Prijs 102,00 €)
  7. Kellerei Bozen Taber Lagrein Riserva 2017 – Alto Adige DOC – Alto Adige
    Lagrein die vergist in grote foeders en een opvoeding geniet in barriques gedurende 12 maanden.
    De kleur is bijna zwart te noemen, hij is helder en in bezit van een heerlijke gekleurde traanvorming.
    De geur bulkt van de sulfiet en doet me zweren dat we met een Aglianico/Taurasi te maken hebben. Lagrein kwam even op in de gedachten maar het zwoelere karakter dreef me definitief zuidwaarts.
    De neus biedt exact wat ik graag heb in krachtpatsers van wijn. Die grafiet die licht dominant is, het vlezige van braadjus, het donkerste fruit dat de bijna zwarte kleur van de wijn in de verf zet. Het overvloedige aan kruiden (jeneverbes, tijm, peper, laurier, munt en salie) de houtintegratie die grommend zijn aanwezigheid laat blijken met tabak, leder, chocolade en mokka. Lichte integratie van sousbois, thee en paprika… Samengevat: uitbundig!
    Wat mij betreft wordt die bijna overdreven uitbundigheid nog eens verdergezet in de mond. De tannine die spreekt ‘hier ben ik’ waarna het sappige smeuïge zwarte fruit dit vlug de kop in drukt. De oh zo belangrijke aanwezigheid van de zuren en de grootse lengte brengen de noodzakelijke balans.
    Dit is gigantisch lekker, eten & drinken tegelijkertijd en helemaal mijn ding (part two)!
    Punten: 95/100 – Te koop bij Van Eccelpoel (prijs 52,50 €)
  8. Aldo Conterno Bussia Colonnello 2016 – Barolo DOCG – Piemonte
    Nebbiolo oude stijl met opvoeding gedurende 29 maanden in 25 hl grote Slavonische eiken vaten.
    Heldere, lichte kersenrode kleur. Herkenbare Nebbiolo aroma’s waarbij we instant een dwaze gelukzalige lach op ons gezicht krijgen. Je zou het boeket in een bokaaltje moeten kunnen opvangen waar je stiekem van tijd tot stond aan kan ruiken. Het is trouwens blijven ruiken en blijven ontdekken want het is een heerlijk complex gebeuren. Beeld je in dat je deze tijd van het jaar het bos in trekt. Bosaardbeien, paddenstoelen, zwammen, truffel, humus, sousbois… noem het maar! De aanwezigheid van framboos, roosjes en thee zijn bijna een evidentie. Munt, ceder, sigaar, koffie en tabak spelen de tweede viool.
    Qua smaak kan je allerlei superlatieven bovenhalen. Ik hou het bescheiden op subtiel, elegant, fragiel, fris, dragend, complex… kortweg Nebbiolo! En dus helemaal mijn ding (part three).
    Punten 97/100 – Te koop bij Licata (Prijs 120,00 €).

Alto Adige – (P)ronkend rood

Ben je ooit al verder geweest dan het land van Heidi aus Tirol? Neen, wel steek de Oostenrijkse landsgrens een keer over via de Brennerpas en nestel je in het Italiaanse Alto Adige oftewel Südtirol. Land van de dolomieten, land van de Ötzi, ijsmummie, prachtig wandelgebied, uitstekend skigebied, land van welness & gastronomie, land van een onnoemlijke appelproductie maar bovenal ook land van uitstekende wijnen!

Deze uitstekende wijnen worden voor de meeste wijnliefhebbers gepaard met de witte wijnen. En inderdaad, het moet gezegd worden, deze tweetalige regio is rijk aan Sauvignon Blanc, Pinot Bianco tot zelfs Müller-Thurgau, Gewürztraminer, Riesling en Chardonnay van de allerbeste kwaliteit. Minder gekend bij het grote publiek zijn de rode wijnen. Om deze in een beter daglicht te stellen zette Amici dit licht op rood en gingen we total löss bij een prachtige selectie wijnen, speciaal uitgekozen door onze wijnmeester Frans!

Alto Adige DOC, enkele weetjes!

  • Alto Adige is officieel tweetalig Italiaans-Duits en behoort sinds 1919 officieel bij Italië. Dit Noordelijk wijngebied is sindsdien afgescheiden van Oostenrijk. Om de Italiaanse overheid te paaien wordt het gekoppeld aan het ‘echte Italië’ van Trentino.
  • Bolzano en Merano zijn het kloppende hart van de regio. Beide steden worden verbonden door de weinstrasse waar je je naar believen kan uitleven. Beperk je niet tot deze weinstrasse als je op ontdekking gaat. De liefhebbers weten immers dat er in de hoger gelegen gebieden boven Bolzano en Merano pareltjes te ontdekken zijn!
  • Alto Adige is met zijn 5.300 ha aan wijngaarden misschien wel een klein wijngebied maar is wel het snelst groeiend kwaliteitsgebied in Italië met maar liefst meer dan 98% (!!!!) van de wijnen die onder een DOC vallen.
  • De Dolomieten zorgen voor vele valleien en microklimaten en die Dolomieten geven bovendien een bodem die een vat vol mineralen in de wijn brengt. Deze bodem is voornamelijk van vulkanisch porfier maar er zijn ook primitieve rotsbodems van kwarts, mica tot kalksteen.
  • De wijngaarden op steile hellingen liggen tot wel 1000 meter hoogte. Hierdoor is terrasbouw op vele plaatsen noodzakelijk.
  • Er zijn 2 officiële DOC gebieden: Alto Adige/Südtirol en Lago di Caldaro/Kalterersee. De DOC Alto Adige/Südtirol bevat 6 subzones: Isarco Valley – Santa Maddalena – Terlano – Merlano – Val Venosta – Colli di Bolzano.
  • De Doc wetgeving er sinds 1975 van toepassing is en er bestaat tot op heden, onbegrijpelijk genoeg, geen enkele DOCG.
  • Autochtone kwaliteitsvolle druivenrassen zijn Gewürztraminer, Vernatsch en Lagrein.
  • Vernatsch wordt ook wel Schiava genoemd. De letterlijke vertaling hiervan is ‘slaafje’. Dit moet je vooral niet gaan googlen onder afbeeldingen! In navolging van het Lagrein succes probeert men nu ook deze druif steeds meer te promoten. Het is vandaag nog altijd de druif die het meeste in het glas komt bij vooral de oudere generatie lokale wijnboeren.
  • Er staan een 20-tal verscheiden druivenrassen aangeplant waaronder vooral de Franse klassiekers.
  • Er staat een meerderheid aan witte rassen aangeplant (62%) met Pinot Grigio als meest aangeplante druif. In het zog volgt de Gewürztraminer. Hoewel er steeds meer wijngaarden verdwijnen ten voordele (???) van de populistische Merlot en Cabernet Sauvignon is Schiava nog steeds het meest aangeplante rode druivenras. Pinot Nero en Lagrein zijn respectievelijk tweede en derde.
  • De naam is gevallen: Pinot Nero (Blauburgunder) is hier echt wel in zijn sas! Je kan ze niet echt vergelijken met de Bourgogne Pinot Noir maar ze zijn wel verdomd lekker…
  • Tenslotte maak ik graag de bemerking dat je het beste een Riserva versie van de heerlijke Lagrein in je glas krijgt. De niet houtgelagerde versies zijn heel vaak niet je dat. Hou ook in het achterhoofd dat wanneer je lokaal een Lagrein Kretzer zou bestellen je een rosé Lagrein in het glas zal krijgen.

De proeverij!

  1. Kellerei Kaltern Quintessenz Vernatch Classico Superiore 2017 – DOC Kalterersee
    100% Vernatsch – Vinificatie in inox en verdere rijping gedurende 6 maanden in deels betonnen cuves en deels eiken fusten.
    Heldere granaatrode kleur. Licht geparfumeerde (roosjes) neus die de geur aanstekelijk maakt. Naast het, licht snoeperige, kleine rode fruit zijn er ook myrtilles aanwezig. Verder wat chicorei, munt en groenige accenten. In de mond proeven we een correcte wijn! De zuren zijn prominent aanwezig en krijgen helaas niet veel weerwerk. Het fruit is er in de aanzet en de afdronk kent een kruidigheid van groen peper. Op naar de volgende zou ik zeggen!
    Punten: 76/100 – Niet onmiddellijk te koop gevonden in België, wel diverse verkooppunten in Nederland. Richtprijs ongeveer 14,00 €
  2. Abbazia di Novacella Praepositus Pinot Nero Riserva 2015 – DOC Alto Adige
    100% Pinot Nero – Vinificatie in inox en rijping voor 24 maanden in Franse eiken vaten en tonneaux, waarvan 1/3e nieuwe.
    Heldere en zuivere granaatrode kleur. De neus is ingetogen bij de start, flink wat walsen helpt wel degelijk om een rijkelijke bouquet in het glas te krijgen. Duidelijk herkenbaar Pinot Noir, zonder enige twijfel. Kersjes, kriekjes omgeven met wat framboos. De florale accenten, de houtintegratie, licht aards en wat tertiair met koffie. Gelukkig is de smaak een pak uitbundiger dan de neus! Rijkelijke tannine in samenspel met levendige zuurtjes zorgen voor een prima gebalanceerde wijn. Fris en vol van smaak. De afdronk kent een behoorlijke lengte. Hoewel er nauwelijks enig negatief element te bespeuren valt geeft de wijn toch niet het nodige wow-gevoel. Correct, goed en ik zal het glas absoluut niet afslaan. Toch ben ik ervan overtuigd dat er nog beter zal volgen.
    Punten: 85/100 – Te koop op diverse plaatsen in België (Vinesse, The Lodge…) tegen een richtprijs van 32,00 €
  3. Elena Walch Ludwig Pinot Nero 2015 – DOC Alto Adige
    100% Pinot Nero – Vinificatie deels in inox, deels in Sloveense fusten. Verdere rijping voor 12 maanden in eiken barriques.
    Ludwig is een vaste partner in onze wijnkelder thuis en de wijn kwam me dan ook zeer bekend voor. Terwijl de kleur vasthield aan de granaatrode kleur, geeft de neus mij een duidelijk herkenbaar mooi klassiek Pinot Noir pallet. Het kleine rode fruit komt wat snoeperig over, de florale accenten halen vlug de bovenhand, toast en ceder verraden de houtlagering. Bovendien is er een aanwezigheid van eucalyptus wat ik vaak ervaar in de Alto Adige Pinots. Munt, tabak, koffie geef ik nog mee ter volledigheid. De smaak is zacht, rijk, fris en voldoende vol. Het is geen powerboy, hij is eerder fluwelig te noemen en kent een bijzonder aantrekkelijk mineraal karakter!
    Punten: 87/100 – Te koop bij Young Charly (Prijs: 30,20 €)
  4. Tenuta Waldgries Mirell Lagrein 2015  – DOC Alto Adige
    100% Lagrein – Vinificatie in eiken fusten en verdere rijping gedurende 24 maanden in Franse eiken vaten en tonneaux.
    Diepgekleurd, bijna zwart en intens. In eerste instantie was de wijn die in ons glas zat niet zuiver van geur. Zeer lactisch, quasi port… Een nieuwe poging van een correcte fles bracht heel wat verheldering. Dit was wel in orde. Pruimen, dadels, braambessen, jeneverbes, kruidnagel, cacaoboon, chocolade, tabak, potloodslijpsel, potgrond… De geur bracht dus heel wat boven. De smaak bracht stevigheid en kracht met toch wel verweven tannine. Bovendien was er een lange afdronk die volkruidig te noemen is.
    Geen verkeerd woord dus over deze Lagrein maar hij is wel niet capabel genoeg om niet-Lagrein kenners een lidkaart voor zijn fanclub aan te smeren!
    Punten: 86/100 – Niet te koop gevonden in België (Richtprijs 40,00 €)
  5. Cantina Stroblhof Pinot Nero Riserva 2015 – DOC Alto Adige
    100% Pinot Nero – Vinficatie in eiken fusten waarin de wijn blijft rijpen gedurende 8 maanden. Nadien volgt er nog één jaar flessenrust.
    Heldere, zeer zuivere kersenrode kleur met traanvorming. Ha, we zetten duidelijk een stap in de goede richting! Wat een mooie en fijne neus. Een rode vruchten coulis van aardbei/kers/framboos overgoten met een blaadje munt opgediend met wat eucalyptus gedrenkt in rozenwater! Het walsen verdringt deze aroma’s enigszins en brengt andere elementen boven. Lichte invloed van koffie, wat laurier, aardse tonen aangevuld met de aanzet van een sigarenkistje. De smaak ontfermt zich met lekkere zuren en fijne, toch krachtige en aangename tannine. In balans, fruitig/kruidig en lang aanwezig! Deze Pinot Noir evolueert naar een zwoele Pinot More!
    Punten: 89/100 – Niet te koop gevonden in België (Richtprijs 37,00 €)
  6. Franz Haas Schweizer Pinot Nero 2015 – DOC Alto Adige
    100% Pinot Nero – Vinificatie in open inox kuipen. Nadien rijping gedurende 12 maanden in Franse eiken vaten gevolgd door een extra jaar rijping in de fles.
    Mooie, heldere, tranende granaatrode kleur. De neus is een feestelijk festijn vol heerlijkheden! Hij is voorzien van een verleidelijk bouquet van rijpe bessen en kersen. Hij brengt een perfecte bloemenmix van rozen en viooltjes. De kruiden (peper, munt, eucalyptus, jeneverbes) spelen de aanlokkelijke viool op de achtergrond. Tabak, sigaar en mokka koffie maken het geheel zwoel-aantrekkelijk. De mond bezwijkt instant door deze heel mooie stijl van Pinot Nero. Rijke, levendige wijn met een subliem krachtkantje. Niet onmiddellijk in het bezit van dat minerale karakter maar wel fluwelig omgeven door heerlijk smakend fruit. Dit mag dan ook zonder twijfel dagelijks mijn disgenoot zijn in goed gezelschap!
    De Pinot Nero wijnen van Franz Haas zijn een begrip in en ver buiten Italië. Voor de Schweizer Pinot Nero voert hij een rendementsbeperking op van 35 hl/ha wat bijna ongezien is in Italië. Helaas moesten wij, enkele dagen na onze proeverij, vernemen dat Franz is overleden. Ik heb de omschrijving van deze wijn dan ook wat extra in de verf gezet als een hommage aan Franz die ik gekend heb als een aimabel mens vol bezieling!
    Punten: 90/100 – De wijnen van Franz Haas kunnen aangekocht worden via Wijnkennis (Richtprijs 42,00 €)
  7. Cantina Girlan Trattmann Pinot Nero Riserva 2016 – DOC Alto Adige
    100% Pinot Noir – Vinificatie in inox kuipen gevolgd door een rijpingsperiode van 12 maanden, deels in barriques, deels in 12hl fusten. Nadien nog verdere rijping voor 8 maanden in 70 hl fusten.
    Helder en zuiver kersenrood. De neus ademt Pinot Noir en is zeer mooi. Er is weinig toe te voegen aan de reeds eerder vermelde geuren: Aardbei, kers, framboos, aalbes, viool, rood, peper, koffie, ceder, vegetaal en aards. Het zit er allemaal in vervat en bovendien in een heerlijke verpakking! De smaak is intens, verfijnd, nog een tikkeltje te jong en rijkelijk met ingetogen kracht. Volledig in balans met sappig fruit. Zoals we gewoon zijn van Cantina Girlan is ook de Trattmann een zeer mooi glas Pinot Noir!
    Punten: 90/100 – Te koop bij Wijnsalon (Prijs: 34,10 €)
  8. Cantina Bolzano Taber Lagrein Riserva 2017 – DOC Alto Adige
    100% Lagrein – Vinificatie in eiken fusten gevolgd door een jaar rijping in Franse eiken barriques.
    Intense donker rode kleur met traanvorming. Volle neus met rijp en rijk zwart fruit (pruim, braam, cassis, dadel). Het is onmogelijk zijn kruidigheid te verbergen. Vooral rozemarijn, laurier, peper en tijm komen opzetten. Daarnaast nog grafiet en paprika als vegetale aroma’s en de invloed van het hout wordt benadrukt door de aanwezigheid van donkere chocolade, toasting en sigarenkistje. Het geheel geeft een smaak vol krachtige tannine in aanwezigheid van frisse en vele zuren. Perfecte houtintegratie en alcoholaanvulling. De meer dan 80-jaar oude druivenranken geven een wijn die al het ‘mooie hoekige’ van een Lagrein als perfecte puzzelstukjes in elkaar laten vallen! Waar is die lidkaart?
    Punten: 89/100 – Te koop bij Van Eccelpoel voor 52,50 €

Om deze mooie proefavond af te ronden ga ik nog even terug naar de start van de tasting. Günter bood ons immers een enig mooie Sauvignon Blanc aan uit deze regio! Opa worden doet iets met een mens en het is verre van elke dag mogelijk om de Renaissance Sauvignon Blanc van Gump Hof / Markus Prackwieser te kunnen proeven. Veel dank hiervoor en dat je nog enkele keren opa mag worden!
Hierbij nog even mijn proefnotitie omtrent deze wijn:
Hoewel we superlatieven kunnen boven halen voor de Sauvignon Blanc Riserva “Renaissance” van Gumphof is deze wijn een voorbeeld van grootsheid zonder overdaad. De Sauvignon druiven rijpen gedurende 12 maanden in 500 liter vaten. Nadien rusten ze nog een keer 12 maanden in inox kuipen. Geelgoud van kleur met groene glinsteringen in zijn jeugd. De neus is uiterst rijk en complex. Het meest opvallend zijn de bloemenaroma’s, de kruisbessen en de salie. In de mond vertoont hij een onberispelijke structuur en een grote présence, en verliest hij niets van zijn elegantie of finesse. Lang, vol en opwindend licht ziltig in de afdronk. De wijn is onvoorstelbaar lekker en kan lang ouderen!
Punten: 92/100 – Te koop bij Wijnkennis voor 43,10 €

Sforza Italia – De decadentie van een wijnclub

Een vraagstelling die je jezelf als doorwinterde wijnliefhebber af en toe moet opleggen! Val ik niet ten prooi aan decadentie, snobisme of andere overdreven verwennerij toestanden? Vandaag stel ik me die vraag een zoveelste maal. Aanleiding hiervan is de afgelopen bijeenkomst van ‘Op De Klippen’, één van de wijnclubs waarin ik actief ben. Het thema van deze proefavond was immers ‘Top uit Italië’ en bovendien zouden we er geen klassieke avond van maken maar onze avond laten begeleiden door allerlei kleine hapjes. Het werd een memorabele avond!

Vooraleer ik het antwoord geef op mijn spiegel-vraagstelling schets ik even de proeftafel. De ragfijnste kleppers uit de laars passeerden de revue. De één nog beter dan de andere maar steeds weer die verscheidenheid. De voorbereiding ervan had enkele maanden nodig. Eenvoudig was het immers allerminst om deze wijnen te verzamelen!

De avond zelf was ik dan ook behoorlijk wijn-opgewonden. Het moest immers de climax worden van deze intensieve voorbereiding. Het moeilijkste aan het geheel was de flessetting. Hoe moest ik godsnaam nu toch de juiste volgorde bepalen van deze grootheden? Ik heb er dan maar mijn Wim-logica op losgelaten:

  • Alle flessen gingen een karaf in
  • Ik wilde absoluut vermijden dat enige voorkennis of vooroordelen een invloed zouden hebben op het proeven en dus wisten mijn proefgenoten niet welke wijn er in hun glas zou verschijnen
  • De meest zoete & alcoholrijke flessen – Amarone & Sforsato – zouden de reeks afsluiten
  • De 2 oudere Barolo’s moesten naast elkaar geproefd worden en zou ik ook achteraan plaatsen
  • Wat de rest betrof heb ik naar a) de jaargang van de wijn b) de houtlagering van de wijn gekeken. Van ons huidige jaar (2014) heb ik het aantal maanden vatrijping afgetrokken en vervolgens met deze uitkomst het verschil gemaakt met de jaargang van de wijn. Zo kwamen de hoogste cijfers vooraan in de proeverij te staan en de laagste cijfers achteraan. Ik trachtte dus op te bouwen naar kracht.
  • Uiteraard werd de prijs van de wijn pas na de proeverij mee gegeven!

WP_20140303_001

De proeverij zelf dan:

  1. Franciacorta DOCG – Guido Berlucchi Palazza Lana Extrême Riserva 2006 (Lombardia) – 44,30 €
    Dit was onmiddellijk een gigantische opener natuurlijk. Extreem fijn, extreem rijk, extreem zacht en vol fruitig met een overheerlijke aciditeit. Deze bubbel laat 90% van het Champagne geweld haar poepje ruiken! Het werd onmiddellijk stil aan de tafel. De toon was duidelijk gezet.
    Score: 92/100
  2. Etna Rosso IGT – Passopisciaro Contrada Sciaranuova 2008 (Sicilia) – 43,00 €
    De kleur zette menig proever op het verkeerde been. Af en toe werd er zelfs Barolo geopperd. Maar deze Nerello Mascalese is reeds in de neus zó heerlijk!Jong rood fruit zingt en danst in het rond, sousbois, zachte kruidigheid, violetjes, toetsje vegetaliteit en dan de mineralen. Je kan er aan blijven snuiven, de variatie is zo gigantisch. De mond doet je echt in extase gaan. Ragfijn, tot in de perfectie verweven en aanhoudend. Dit is gewoonweg subliem en zo uitgesponnen!
    Score: 95/100
  3. Rosso Piceno DOC – Le Caniette Nero di Vite 2005 (Marche) – 52,30 €
    Ondanks zijn leeftijd nog viriel gekleurd tranend met een volle karmijnrode kleur. Ceder, tabak en bittere cacaobonen worden aangevuld met het donkerste gerijpte en licht gedroogde (vijg) fruit. Stevig, gul, krachtig en aanhoudend zonder ook maar aan fruit ingeboet te hebben. Wat een verrassing was deze wijn!
    Quote van een proever: Wat een tabak expressie, het is alsof je een sigaar aan het roken bent en na een trekje uitblaast in je wijnglas.
    Score: 93/100
  4. Toscana IGT – Querciabella Camartina 2007 (Toscana) – 83,80 €
    Querciabella werkt al sinds 2000 biodynamisch. Non believers raad ik steeds aan deze wijn eens te proeven. Het peperkoek accent valt door de kaneel op. Maar dit is complexiteit troef alweer. Adembenemend zacht en fluwelig!
    Score 94/100
  5. Brunello di Montalcino DOCG – Casanova di Neri Tenuta Nuova 2006 (Toscana) – 70,00 €
    Een ‘naam’ die uiteraard niet mocht ontbreken is Brunello. De keuze maken welke Brunello op te nemen is nooit eenvoudig. De Tenuta Nuova van Casanova di Neri viel meteen op door zijn branderige en stevige accenten. De smaak is als een kers in chocolade gedropt met een marinade van pepers omgeven met een sappige ronde volheid.
    Score 91/100
  6. Isola dei Naraghi IGT – Capichera Manténghja 2007 (Sardegna) – 65,00 €
    Hoewel Sardegna vooral bekend is om de rode Cannonau is dit een wijn van 100% Carignano.
    De zuiverheid van deze wijn valt je bij de kleur al op (prachtig tranend trouwens) en zet zich perfect door in het bouquet. Daar valt de complexiteit van deze wijn ook al onmiddellijk waar te nemen. Hey, alweer een ander aroma… En dan ga je proeven, en dan komt die geluksmakende glimlach op je gezicht.  Dit is fenomenaal, dit blijft zinderen, dit is onbeschrijfbaar, dit is perfectie!
    Score 97/100
  7. Sagrantino di Montefalco DOCG – Romanelli 2009 (Umbria) – 24,20 €
    Ondankbaar voor deze wijn om op deze plaats van de proeverij te komen.
    Een mengelmoes aan drop, zoethout, de typische jasmijngeurtjes, kruiden en fruit. Proef ik daar nu een vleugje pastis (anijs)? De afdronk is tot op heden het vlugst weg van alles wat we reeds proefden. Het is echter een mooie, niet eenvoudige, krachtige wijn.
    Score 87/100
  8. Alto Adige DOC – Muri Gries Abtei Lagrein Riserva 2010 (Süd Tirol) – 29,00 €
    Supergeconcentreerde wijn, inktzwart met prachtige kleuring. De neus is ‘black as hell’ met een mix aan specerijen en groene frisse kruiden. Het hout kan hij onmogelijk wegsteken. De smaak is zo sterk, zo stevig, vlezig en vol. Oh yeah baby, this is not for pussy’s!!! Power me…
    Score: 92/100
  9. Bolgheri DOC – Poderi Sapaio 2010 (Toscana) – 40,00 €
    Driewerf helaas maar deze wijn was gekurkt L
  10. Bolgheri Sassicaia DOC – Tenuta San Guido Sassicaia 2010 (Toscana) – 135,00 €
    Het merendeel van de leden keken reikhalzend uit om deze wijn te proeven. Enkelen onder hun waren er al heilig van overtuigd dat hij reeds de revue was gepasseerd. De neus is echt wel hemels. Zeer verfijnd ook. Fijn kruidigheid, zwarte kersen, chocolade, mokka, knapperig braadjus… enfin de hele cinema passeerde er in. Hoewel nog zeer jong, toch reeds verfijnd en versmolten van smaak en nooit vermoeiend. Krachtige, lichtjes droge tannine, lang aanhoudend met jong vers tot gedroogd fruit en een zeer mooie aciditeit.
    Score 94/100
  11. Barolo DOCG – Poderi Colla Bussia 2004 (Piemonte) – 72,00 €
    Ha eindelijk zijn we tot het hoofdstuk Nebbiolo gekomen. Je merkt het onmiddellijk. De omschakeling van de aroma’s en het fruit. De nog intensere aanwezige zuren naast de ragfijne krachtige  tannine. Geen spoor van evolutie in de smaak. Wat is dit een mooi tot zijn recht gekomen Barolo!
    Score 93/100
  12. Barolo DOCG – Poderi Colla Bussia 1997 (Piemonte) – 105,00 €
    Geef me een sigaar, verdomme ik rook niet maar geef me toch maar een sigaar!! Ondanks de 1997 alsnog een zoet/sappige geur met de nodige florale accenten en de kaneel. In de smaak zit die tabak wel heel opvallend. Maar dit is eenvoudigweg een fantastische wijn, blijvend en beklijvend.
    Score 93/100
  13. Valtellina Sforsato DOCG – Nino Negri 5 Stelle 2009 (Lombardia) – 48,40 €
    Fenomenaal is het enige ware woord dat hier van toepassing is! Hij blaast, ook door zijn jeugdigheid en zijn stijl van vinifiëren, de Barolo’s gewoon weg. Floep, verdwenen naar de achtergrond. Noem maar op… sappig, krachtig, kruidig, aanhoudend! Fris, zoet en kracht in één!
    Score 96/100
  14. Amarone della Valpolicella Riserva DOCG – Zýmé La Mattonara 2001 (Veneto) – 218,00 €
    De duurste uit het rijtje! Kersenjam met een vegetale frisheid (kruidigheid) en gitzwart fruit. Yeah, dit is vol & rond van smaak mét de nodige frisheid. Net dat waar het vele Amarones aan ontbreekt. Het mag ook wel gezien het prijskaartje maar dit is werkelijk een top Amarone en wat mezelf betreft de beste die ik ooit mocht proeven. Het is dé perfecte afsluiter van de avond!
    Score 97/100

Maar komen we dan even terug op mijn vraagstelling!
Val ik ten prooi aan decadentie, snobisme of andere overdreven verwennerij toestanden?
Mijn god neen, we hebben als groep, zeer intens gewerkt naar deze degustatie toe. Het is het resultaat van een prachtige avond werken (we hebben hiervoor een wijn quiz georganiseerd). Het zou pas van decadentie getuigen als mijn kelder niets dan zulke flessen zou bevatten en ik ’s avond s in mijn zeteltje niet meer content zou zijn met eender welk flesje wijn.
Bovendien, is het niet de bedoeling van een wijnclub, om net zulke niet alledaagse wijnen te kunnen proeven?

En dan laat ik graag aan jullie allemaal een ballonnetje los… Zijn de Italiaanse topwijnen duur????
Integendeel durf ik te zeggen. Ze behoren tot de goedkoopste van de wereld en zijn bovendien nog overheerlijk ook!!
Spreek me bewijsgrondelijk tegen aub.

WP_20140303_021 WP_20140303_019 WP_20140303_018 WP_20140303_017 WP_20140303_016 WP_20140303_015 WP_20140303_014 WP_20140303_013 WP_20140303_011 WP_20140303_010 WP_20140303_009 WP_20140303_008 WP_20140303_007 WP_20140303_006 WP_20140303_024 WP_20140303_023 WP_20140303_022 WP_20140303_005 WP_20140303_004 WP_20140303_003 WP_20140303_002

Hemelse haantjesgevechten

Aftellen!! Na een verplichte rustvakantie was het de dagen aftellen naar seizoen 3 ondertussen al van Kookgenootschap De Kemphanen. Mijn ‘gereedschapskist’ had ik al enkele dagen eerder klaar gezet. Kwestie van niets in de rush te vergeten. Ongeveer een week voor de start was ik met meer dan gewone belangstelling mijn mailbox in het oog aan het houden. Wachtende op de menu die onze chefkok dit keer voor ons heeft uitgekozen zodat ik hem (de menu) onmiddellijk na de ontvangst al een eerste keer kon verslinden. Het spreekt voor zich dat ik er alweer naar uit keek.

De menu, die op het eerste zicht gewoontjes leek, was een ware lust op het bord. Het bleek één van onze beste ‘kookprestaties’ te worden. Iedereen stond waarschijnlijk op scherp. Wanneer er soms al eens iets durfde te mislukken of gewoon minder goed slaagde was het dit keer de perfectie benaderen. Naar onze normen dan uiteraard want wij zijn en blijven maar een groepje hobbyisten die vooral een leuke avond willen beleven en waarbij het natje al minstens zo belangrijk is als het droogje. Om van het kameraadschappelijke nog maar te zwijgen!

Ik had nadien nog een andere reden om tevreden te zijn. Als sommelier onder ons genootschap hoor ik, naast deftig in de potten te roeren, ook nog een magie op tafel te toveren. De combinatie wijn en gerecht, ik blijf het maar herhalen, is voor mezelf zo fascinerend en boeiend. Telkens ben ik benieuwd naar de gemaakte keuze en het samenspel op de tong. Wat onze eerste avond betreft kan ik zeggen; ik geef mezelf een voldoende tot onderscheiding!
Het aperitief had ik al een tijdje vastgelegd. Een vriend van me was een tijdje terug naar Belgianwines gereden en had me een doosje Clos des Agaises ‘Cuvée Ruffus’ meegebracht. Ik had onmiddellijk 3 flesjes opzij gelegd voor ons Kookgenootschap. Belgische bubbels van de allerhoogste kwaliteit dus. Ondanks ik deze bubbels van eigen bodem enorm kan appreciëren heb ik ze nog steeds niet in mijn gamma opgenomen. Ik denk dat ik hier toch maar eens verandering in ga brengen en een bestelling ga plaatsen voor de eerstvolgende leverperiode van het domein (mei 2013).

Als voorgerecht was er Gerookte palingfilet met een tartaar van rode biet.
De bereidingswijze is de volgende:
Voor de tartaar:
Snij de rode biet grof en pureer de stukken in de blender.
Hak de augurken, de kappertjes, de ajuin en de peterselie fijn.
Meng de Engelse saus (Worchestersaus), de tabasco, de mayonaise, de ui, de kappertjes, de stukjes augurk, de azijn en de peterselie door de gepureerde biet.
Kruid naar smaak met peper van de molen en zout.

Voor de saus:
Meng de zure room, de mierikswortel en het citroensap samen.
Kruid naar smaak met peper en zout.

Voor de afwerking:
Snij de gerookte paling in gelijke stukken, ter grootte van een dobbelsteen.
Schil de appel en snij de vrucht in kleine plakjes. Steek er rondjes uit met de kleine dresseerring.
Vorm met twee koffielepels quenelles van tartaar.
Schik een drietal quenelles op elk bord. Leg rondom de quenelles blokjes gerookte paling. Druppel wat van de saus over elk stukje paling. Schik er de appelschijfjes op. Werk elk bord af met enkele druppels walnotenolie en enkele rode bietenblaadjes

De wijnkeuze hierbij was een Riesling Trocken 2010 van het domein Wagner Stempel (Rheinhessen – Duitsland)
De wijn paste uitstekend bij het gerecht, de juiste aciditeit, het kleine restzoetje en vooral de spritzigheid combineerde tot in de perfectie. Het gerecht behield zijn identiteit en de wijn werd zelfs nog beter in combinatie met het gerecht.

Het hoofdgerecht was een lamskroontje in persillade
Dit is de bereidingswijze:
Voor de kruidenkorst (persillade):
Smelt de boter in een pannetje op een zacht vuur. Spoel de verse kruiden (peterselie, dragon, bieslook en kervel) en hak ze grof. Doe ze in de beker van de blender. Voeg wat mosterd toe en de look. Schenk er de gesmolten boter bij. Kruid de ingrediënten met pezo en mix ze fijn. De kruidenpasta is nog te zacht, en dus moet er wat paneermeel bij. Blend alles opnieuw tot je een stevige kruidenpasta krijgt. Doe ze in een schaaltje en laat de pasta opstijven in de koelkast.

Voor het lamsvlees:
Kruid het vlees met pezo. Verhit een klontje boter in een braadpan. Kleur het vlees langs beide zijden goudbruin. Later zal het vlees verder garen in de oven. Verwarm de oven voor op 180°C. Neem een ovenschaaltje en leg er de lamskroon in. Bedek de bovenzijde met een dikke laag van de kruidenmengeling. Bak het vlees kort gaar. Reken zo’n 8 tot 12 minuten. Wanneer het vlees wat veerkracht heeft als je er op duwt, is het gaar.
Haal de lamskroon uit de oven en zet ze opzij onder een vel aluminiumfolie. Laat het vlees even rusten. Zet de oven op de grillstand, en plaats het vlees vlak voor het serveren kort onder de grill. Snij het vlees telkens tussen twee botjes in.

Voor de saus:
Smelt een klontje boter in een kleine stoofpot. Snipper de ui fijn en bak ze op een matig vuur.
Voeg ook de reststukjes van het vlees toe, samen met wat grof gesneden verse salie en rozemarijn.
Roer regelmatig even in de pot en voeg een scheut rode porto toe. Laat de alcohol verdampen en licht inkoken. Voeg ook de bruine rundfond toe. Laat de saus nog even inkoken, en kruid ze naar smaak met wat peper en zout. Zeef de saus.
Werk ze voor het serveren af met een klontje boter. Roer met een garde tot de boter gesmolten is. Dit zorgt voor een mooie glanzende saus.

Voor de aardappel-groentegarnituur:
Snipper de ui fijn en schil de aardappelen. Snij de aardappelen in zeer fijne blokjes.
Scheur de shiitake paddenstoelen in hapklare stukken. Snij het lichtgroene deel van de lente-uitjes in fijne ringen. Neem een ruime braadpan en smelt er een klontje boter in.
Bak er de aardappelblokjes in en voeg de shiitake paddenstoelen toe. Kruid de groenteschotel met peper en zout naar persoonlijke smaak. Voeg ook de lente-uitjes toe

De wijnkeuze hierbij was een Lagrein Riserva ‘Gries’ 2009 van Nals Margreid (Alto Adige – Italië).
Lamsvlees vraagt nu eenmaal een stevige wijn en het is dus zaak om niet té stevig te gaan. Lagrein bezit hier vaak de perfecte eigenschappen voor. Het gezelschap was laaiend enthousiast over de wijnkeuze. Het moet gezegd zijn: het vlees was succulent, de wijn moest er niet voor onderdoen. Zelden zulke perfecte combinatie geproefd!

Het nagerecht was een apfelstrudel met vanille-ijs
De apfelstrudel zouden we zelf vers maken, het vanille-ijs wegens gebrek aan het nodige gereedschap niet. Het was dus gewoon diepvries schepijs… Vergeef het ons W. Assaert 😉
Dit is de bereidingswijze:
Week de rozijntjes op voorhand in een scheutje bruine of witte rum.
Schil de appelen, snij ze in kwartjes en verwijder het taaie klokhuis. Snij de vruchten nu in grove stukken en doe ze in een stoofpot.
Verhit de appelstukjes op een matig vuur en voeg er de geweekte rozijntjes aan toe.
Snij de vanillestok overlangs en schraap de zaadjes uit de peul. Voeg de zaadjes én het peultje toe aan de appels, samen met de suiker. Kruid het mengsel met de kaneel (naar smaak).
Laat de appels zachtjes garen, onder deksel. Uiteindelijk wil je een droge appelmoes krijgen.
Laat na een tiental minuten het deksel weg en controleer of de appelmoes (met stukjes) voldoende droog is. Voeg er ook nog wat amandelpoeder aan toe en roer alles om. Verwijder de peul van het vanillestokje.
Rol intussen het vel bladerdeeg uit. Als je een rond vel gebruikt, snij de randen dan bij tot je een rechthoekige deeglap hebt. Leg het vel bladerdeeg op een vel bakpapier of een bakmatje van siliconen, op de ovenschaal.
Breek de eieren en hou de dooiers apart. Voeg er een heel klein beetje water aan toe en klop de ‘dorure’ los met een vork. Het eiwit gebruiken we niet.
Verwarm de oven voor op 180°C.
Schep de appelvulling in het midden van het vel deeg, gelijk verdeeld over de hele lengte van de lap.
Smeer het deeg rondom de vulling in met het losgeklopte eigeel. Gebruik hiervoor een borsteltje of een breed penseel.
Snij de brede randen van het deeg in, in een visgraatmotief. Maak een snee om de 2 à 3 centimeter. Vlecht nu de flapjes over de vulling heen met beurtelings een flapje links en een flap rechts.
Strijk nu opnieuw het losgeklopte eigeel  over de apfelstrudel.
Plaats het gebak in de oven en bak de strudel gedurende 30 à 40 minuten.
Serveer het gebak warm of koud. Een dikke snee van de warme strudel smaakt heerlijk bij een bolletje vers vanilleijs

Ik schrok ervan dat dit nagerecht (ik ben geen dessertfreak) zo eenvoudig klaar te maken is en stel me de vraag waarom ik dit gerecht ooit nog in de winkel of bakker zou gaan halen. Zo lekker als op onze kookavond heb ik hem immers nog nooit mogen eten.

Ijs en wijn geven zelden een gelukkig huwelijk vandaar ook dat ik als combinatie een Pineau de Charentes De Challygnac erbij had voorzien. Een combinatie die alweer uiterst geslaagd was. Een koffietje voor de één, een tweede Pineautje voor de ander rondde onze avond af…
… het is alweer aftellen naar de volgende maand en ons volgende optreden!

Grüβ Gott vanuit Zuid-Tirol

Ben je ooit al verder geweest dan het land van Heidi aus Tirol? Neen, wel steek de Oostenrijkse landsgrens een keer over en nestel je in het Italiaanse Alto Adige oftewel Zuid-Tirol. Land van de dolomieten, land van de Otzi de ijsmummie, prachtig wandelgebied, uitstekend skigebied, land van welness, land van een onnoemlijke appelproductie maar bovenal ook land van uitstekende wijnen!

Zo nu en dan borrelt het gevoel bij me weer op… terug gaan in de tijd! Onbezonnen, onbevooroordeeld wijnen kunnen proeven, bespreken en beoordelen. Op ontdekkingstocht doorheen een ganse regio om deze streek en haar magische sappen te ontdekken en te begrijpen. En dus heb ik me nog eens een keertje laten gaan. Zuid-Tirol of Alto Adige was de uitverkorene. Mails werden verzonden, discussies werden gevoerd, staalflessen kwamen binnen.

Er was bij mezelf het besef dat ik mijn pet als wijnhandelaar nooit volledig meer zou kunnen afzetten. Toch wou ik kritisch kunnen blijven. Met die gedachte startte ik de opzet van een open tastings. Ik zou mijn eigenste wijnen; namelijk deze van Kellerei St. Michael-Eppan en Nals Margreid laten meespelen op de degustatie. Ik zou ze kritisch benaderen en mijn eigen producten in vraag stellen. Zijn ze mijn gamma waard…laat ze het maar een keertje bewijzen tussen een blinde degustatie met een aantal neutrale proevers.

Het spijtige, in vergelijking met vroegere tijden althans, was dat mooie gevestigde namen in België zoals bijvoorbeeld Aloïs Lageder uit de boot vielen. Dat is het nadeel uiteraard in de concurrentiestrijd tussen collega’s. Positieve is dat je nieuwe spelers leert kennen, jong en ambitieus. Onbekend en daardoor ook onbemind… Ja, het opzet is nog steeds uitstekend.

Zo kwamen er op 26 januari 61 verschillende wijnen op tafel. De wijnen werden allen netjes ingepakt zodat ze onherkenbaar waren. Twaalf verscheidene proevers waren present. Een proefmarathon waarbij ieder individueel zijn tempo bepaalde en zijn bevindingen weergaf op het proefformulier. Een helse opdracht indien je nog maagd bent voor wat zulke tastings betreft.

In bijlage kan je alvast de resultaten vinden van de proeverij.

Punten

Welke conclusies kan ik verbinden aan deze proeverij? Er is momenteel geen enkel reden om de 2 huizen waarmee ik werk in twijfel te trekken. Globaal gezien kwamen beiden goed uit de proeverij, vooral als je de prijs benadering erbij neemt. Je moet immers weten dat de wijnen uit Alto Adige niet van de goedkoopste zijn.

Alto Adige – samengevat in enkele feiten:

  • Alto Adige is officieel tweetalig Italiaans-Duits en behoort sinds 1919 officieel bij Italië
  • Bolzano en Merano het kloppende hart zijn
  • Alto Adige is met zijn 5.300 ha aan wijngaarden één van de kleinste Italiaanse wijngebieden
  • Alto Adige is het snelst groeiend kwaliteitsgebied in Italië met maar liefst 98,8 % (!!!!) van de wijnen die onder een DOC vallen
  • Er gemiddeld gezien 300 zonnedagen per jaar zijn en dat er ruim voldoende neerslag is
  • De Dolomieten zorgen voor vele valleien en microklimaten en bovendien een bodem geeft die een vat vol mineralen in de wijn brengt
  • De bodem is voornamelijk van vulkanisch porfier maar er zijn ook primitieve rotsbodems van kwarts, mica tot kalksteen
  • De Dolomite lime uniek is ter wereld
  • De wijngaarden op steile hellingen liggen tot wel 1000 meter hoogte en dat terrasbouw daardoor noodzakelijk is
  • Er 7 verschillende winegrowing areas zijn(Bassa Atesina – Oltroadige – Bolzano – Adige Valley – Merano – Isarco Valley – Val Venosta) die zorgen voor 8 verschillende DOC gebieden.
  • De Doc wetgeving er sinds 1975 van toepassing is en er tot op heden geen enkele DOCG bestaat
  • Gewurztraminer hier zijn oorspronkelijke herkomst vindt
  • Schiava en Lagrein kwaliteitsvolle autochtone druivenrassen zijn
  • Er een 20-tal verscheiden druivenrassen aangeplant staan waaronder al de Franse klassiekers
  • Hoewel er een meerderheid aan witte rassen aangeplant staat de rode Schiava de meest aangeplante druif is
  • Pinot Grigio de koploper is in aanplant van de witte rassen

Alla scoperta della Italia del Nord – Alto Adige

Hoezeer Veneto ons ook had bekoord, na 2 nachtjes was het tijd om verder te trekken. Zo’n kleine 150 kilometer richting de Oostenrijkse grens, omgeving Bolzano werd onze volgende halte. Nalles en Appiano om precies te zijn. Alto Adige ofwel Südtirol hoort sinds het einde van Eerste Wereldoorlog tot Italië. Voordien maakte het geheel uit van Tirol in Oostenrijk. Het is alleszins een doublefaced regio. De vraag of de mensen zich nu Italiaans dan wel Oostenrijks voelden werd steeds met een lach afgedaan. Wij zijn Zuidtirolers mijnheer was vaak het antwoord. Ik heb het vermoeden dat er een drang naar onafhankelijkheid bestaat ginds. Wat er ook van zijn mag, ons Brussels gewest kan er een puntje aan zuigen. Alles wordt er perfect tweetalig aangeduid, de mensen spreken er met een vanzelfsprekendheid Duits én Italiaans. Het moet dus toch wel degelijk kunnen…

Alto Adige is genaamd naar de belangrijkste rivier uit de omgeving; nl. de Adige. Deze rivier achtervolgde ons echter al vanaf de start van Italië want de Etsch (wat de Duitstalige naam is voor de Adige) ontspringt in Zuid Tirol en kent zijn monding in Veneto.
De relatieve vlakte van Veneto was definitief achter ons. We zaten te midden de Dolomieten. Dit is absoluut een groen stukje Italië met soms schilderachtige tafereeltjes. Vooral als je de bergen in trekt kom je fantastische vergezichten tegen.
Is de wijnbouw van belang in Südtirol heb ik me ginds meerdere malen afgevraagd. Ja uiteraard is dat het. Spreek een keer met de Kellerei’s ginds en je beseft onmiddellijk waarom. Hoewel we ginds ook de opgang van kleinschalige wijndomeinen beginnen te kennen zijn de grote spelers nog steeds de lokale coöperatieven. Deze hebben vaak tot 300 leden aangesloten waardoor je uiteraard het belang van de wijnbouw niet kunt ontkennen. De reden van mijn vraag was echter de onmetelijk grote appelproductie die je ginds aantreft. Hier groeien voldoende appels om de ganse wereldbevolking mee te bevoorraden!

Genoeg blabla omtrent de regio en over naar de harde realiteit, het relaas van een wijnreis doorheen Noord-Italië. 🙂
De verplaatsing verliep rimpelloos en we konden tijdig inchecken in ons hotel: Zum Rosenbaum. Een idyllisch hotelletje voorzien van alle luxe. Bij aankomst werden we onmiddellijk begroet door de lokale Heidi in traditionele klederdracht. Een glaasje prosecco van het huis bevond zich 5 minuutjes later reeds in het glas. Super, want we hadden dorst ;-). Origineel was bovendien dat aan de inrit er een kaartje hing die de ‘familie Sas’ van harte verwelkomden. Een kleine attentie die ons onmiddellijk thuis deed voelen. Het hotel was en is dan ook een aanrader. Eén goede raad echter: blijf er niet dineren! Dan kom je in vooroorlogse toestanden terecht waar bij het buffet het recht van de snelste geldt. We waren stomverbaasd omdat we een half uurtje na het aanvangsuur naar onze tafel gingen de groenten van het buffet als aanvulling bij het voorgerecht afgeruimd waren, enfin deze die er nog overschoten toch. Ook van het voorgerecht zelf waren er enkel kruimels te zien…

In Alto Adige had ik twee wijnbezoeken vastgelegd. Het is een wijnregio die me fascineert moet ik bekennen. Witte wijnen van een hoog niveau en de rode Lagrein die oh zo mooi kan zijn. Ik had er nog wel meerdere aangeduid die het bezoeken waard zijn zoals Weingüt Kornell, Arunda Vivaldi en Peter Zemmer. En mocht ik alleen op pad geweest zijn, ik had ze zeker een bezoek gebracht :-).
Als eerste kwam Nals Margreid aan de beurt. Nals Margreid is een samentrekking van twee lokale plaatsnamen Nals en Margreid waartussen de talrijke wijngaarden zich bevinden. Het wijnhuis bevond zich op nog geen kilometer afstand van ons hotel en dus konden we de verplaatsing makkelijk te voet doen. Door deze wandeling te maken kwamen we al vlug eensluidend tot het besluit de geplande fietstocht af te lassen. Het gaat er inderdaad stevig op en neer… Nu hou ik daar wel van maar niet met de fiets!
Gottfried Pollinger kwam ons al vlug tegemoet met een warme handdruk. De start van alweer een zeer mooi bezoek. Gottfried vertelde ons dat Nals Margreid slechts een kleine garnaal is op wijngebied in de Alto Adige. Nu, als alle kleine garnalen dergelijke installaties zouden bezitten dan wil ik wel eens een gamba zien ;-). Van wat ik tot nog toe kende van hen hield ik vooral van de Vernatch (ook wel Schiava of Trollinger), zijn Mantele Sauvignon Blanc en de Baron Salvadori Lagrein Riserva. Helaas bleek deze laatste uitgeput te zijn en zal het nog heel wat tijd wachten zijn vooral eer er zich een nieuwe jaargang presenteert. Ter compensatie hadden ze een kleinere Lagrein gemaakt. Die kon me echter helemaal niet bekoren.

We dronken volgende wijnen bij Nals Margreid:

  • Pinot Bianco ‘Penon’ 2010
  • Chardonnay 2010
  • Pinot Grigio 2010
  • Sauvignon Blanc 2010
  • Pinot Bianco ‘Sirmian’ –> Gewoonweg een schitterende Weissburgunder
  • Pinot Grigio ‘Punggl’ 2010
  • Sauvignon Blanc ‘Mantele’ 2010
  • Gewürztraminer Baron Salvadori 2009 –> Njammie!!
  • Chardonnay Baron Salvadori 2008
  • Vernatch ‘Galea’ 2010
  • Pinot Nero ‘Mazzon’ 2008
  • Lagrein ‘Aus Gries’ 2009
  • Merlot ‘Levad’ 2009
  • Cabernet Sauvignon ‘Lafot’ 2009
  • Anticus Baron Salvadori 2008 Riserva

Jaja, wat is het fijn in het land van Lagrein te zijn. Een mens wordt er zowaar poëtisch van na het proeven van dergelijke wijntjes!
Op de terugweg ontdekten we vlak bij het hotel een verborgen smal steegje. het had zelfs een naam ‘Nachtigallenweg‘! In de hoop dat we een rits nachtegaaltjes zouden tegenkomen (tja wat denken mensen nadat ze behoorlijk wat wijn tot zich hebben genomen) gingen we op verkenning. Het bleek een bergwegeltje te zijn die ons al klauterend naar de hoogste toppen leidde. Boven hadden we 2 keuzes: ofwel terugkeren ofwel via de wijngaard die erop uitkwam onze weg naar beneden verder zetten. Twee maal raden wat het werd :-). Wat we echter niet wisten was dat deze wijngaard volledig omsloten was en we een hekje om moesten klauteren om onze weg te kunnen vervolgen. Alle alcohol die om welke reden dan ook in ons bloed was gesijpeld was eensklaps verdwenen…
Die avond kwam er een Tiroler orkest spelen op het dorpsplein. De alcohol zat vlug terug in het bloed en van de dansjes die ik er met mijn zus waagde worden absoluut geen foto’s geplaatst ;-).

We bleven ook in Alto Adige 2 nachten. Het ontbijt bij Zum Rosenbaum was subliem. Een verse honingkader recht uit de bijenkast, lekkere zelfgemaakte confituur, verse pistoletjes, noem maar op. Super ontbijt! Verse krachten konden we eerlijk gezegd wel gebruiken. De degustatie van de dag voordien in gedachten wisten we wat er ons te wachten stond. En vandaag was het de beurt aan St. Michael-Eppan in Appiano. Vrienden van me weten wat ik van de wijnen van deze Kellerei vind. Er zitten witte pareltjes tussen. Hun Riesling is voor een liefhebber als mezelf om duimen en vingers van af te likken, de Sauvignon Blanc kent naast de gekende kenmerken ook een toets rood fruit en is wat zesty. De Chardonnay, Pinot Grigio… Ik keek er alvast enorm naar uit! Uiteraard wou ik ook de Sanct Valentin reeks proeven en gezien de Lagrein van Nals Margreid uitgeput is wou ik deze Lagrein absoluut proeven.
Wat een hartelijke ontvangst mochten we toch alweer genieten. Het was alsof we Günther Neumair al jaren kenden! Hij leidde ons vlekkeloos doorheen de geschiedenis en de mooie kelderruimtes (de wanden zijn van stukgeslagen glas). Nu kelders zijn kelder en hoe mooi de inrichting ook mag zijn, het is bij de wijngaarden dat mijn interesse ligt. Ik hoor je al zeggen, een wijngaard is toch ook maar een wijngaard! Neen, dat is het niet… hier is het dat de eerste steen tot een goede kwaliteitswijn wordt gelegd. Aan een wijngaard kan je veel zien :-). En dus troonde ik Günther mee de wagen in en deden we aan wijngaard-seeing. Pinot Nero, Gewürztraminer, Pinot Bianco en Pinot Grigio kwamen we tegen en hielden we bij halt. Eigenlijk is dat een deel van de vakantie waar ik het meeste van hou… slingeren tussen de kleine paadjes, tussen de wijnvelden… zalig is dat!
Voor de proeverij liet Günther ons in de handen van de ervaren verantwoordelijke van het proeflokaal. En dus gingen we alweer aan het werk!!

We dronken volgende wijnen bij St. Michael-Eppan:

  • Pinot Bianco ‘Schulthauser’ 2010
  • Chardonnay ‘Merol’ 2010
  • Riesling ‘Montiggl’ 2010 –> als ik er nog maar aan terug denk komt het water me in de mond
  • Sauvignon Blanc ‘Lahn’ 2010
  • Sauvignon Blanc Sanct Valentin 2010
  • Sauvignon Blanc Sanct Valentin 2008
  • Weissburgunder Sanct Valentin 2009
  • Chardonnay Sanct Valentin 2009
  • Pinot Grigio Sanct Valentin 2009 –> Gewoonweg topklasse!
  • Gewürztraminer Sanct Valentin 2010
  • Schiava ‘Pagis’ 2010
  • Pinot Nero Riserva 2008
  • Lagrein Riserva 2008
  • Pinot Nero Sanct Valentin 2008
  • Lagrein Sanct Valentin 2006 –> Kon me absoluut bekoren
  • Comtess-Passito Sanct Valentin 2007

De proeverij voldeed volledig aan mijn verwachtingen. De kwaliteit van de nieuwe jaargangen is gegarandeerd. Voldaan en gelukkig konden we afscheid nemen. Verpozing hadden we nodig. Deze vonden we aan het Lago di Montiggl op een terrasje waar we (ik en mijn schoonbroer althans) naar hartelust ‘punten’ konden geven aan het talrijk aanwezige vrouwelijk schoon ;-).

En dan nu nog een absolute tip voor de gastronomen onder ons! Tot onze spijt van ‘Zur Rose‘ in San Michele Appiano gesloten. hierdoor aten we de eerste avond vlug in het hotel.De tweede avond konden we echter wel terecht op de andere aanrader die ik had gekregen. Dit bleek werkelijk een voltreffer van formaat te zijn. Ik zie nog steeds onze verbaasde gezichten bij het opdienen van de hertekalfkoteletjes op een brood bedekt met stro!
Ga je naar ginds, reserveer een keer bij Gasthof Kirchsteiger in Völlan. Het oogt alledaags maar wat er op je bord komt is het alleszins niet…

De eerste indrukken van Italië werden bevestigd. Italië zat nog nauwer in ons hart, en we waren niet eens halfweg…

Alla scoperta della Italia del Nord – Op ontdekking doorheen Noord-Italië

Ken je dat gevoel… ongeduld, halsreikend uitkijkend, snakkend bijna. Een verlangen dat slechts zachtjes aan gestelpt wordt! Het verlof is nakende, de planning is tot in detail voorbereid. Het is enkel nog aftellen tot de bewuste datum, het bewust uur zelfs, daar is!
Net zo voel ik me momenteel. Als een kleine jongen die op 5 december uitkijkt naar wat de sint te brengen heeft, als een puber die voor het eerst in zijn leven de liefde gaat bedrijven met zijn liefje…

Bestemming van dienst: een trektocht doorheen Noord-Italië. Van Verona tot Turijn, van Valpolicella tot Piëmonte. Niet in rechtstreekse lijn uiteraard, maar bochtig, bergachtig met de nodige stops . De contouren tekenen zich duidelijk af op papier, in mijn hoofd, in mijn dromen. De glazen bol is gepoetst! Rustige actie, op adem komen daar waar ik het liefst vertoef, tussen de wijngaarden. De aarde omwoelende met mijn eigen handen, ruikende aan die terroir.

Dit is slechts de voorbeschouwing van wat komen gaat. Het echte relaas van de feiten zal nadien, zij het in stukken en brokken, volgen. Italië aandoen zonder mijn Italiaanse aartsengel te raadplegen zou ‘a mistake to make’ zijn! En dus heb ik heel véél, dankbare, hulp gekregen…
Na de landing in Verona is het eerste werk het opzoeken van een getrouwe vierwieler die ons veilig doorheen het Noord-Italiaanse land moet brengen. Verona – Veneto – Soave – Valpolicella – Amarone – Gardameer. Met deze keywoorden fietst ik feilloos doorheen een opgave van ‘De slimste mens’. Eerste stop is trouwens in omgeving van Soave, bij Azienda Agricola Gini. Niet voor een frisdrank, neen dank u :-). Ik kijk er vooral naar  uit hun reciotto’s di Soave te proeven. Om de één of andere manier hou ik meer van een zoet gevinifieerde Garganega dan een klassiek droog gemaakte.
Nadien trekken we door richting Gardameer, midden Valpolicella land. Koffers afzetten, inchecken, verfrissen om het tweede bezoek van de dag aan te vatten. Bij Azienda Agricola Le Salette zijn het toch voornamelijk de Amarone wijnen die me doen watertanden. Al hebben ze er ook voortreffelijke Grappa.
Dag 2 in Veneto heeft slechts één wijnbezoek in het vooruitzicht. Tenuta San’t Antonio staat er op het programma. Ripasso, Amarone en Soave… noem maar op. In de late namiddag wat lanterfanten rondom het Gardameer…

Van het Lago di Garda naar het Lago di Caldaro (of Kalterer See) is het een kleine 150 km doortrekken. Echt geïnteresseerd om de ijsmummie (Ötzi) op te gaan zoeken ben ik echter niet. Neen Alto-Adige of Süd Tirol is voor mij de thuishaven van één der grootste rode Italiaanse druivenrassen; nl. Lagrein. Hier gaat dan ook meer dan een gezonde interesse naar uit. Niet enkel naar Lagrein trouwens want ook Pinot Nero en andere Franse edele rassen vinden hier hun mekka. Als het bij Kellerei St. Michael-Eppan uitkijken is naar hun Sanct Valentin gamma dan is het bij Cantina Nals Margreid reikhalzend uitkijken naar de Baron Salvadori range! Niet echter zonder voorbij te gaan aan hun gewone, nou ja…, crus. Enkele van de mooiste wijnen die ik laatste tijd heb mogen proeven komen van ginds. Het beloven alvast twee gastronomische dagen te worden.

Dag 6 schuiven we alweer een 200-tal kilometers op. Van de Italiaans-Oostenrijkse grens gaan we naar aanpalend Zwitsers (Ticino) land. We bevinden ons dan in Valtellina. Slechts één enkele reden doet me die bocht maken: Nino Negri! Magie hebben ze in de vingers als het erop aan komt te werken met de Nebbiolo. Magie die ik wens te ontdekken, te laven en te smaken… wees daar maar zeker van. De proeverij ginds ligt trouwens al vast: negen wijntjes waaronder twee verschillende jaargangen van de toch wel enorm hoogstaande Sfursat 5 Stelle. De 2 nachtjes zullen we doorbrengen in Sondrio. Het schijnt een leuk stadje te zijn.

Wanneer we denken de meest schilderachtige plaatsjes reeds ontdekt te hebben zouden we wel eens flink fout kunnen zijn. We zakken immers terug af, dieper Lombardia in, en gaan in een regelrechte rotvaart naar het Lago di Iseo, naar Franciacorta, naar Berlucchi. Hoewel de wijn er zeker met de nodige egards behandeld zal worden (zo wil ik absoluut de Berlucchi ’61 naast de Ca’ Del Bosco en  de Baron Pizzini proeven) zal het wondermooie Lago di Iseo vooral verkent worden. De eilandjes die zich in het meer bevinden moeten meer dan de moeite waard zijn. Overnachten (3 nachten) kunnen we trouwens doen in Berlucchi’s Relais Franciacorta.

Save the best for last? Dat is zelden een slechte raad geweest. De langste verplaatsing (240 km) is de laatste. Doel van het eindpunt…genieten van wat geweest is, en genieten van wat komen gaat in één van de meest tot verbeelding sprekende plaatsen op Italiaanse bodem: La Morra. Te midden tussen de Barolo en Barbaresco wijngaarden kunnen we verblijven in het guesthouse van Batasiolo. Lekker een paar Vespa’s huren en rondsnorren door dit schilderachtige landschap vol met schattige kleine dorpjes en vooral, overheerlijk gastronomische pleister… Naast de reeds genoemde Italiaanse grootmeesters voor wat wijn betreft treffen we hier ook de Dolcetto en Barbera, of de Arneis en Cortese of de Moscato en Brachetto... Wat dan gezegd van de heerlijke truffels!!
Liefst 4 nachten zullen we ons hier de gelukkigste der aarde voelen. Naast Beni di Batasiolo zullen we hier trouwens ook Osvaldo Barberis bezoeken. De bekende grote namen zullen we ginds wel eens tijdens de lunch of diner proeven.

Terug huiswaarts is een vaste factor in het reisgegeven… Moet je er spijt van hebben? Neen, want de ervaring die je meeneemt is vaak onbetaalbaar!

Italiaanse wijnavonden – deel 3

Voor wat het hoogtepunt, voor mij persoonlijk dan althans, van onze Italiaanse wijnavonden moest worden heb ik moeten wachten tot avond 3. Daar zat ik dan met een broek vol Italiaanse goesting te wachten tot het aanvangsuur. Trentino – Alto Adige, Friuli-Venezia-Giulia en Veneto zouden die avond de revue passeren. Met daarbij mijn absolute number one van de Italiaanse regio’s…Alto-Adige! Deze wijnen ontgoochelen me zelden, blinken uit in schitterende inheemse en vrijwel nergens anders voorkomende druivenrassen (Lagrein, Teroldego, Schiava,…) en zijn bovendien nog een keer meester in het gebruik van de internationale rassen. Ik mag er mijn Riesling-bek niet over breken of het sap stroomt uit alle hoeken van mijn mond ;-).

Niet enkel Alto-Adige en Trentino zijn overigens meer dan de moeite waard. Dat is eveneens zo met Friuli en vooral het Valpolicella land van Veneto. Uiteraard zou Amarone de monden vullen evenals zijn kleinere broer, de Valpolicella Ripasso.

Moeilijk…excuseer, aartsmoeilijk was het om een samenstelling te maken in de wijnen die ik vanavond zou laten proeven. Er was er al eentje meer dan gebruikelijk en dan nog stond ik steeds in dubio. Uiteindelijk besliste ik dan om niet voor de internationale rassen te kiezen bij de officiële proeverij, maar deze nadien als een soort ‘slaapmutsje’ te openen!

Dit was tenslotte de uiteindelijke keuze:

Gezien we in het Italiaanse bubbelland bij uitstek zitten was de opener een Prosecco. De net tot DOCG gepromoveerde Conegliano Valdobbiadene mocht de Conca d’Oro extra dry op tafel toveren. Geen verfijnde uitmuntend bubbelende schuimer maar wel met de oerdegelijkheid die je van een Prosecco mag verwachten. Methode Charmat never beats Methode classico…

Het witte festival werd gestart met Friulano van Tenuta Pinni (groen, mineraal maar wat laks aan zuren volgens de proevers). Vervolgens een ‘gast-fles’ van Russolo, de Muller-Thurgau Delle Venezie IGT was leuk om drinken, met de nodige spritzigheid en ‘snoepzuurtjes’. Mij deden ze in ieder geval aan zure beertjes denken :-). Soave mocht niet ontbreken natuurlijk. mijn keuze viel op de Monte Ceriani van Tenuta Sant’Antonio. Een voorbeeld aan opwaardering van de Soaves van de laatste jaren.

Schuimbekkend belandden we eindelijk aan de rode wijnen! Yes, Yes, Yes!
Al van bij de eerste wijn was het goed prijs… Alfieri Cantarutti mocht zijn uitschuiver van de eerste les goed maken. Hij deed dit met verve. De Refosco dal peduncolo Rosso uit de Colli Orientale del Friuli zette onmiddellijk de toon. Weinig of geen verval in deze wijn van het jaar 2000. Nog steeds zijn kracht, zijn correcte zuurtegraad en vooral zijn fruit.
Helaas moesten er koppen gesneuveld worden want de ‘Mijn kop eraf als dit geen Lagrein is’ was niet meer of niet minder dan een DOC Teroldego Rotaliano Riserva van Mezzacorona. Deze superleuke wijn kaapte dan ook meer dan terecht de prijs/kwaliteit oscar van de avond weg. Reeds 2004 maar nog geen spatje verval!
Van Tenuta Sant’Antonio kwamen er nog de Monte Garbi Valpolicella Ripasso en de Campo dei Gigli Amarone. De ripasso is wat mij betreft nog iets te jong maar een wijn met een enorm aan potentieel. Je proefde zijn kracht en concentratie. Koesteren dus voor de komende jaren. De Amarone had een hoge last te torsen. Zou hij beter scoren dan de Sforsato uit Valtellina die ons vorige week wezenloos van bewondering achterliet? Neen dus…unaniem trouwens. Was hij lekker, was hij goed? Ja verdomme, vast en zeker maar dat mocht ook wel voor 48€!!
Tussen deze 2 wijnen in had ik de Lagrein van Nals Margreid geplaatst, de Baron Salvadori Riserva wel te verstaan. Vervelend voor mezelf want ik kan gewoonweg nooit objectief blijven als ik het over deze wijn moet hebben. Ik verval onmiddellijk in allerhande superlatieven. Meer dan terecht overigens 🙂 Het is één van die typische wijnen die een oprechte glimlach op mijn gezicht kan brengen.

End of story…? Neen want tijdens en na de afterparty (een hapjes festival waarbij meestal de ‘kletskes’ eraan moeten en er al eens een ander flesje ontkurkt wordt) had ik nog een ‘beside-proeverij’ voorzien.
Startend met een andere gast-fles trouwens! Een enig mooie houtgerijpte Garganega van Gino Fasoli én bovendien van oude stokken gemaakt. Nadien een superlichte maar tevens superfruitige Schiava van Nals Margreid.
Omdat ik één van de gasten beloofde ze een echt fabuleuze witte wijn uit Italië te laten drinken, en ik steeds mijn beloftes probeer na te komen, een waaaaauw – waaaaauw – waaaaaaauw Riesling! De Montiggl van St.Michael – Eppan uit de Alto Adige en tot slot (eigenlijk niet) een enig mooie Cabernet Sauvignon ‘Capitel del Monte’ van Tenuta Sant’Antonio.

Wat was het weer een unieke en mooie avond!

Alla Prossima Volta!

Ode aan de Lagrein

(de man, argeloze amateur)
-Zei de man, de stem vol venijn-:
“Wat rijmt er op Migraine?
: Lagrein! Lagrein!! Lagrein!!!”

(het koor, boos):
Ach man, stop dat gedaas, zo vilein:
Lagrein, da’s pas goede wijn!
Geschikt voor feest of festijn
Het marineren van een konijn
Een bever of een everzwijn
Maar geenszins brasem of tonijn!
Ga heen, los op of verdwijn
En sidder thans van spijt en chagrijn!

(de man, ontzet en berouwvol)
Komaan, komaan, ’t was maar voor de gein
Schenk vol die pul en wel met wijn
Niet met Pinot Blanc, Pinot Noir noch Savagnin
Maar wel met Lagrein! Lagrein!! Lagrein!!!

Door Bert Gilles Voor Te Judice op een lyrisch moment…