Brunello 2015 vs 2016 – The battle of the Tuscan king!

Posted on oktober 22, 2022 by Bottle Case

Brunello di Montalcino heb ik steeds een bizar fenomeen gevonden als wijn. Ik kon het moeilijk vatten dat net deze Toscaanse wijn één van ’s wereld beroemdste Italiaanse wijnen is. En laat er geen twijfel over bestaan, dat is hij wel degelijk. Je kan zoveel orakelen over Italiaanse wijnen als je wilt, als je het over Brunello hebt dan zie je plots de herkenningslichtjes aangaan in de ogen van de proevers. Ah ja, Brunello, die wijn die kennen we! Maar dat drinken we niet hoor… ‘Duur hé!’ is de commentaar die er dan meestal volgt.
Lang heb ik gedacht dat het net is omwille van het prijskaartje dat er rond de nek van de fles hangt, dat de wijn zulke faam geniet. Net te vermoeiend, een gebrek aan de nodige frisheid, het fruit iets te rijp. Ja, ik had wel enkele opmerkingen als het over Brunello ging.
Zoals zo vaak kan je wel een oordeel vellen over een type wijn maar is een veralgemening toch uit den boze. Deze conclusie moest ik ook voor de Brunello trekken nadat ik mocht genieten van een degustatie van het huis Poggio di Sotto. Sindsdien vind ik dit helemaal geen bizar fenomeen meer.

En dus trok ik met het nodige enthousiasme naar onze Amici proefavond waar er een bijzondere tasting op het programma stond. Kersvers wijnmeester Peter had immers 4 domeinen geselecteerd waarvan we de jaren 2015 en 2016 naast elkaar gingen proeven. Twee jaargangen die het nodige stof hebben doen opwaaien in de internationale pers. Toen op de anteprima di Brunello de 2015-wijnen op de proeftafel kwamen volgden er de meest lyrische commentaren. Een jaartje later werden deze commentaren zelfs nog overtroffen. Het jaar 2016 zou immers het beste wijnjaar zijn dat Brunello en bij uitbreiding heel Toscane heeft gekend. Je kan beter wat sceptisch zijn bij het aanhoren van deze commentaren want we vernemen deze superlatieven uiteraard in veelvoud bij de voorstelling van een nieuwe jaargang (ik heb er nog nooit eentje weten vertellen dat een zeker jaar een barslecht jaar is).

Brunello di Montalcino DOCG – Enkele weetjes:

  • Montalcino vinden we in de Toscaanse provincie Siena, in Il cuore antinca di Toscana waar de bekendste herkomstgebieden liggen.
  • Brunello di Montalcino zal steeds een rode wijn zijn.
  • De wijn mag enkel gemaakt worden van de Sangiovese druif, lokaal Brunello genoemd.
    De naam Brunello is trouwens het verkleinwoord van Bruno (wat bruin betekent). Bruno was de oorspronkelijke benaming die men in Montalcino aan de lokaal aangeplante druif gaf.
    Deze druif is trouwens een kloon van de oorspronkelijke Sangiovese en gaat door het leven als de Sangiovese Grosso.
  • Ongeveer 2100 hectares zijn bestemd voor de Brunello di Montalcino DOCG, goed voor meer dan 200 producenten.
  • De wijn werd een DOC in 1966 en maakte in 1980 de sprong naar DOCG.
  • Er zijn 2 verschillende DOCG wijnen voor Brunello di Montalcino
    De klassieke Brunello di Montalcino DOCG
    Deze wijnen hebben een verplichte lageringsperiode van 5 jaar waarvan 24 maanden in vaten of fusten
    De Brunello di Montalcino Riserva DOCG
    Deze wijnen hebben een verplichte lageringsperiode van 6 jaar waarvan 24 maanden in vaten of fusten.
  • Het terroir in Montalcino is zeer divers en bevat onder andere kalksteen, leisteen, klei, vulkanische grond en galestro (kruimelige mergel). De stijl en complexiteit van de Montalcino-wijnen zal dan ook sterk terroir afhankelijk zijn.
  • Iedereen kent wel het verhaal van Biondi-Santi als de grondlegger van de Brunello di Montalcino. We schetsen het kort!
    Brunello werd voor het eerst gemaakt door Clemente Santi in het midden van de 19e Eeuw.
    De kleinzoon van Santi, Ferruccio Biondi-Santi, bracht de eerste moderne versie van de Brunello di Montalcino uit in 1888 nadat de wijn meer dan een decennium gerijpt had in houten vaten. Er zouden nog steeds enkele van deze originele flessen in bewaring zijn. Heb je zo’n exemplaar in je kelder liggen dan zal dit van een onschatbare waarde zijn.
    Indien je toevallig ook nog eens een Biondi-Santi Riserva 2012 in je kelder hebt liggen dan geef ik je de raad om deze nog enige tijd in bewaring te houden. Deze fles werd immers op de markt gebracht in 2021 en was de laatste wijn waarbij Franco Biondi-Santi (de kleinzoon van Ferrucio) betrokken was bij de productie. Hij overleed op 8 april 2013.

De proeverij! Op voorhand hadden we geen weet of er nu 2015 of 2016 in het glas zat. Hieronder beschrijf ik wel degelijke de volgorde zoals we de wijnen geproefd hebben.

  1. Lisini Brunello di Montalcino 2015
    Helder, kersenrood met een bruin randje en tranend. De neus is zeer geparfumeerd met rijpe kersen die als opgelegd in alcohol overkomen. Gul-fruitig van aroma bovendien met naast de kersen ook nog pruim. Het geparfumeerde is voornamelijk van de viooltjes. Provençaalse kruiden, munt en oregano zijn aanwezig. Verder vanille, mokka, chocolade, vlezig en een licht aardse toets. De neus kon de alcohol niet echt verbergen, de smaak kan dit ook niet. Vooral in de afdronk komt dit net iets teveel opzetten. Toch proeven we een rijke, rijpe, voldoende krachtige wijn. De taninne komen vooral later opzetten en zijn pas in de afdronk heel duidelijk present. Die afdronk mocht trouwens wel een tikkeltje langer zijn.
    Punten: 88/100 (Te koop bij Levipe – prijs 50,50 €)
  2. Lisini Brunello di Montalcino 2016
    Sangiovese die gedurende 42 maanden rijpt in Slavonische foeders.
    Helder, intens robijnrood en tranend. Mooi bouquet met voornamelijk frisse specerijen zoals jeneverbes en peper met kruiden als salie en oregano. De houttoetsen komen duidelijk door! We ervaren ceder, koffie, tabak en leder. Na walsen komt bovendien een lichte bosgeur opzetten. Qua smaak zijn er de veelbelovende tannine die een zeker bewaarpotentieel verraden maar bezit de wijn tevens een zeer mooie aciditeit met fris jong rood en zwart fruit en een heerlijke kruidige toets.
    Punten: 91/100 (Te koop bij Levipe – prijs 50,50 €)
  3. Fuligni Brunello di Montalcino 2015
    Sangiovese die gedurende 30 tot 36 maanden rijpt op eik.
    Heldere robijnrode kleur, tranend. Het aroma is vooral fruitgedreven met toch een fijnkruidigheid. We ontdekken, kers, braam, pruim, framboos, tijm, munt, laurier, peper, vanille en mokka. De alcohol is lichtjes dominant present (totaal niet storend). Vlezig en aards van stijl. In de mond geeft de wijn een uiterst harmonieus gevoel, fruitgeladen, van het rijpere type, en fijne tannine. Gelukkig counteren de zuren zeer mooi.
    Punten: 89/100 (Te koop bij Licata – prijs 80,00 €)
  4. Fuligni Brunello di Montalcino 2016
    Sangiovese die gedurende 30 tot 36 maanden rijpt op eik.
    Heldere, volle robijnrode kleur, tranend. Zeer aangename neus met veel fris, ietwat ingetogen fruit van braam, kers en aalbes. De kruidigheid speelt een hoofdrol in het bouquet. Duidelijke aanwezigheid van peper en laurier met jeneverbes en oregano als aanvulling. Thee, koffie, tabak en leder zorgen voor de branderige aroma’s. Licht aardse ondersteuning. In de mond vinden we een bijzonder fraai evenwicht terug. De tannine zijn krachtig en rijk, de zuren vullen fris en levendig aan. Het fruit zorgt voor een mooie suspense en komt zeer veelzijdig opzetten. In de afdronk vinden we een frisse aanvulling van tabak en een Turkse specerijenmarkt.
    Punten: 91/100 (Te koop bij Licata – prijs 80,00 €)
  5. Casanova di Neri Brunello di Montalcino 2016
    Sangiovese die een opvoeding krijgt van 43 maanden in grote foeders.
    Donker kersenrood, helder, zuiver en tranend. Even ruiken aan het glas en er openen zich heel wat perspectieven. Onmiddellijk begin je te walsen omdat je nog meer wenst te ontdekken. Complex geursamenspel met vooral zeer fijne, frisse toetsen. Blauw (myrtilles), rood (kers) en zwart (braam) fruit omgeven door het frisse gevoel van specerijen/kruiden (laurier, tijm, jeneverbes, peper, salie…). Cederhout, koffie, tabak tot zelfs potloodslijpsel en humus. De neus doet je verlangen naar een slok! Die eerste slok zorgt vooral voor bevestiging. Deze wijn kent een zeer knappe balans met een zeer mooi frisse aanvulling. Die fijnkruidigheid van in de neus komt helemaal terug, net als de variatie aan fruit. De mond vult zich dus perfect en in de afdronk zorgt een tabak aanwezigheid nog voor een aangename aanvulling. Deze wijn voorspel ik bovendien een zeer mooie toekomst!
    Punten: 93/100 (Te koop bij Tg Fine Wines – Prijs 59,00 €)
  6. Casanova di Neri Brunello di Montalcino 2015
    Sangiovese die een opvoeding krijgt van 43 maanden in grote foeders.
    Donker kersenrood, helder, zuiver en tranend. Een wat rijpere neus met zwoeler fruit in de meest frisse vorm van het woord. Rijpere kersen, wat pruim en braam. De florale viool toets zweemt doorheen het glas. Munt, salie, vanille, mokka, humus en een licht vlezige toets. Proeven zorgt voor veel bevestiging! Zachte, bijna fluwelige tannine, de zuren blijven even achterwege maar komen in de tweede fase wel degelijk opzetten. De afdronk kent een behoorlijke lengte. Dit is een mooie, rijpere maar zeer rijke wijn die vele wijnharten op dit moment zal bekoren.
    Punten: 91/100 (Te koop bij Tg Fine Wines – Prijs 59,00 €)
  7. Il Marroneto Brunello di Montalcino 2015
    Sangiovese die vergist in inox cuves en nadien een opvoeding geniet in botti van 25 hl.
    Heldere, kersenrode kleur en tranend. De neus is een zwoele fruitbom. De kruiden moeten hun best doen om er voldoende frisse toetsen tegenover te zetten. Aardbei, kers en rode bes geven hier het beste van zichzelf. De viooltjes spelen de tweede… euh zijn duidelijk aanwezig net als vanille, munt, laurier en mokka tot zelfs wat champignon. Rijke aanzet in de mond met krachtige maar omfloerste tannine, bijna fluwelig. De aanwezigheid van het wat rijpere fruit zorgt voor een zacht mondgevoel dat toch wel vullend is. Vol en rond, mooi in balans en de kruidigheid komt voornamelijk in de voldoende lange afdronk opzetten.
    Punten: 88/100 (Te koop bij Licata – Prijs 85,00 €)
  8. Il Marroneto Brunello di Montalcino 2016
    Sangiovese die vergist in inox cuves en nadien een opvoeding geniet in botti van 25 hl.
    Intense volrode kleur en tranend. De neus is zeer divers en complex. Al komen opnieuw vele van de reeds opgesomde geuren opzetten in het glas. Blauwe bes, rode kers, zwarte braam zorgen voor het fruit. Laurier en grafiet voor de frisse vegetale aanvulling. Peper en jeneverbes voor de specerijen en de kruidigheid van salie en oregano. Subtiele aardse aanvulling en de branderige aroma’s van tabak, koffie, leder en bijna sigarenkistje (ceder dus). De mond is wel bijzonder fraai! Heel mooie aanwezigheid van de tannine, fijne aanvullende aciditeit en een doorgaans stevig maar fris mondgevoel. Een wijn die af is maar die je best toch nog even wat kelderrust gunt om zich volledig te ontplooien.
    Punten: 91/100 (Te koop bij Licata – Prijs 85,00 €)

De aandachtige lezer van de proefcommentaren zal de subtiele verschillen tussen 2015 en 2016 in de notities hebben opgemerkt. De wijnen van het jaar 2015 hebben steeds wat rijper fruit, wat logisch is want 2015 was vooral een warm jaar. Ook de aanwezigheid van de specerijen/kruiden zijn lichtjes anders net als de branderige aroma’s. Deze wijnen zijn bovendien toegankelijker.
In de wijnen van 2016 kwam er meer fris, wat blauw fruit boven. De kruidigheid van munt werd vervangen door de jeneverbes, mokka werd koffie er waren meer leder en grafiet toetsen aanwezig. De tannine is iets minder fluwelig maar wel wat krachtiger… Kortom 2016 gaf een frisser gevoel en zal je volgens mijn mening langer kunnen bewaren.
Ik focuste me vanaf de start op deze subtiele verschillen en dat stelde me in de gelegenheid om telkens het correcte jaar te ontdekken. Bovendien bekoorden de wijnen van het jaar 2016 me net iets meer dan deze van 2015 wat ongetwijfeld opnieuw met de frisheid van de wijn te maken heeft.

Hoewel ik in het begin vrij sceptisch was om 2 glazen naast elkaar te proeven vond ik dit een zeer geslaagd opzet. Hoe klein ook de verschillen zijn, je kon ze nu wel mooi ontdekken!
Een geslaagd ouverture van onze nieuwe wijnmeester dus… Well done Peter!

Filed under: amici | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , | Leave a comment »

Brunello di Montalcino – Magisch of Overroepen?

Posted on maart 9, 2019 by Bottle Case

Brunello di Montalcino, een fijne rode wijn, afkomstig van de heuvels rond het stadje Montalcino, dat op ongeveer 42 km ten zuiden van Siena ligt. Dit is een van de beste wijnen van Italië en zeker een van de wijnen met het meeste potentieel – men zegt dat hij soms wel een halve eeuw kan rijpen. Hij wordt gemaakt van de Brunello (Sangiovese Grosso).
De grote faam van de Brunello zorgde na de oorlog voor een ongezien succes. Het wereldwijde enthousiasme voor de Italiaanse keuken ging hand in hand met de vraag naar Brunello di Montalcino. Dit trok investeerders aan van overal: lokale grootboeren, eeuwenoude adel, gefortuneerde industriëlen uit Toscane en andere regio’s van Italië of zelfs uit Amerika. Kortom , het is de moeite om de geschiedenis van Brunello even in ’t kort te schetsen.

Even oud als de Italiaanse éénmaking
Vanzelfsprekend worden er al heel lang wijndruiven geteeld rond het stadje Montalcino. Maar tot het begin van de 19de eeuw was de wijn die werd geproduceerd bestemd voor de lokale restauratie . Hij werd simpelweg opgediend in kannen. Duurdere wijn die in flessen werd gekocht, was doorgaans import uit Frankrijk. Halfweg de 19de eeuw ging men in Montalcino echter beseffen dat de Sangiovese­ variant die er werd geteeld, bijzondere eigenschappen had. Zo wat rond het moment dat het ééngemaakte Italië, de zogenaamde Risorgimento, het daglicht zag (1861) werd de productie geïntensifieerd en ontstond de gewoonte om de wijn minstens 4 jaar te laten rijpen op houten vaten. Dit werd een succes. Belangrijkste auteur van dit succes was Clemente Santi, eigenaar van Fattoria Il Greppo. Clemente was een welopgevoede man, met enige kennis van scheikunde (zijn grootvader was apotheker), die anderen wist te overtuigen om zijn voorbeeld te volgen. Het bijzondere was dat hij zijn wijn puur van één druivenras maakte, zonder deze te versnijden. Voortaan zou Brunello door het leven gaan als een gebottelde klassewijn. Het oogstjaar 1888 werd een ware triomf en is een van de pilaren die de faam van de Brunello voorgoed zouden vestigen. Van de 1888 zouden trouwens nog enkele flessen overgebleven zijn. Zijn achterkleinzoon Ferruccio Biondi Santi wist de kwaliteit van de Brunello ook te verzilveren. Hij richtte in 1926 de Cantina Sociale Biondi Santi op. De Cantina vond de weg naar de export en voerde al­ gauw Brunello uit tot in Amerika.
Het fascistische tijdperk was nefast voor de wijn . Ruim 25.000 herbergen werden vanaf het eind van de jaren ‘ 20 gesloten. Het gevolg was dat de inlandse consumptie van wijn met zo’n 30% slonk . Het was wachten op het einde van WO II eer er weer kon aangeknoopt worden met groei. In 1963 werden de DOC-wet goedgekeurd en in 1966 zag de wijnbeurs Vinitaly het daglicht: een belangrijke boost voor de er­kenningen en de export van de betere Italiaanse wijn. Een jaar later werd de Consorzio del Vino Brunello di Montalcino opgericht. Er werd sterk geïnvesteerd in de Brunello, waarvan de faam bleef groeien. Het werd een belangrijk uithangbord van “Made in Italy.” Brunello was in 1980 de eerste appellatie die de hoogste DOCG­ status verwierf.

Brunello: Een bijzondere Sangiovese
De Brunello, naam van de beroemde Italiaanse wijn, is tevens de naam van het druivenras waarvan de wijn wordt gemaakt. Deze druif is een variant van de Sangiovese die we in de Chianti Classico regio vinden en de Prugnole Gentile die gedijt in
Monte­pulciano en behoort tot de alleroudste druivenrassen van Italië. Naar alle waarschijnlijkheid is de druif ook afkomstig van Toscane. We vinden deze kwa­iteitsdruif nauwelijks op andere plaatsen in Europa.
Per decreet is vastgelegd dat Brunello uit­ sluitend mag samengesteld zijn uit Sangiovese Grosso (Brunello), die geteeld wordt binnen het reglementaire territorium van Montalcino. De wijnbouw is er onder meer onderhevig aan opgelegde snoei- en geleidingstechnieken en de rende­menten zijn beperkt (zie verder).

Bijzonder eigenschappen

De Brunello heeft een opmerkelijke dikke schil in vergelijking met de andere Sangiovese varianten. Als u weet dat Sangiovese een druif is met een stevig tanninegehalte, dan beseft u dat de Brunello een tanni­nerijke wijn voortbrengt. Daarom ook heeft goede Brunello behoefte aan een perfecte rijping van de druiven en aan een bijzonder terroir. Dat terroir vinden we in de ongerepte heuvels rond het stadje Montalcino dat 564 meter boven de zeespiegel ligt en enkel omringd wordt door bossen (50%), wijngaarden (15%), olijfbomen (10%) en weiden en akkers (25%). Door de dikke schil is de tint van de wijn die uit de schil afkomstig is, ook intenser dan bij de gemiddelde Sangiovese. Verder zijn er ook gelijkenissen met de Toscaanse wijnfamilie, zoals het relatief hoge zuur­ gehalte, de toets van violet, rode bessen, rood en zwart pitfruit en een lichtjes aardse ondertoon. Met de jaren wint de wijn aan charme, wordt zachter van zuur- en tanni­nestructuur, krijgt een heerlijke toets van amandelen, noten, zoethout en een complex, tertiair boeket. Brunello is een wijn met een enorm bewaarpotentieel. Naar verluidt is de 1888 nog altijd drinkbaar. Ook moderne Brunello blijft makkelijk 20 jaar op zijn top

Bijzonder complex

Door de jaren heen ontwikkelt de wijn een boeket dat zoals gezegd heel complex kan worden. De vraag wordt vaak gesteld hoe het mogelijk is dat één druif, ongeblend, kan leiden tot zo’n complexe wijnen. Voor het antwoord volstaat het naar de wijngaarden te kijken: sommigen liggen in het midden van de heuvel, anderen liggen lager, sommigen zijn zuidoostelijk georiënteerd of pal op het zuiden, andere naar het westen of zuidwesten en sommige zelfs op het noorden. Deze modali­teiten vertalen zich in het karakter van de smaak van de geoogste druiven.
De Brunello is ook een druif die erg gevoe­lig is voor bodem- en klimaatverschillen. Er bestaan in Montalcino zo’n 30 verschi lende Brunello-klonen.De ene is beter aangepast dan de andere om laag in de vallei of hoog op de heuvel te gedijen. De druiven rijpen ook sneller of trager afhankelijk van de expositie aan de zon de verschillen in bodemstructuur. Die bodem is erg gevarieerd: van leem door­aderd met leisteen tot mergel en rijkere stukken kleihoudende grond, kleimergel of slib. Boven de 150 meter vinden we ook vaak de beroemde galestro, een soort van afgeronde dikke kei, in de bodem. De druiven worden per perceel op andere tijdstippen geoogst. In feite oogst men op die manier druiven met erg verschillende karaktereigenschappen. 4-5 jaar later mondt dit uit in een complexe wijn waarin meerdere invloeden verweven zitten.
Er wordt ook aangenomen dat de naam ‘Brunello’ verband houdt met de kleur van de wijn (betekent ‘donker zoals de aarde’ in het lokaal dialect) . Het is inderdaad één van de zeldzame wijnen waarbij een lichtjes aardse schijn doorheen het robijnrood niet noodzakelijk een teken is van een snelle evolutie van de wijn.

De wijngaarden van Montalcino
Montalcino geniet binnen Toscane van een bijzonder microklimaat. Voor alle wijngaarden van Montalcino geldt dat er een warmer en meestal ook droger klimaat heerst dan in de rest van deze wondermooie provincie. De druiven rijpen dus in gunstige omstandigheden en kunnen bijna een week eerder worden geoogst dan in Montepulciano (regio van de Vino Nobile) en in het Chianti Classico gebied. De regenval is met 700 mm per jaar een stuk minder dan het gemiddelde van 900 mm in andere wijnregio’s. Het warme klimaat maakt dat zelfs wijngaarden die naar het noorden gericht zijn hier hun nut hebben: ze rijpen trager en leveren daardoor karaktervolle, aromatische wijnen op. Wijngaarden ge­richt naar het westen en het zuiden krijgen meer uren zonlicht, maar ook meer maritieme wind, wat zorgt voor krachtiger en complexere cru’s. Ideaal is wanneer een wijnbouwer over wijngaarden beschikt aan beide zijden van de heuvel: dat laat hem toe interessante blends te creëren.
De meeste wijngaarden bevinden zich ten noordoosten van Montalcino-stad. Dat is ook het meest heuvelachtige district. Belangrijk is hier ook de aanwezigheid van de Monte Amiata, tevens de hoogste heuvel van Zuid-Toscane, die het hele district beschermt tegen zuidoostelijke invloeden en tegen de regen. De aanplant is als volgt verdeelt: 2.100 hectaren komen in aanmer­king voor de Brunello, 510 hectare voor de Rosso, 600 hectare voor de Sant’Antimo en 50 hectare tenslotte voor de Moscadello di Montalcino, waarvan een zoete witte wijn wordt gemaakt.

Invloed van de millésimes
Brunello is geen zuiderse wijn. Het is een uit­ gesproken bewaarwijn en de expressiviteit, de concentratie, de zuur- en tanninestruc­tuur, de lengte en het bewaarpotentieel van de Brunello zijn niet enkel verbonden met het terroir, met de kwaliteit van de druiven en de gekozen klonen, maar ook met de kli­matologische omstandigheden. Vandaar dat de oogstjaren een belangrijke rol spelen in het karakter van de wijn. Dit gezegd zijnde moet men er altijd rekening mee houden dat wijnen uit moeilijke oogstjaren daarom niet minder interessant zijn: ze kunnen soepeler, eleganter en sneller op dronk zijn. Het zijn wijnen die vaak perfect inspelen op de vereis­ten van de moderne markt.

Vijf sterren-systeem
Vanaf het oogstjaar 1945 is er een vijf sterren­ systeem ingevoerd dat jaar na jaar de kwaliteit van de oogst quoteert. Achter deze quo­tering schuilt een zorgvuldig samengestelde jury van experts die elk jaar samenkomt. Gegeven de technische vooruitgang en de selectie in de wijngaarden, gebeurt het even­ wel zelden dat een oogst minder dan drie sterren krijgt.

Brunello en Rosso di Montalcino
In Montacino vinden we 4 denominaziones (één D.O.C.G. en drie D.O.C.’s). Vier wijnen die elk een eigen karakter hebben. De twee bekendste daarbij zijn de Brunello en de Rosso di Montalcino.
Laat ons beginnen met de topwijn. De Brunello heeft een intens en aanhoudend parfum dat breed en complex is, met nuances van rood en zwart fruit, een eiktoets en zachte kruiden zoals vanille met een ondertoon van gekonfijt fruit. In de mond valt de kracht op, de stevige, harmonieuze structuur, die perfect kan samengaan met een unieke elegantie, net als het pittige karakter van de afdronk. Deze kenmerken maken van de Brunello een wijn met een groot bewaarpotentieel. Zonder enige overdrijving kan een Brunello 10 tot 30 jaar ouderen en in sommige gevallen nog veel langer. Het schenken gebeurt best in grote kristallen glazen bij een temperatuur van 16 graden.
Om de kwaliteit van de Brunello te vrijwaren, heeft de Consorzio regels opgesteld die ronduit streng mogen genoemd worden. Behalve het feit dat hij enkel van Brunello (Sangiovese) geteeld mag worden en dit in een strikt afgebakend productiegebied, gelden ook nog de volgende voorschriften:

  • De opbrengsten mogen de 80 kwintalen per hectare niet overschrijden (1 kwintaal = honderd kilo)
  • De opbrengst in wijn mag slechts 68% van het gewicht in druiven bedragen (dit brengt de maximum opbrengst per hectare op maximum 54,4 hectoliter)
  • De wijn mag pas 5 jaar na de oogst gecommercialiseerd worden (6 jaar bij Riserva’s)
  • Daarvan moet hij minstens 2 jaar in eiken vaten gerijpt hebben (3 jaar bij Riserva’s)
  • En minstens 4 maanden in de fles (bij Riserva’s is dat 6 maanden)
  • Hij mag enkel gebotteld worden in de productieregio in flessen met bordeaux­ vorm.

Rosso di Montalcino  De jongere broer van de Brunello
Van hetzelfde druivenras en van dezelfde terroirs kennen we naast de Brunello ook de Rosso di Montalcino. Deze wijn wordt vroeger in de markt geplaatst en heeft een jonger karakter. Maar dat wil nog niet zeg­ gen dat het hier om een lichtvoetige, speelse wijn gaat. De Rosso is een wijn met een frisser, fruitiger en jonger karakter, maar het rasvolle karakter en de structuur  die de Brunello zo beroemd maakt, vinden we ook in de Rosso terug. De Rosso di Montalcino is een elegante, smakelijke en harmonieuze wijn, met een heldere robijnrode tint, een intens en enthousiast aroma, met een frisse hint van vers geplukt zomers fruit . Deze wijn wordt doorgaans jong gedronken, maar beschikt in sommige gevallen ook over voldoende structuur om minstens 5 jaar te ouderen.
U kan zich afvragen waarom er Rosso di Montalcino wordt gemaakt wanneer druif en wijngaard dezelfde zijn. Het antwoord ligt bij de onverenigbaarheid van de productievoorschriften van de Brunello en de hoge rendementen die typisch zijn voor jonge druivenstokken . Wat doet een wijnbouwer bijgevolg met percelen die recent aangeplant werden of die wijnen opleveren die minder geschikt zijn om te rijpen? Hij maakt er een Rosso van.
De voorschriften voor de Rosso di Montalcino:

  • De opbrengsten mogen de 90 kwintalen per hectare niet overschrijden
  • De opbrengst in wijn mag maximum 70% van de opbrengst in druiven bedragen (of omgerekend 63 hl/hectare)
  • De wijn mag in september volgend op het jaar van de oogst al gecommercia­liseerd worden
  • Er is geen verplichting om de wijnen te laten rijpen in eiken vaten of op fles
  • Hij mag enkel gebotteld worden in de productieregio in flessen met bordeaux­ vorm.

De Moscadello di Montalcino
De Moscadello verwijst naar een witte druif (Moscato Bianco) waarvan in Montalcino zowel een zachte stille, een Late Harvest als een schuimwijn wordt gemaakt. Over de Moscadello di Montalcino wordt al sinds de 17de eeuw gewag gemaakt in geschriften. Het zoete karakter ervan maakt van deze wijn een uitgelezen begeleider van desserts en dan vooral van pasteitjes en gebak.
De voorschriften voor de Moscadello di Montalcino :

  • De opbrengsten mogen de 100 kwintalen per hectare niet overschrijden. Bij de Late Harvest is dat slechts 50 kwintalen
  • De opbrengst in wijn mag maximum 65% van de opbrengst in druiven bedragen (45% voor de Late Harvest)
  • De wijn mag ten vroegste op 1 januari van het tweede jaar na de oogst gecom­mercialiseerd worden (Late Harvest)
  • Er is geen verplichting om de wijnen te laten rijpen in eiken vaten of op fles

De Sant’Antimo: de jongste D.O.C. van Montalcino
Deze wijn dankt zijn naam aan de beroem­de middeleeuwse abdij die amper enkele kilometers van Montalcino verwijderd ligt. Deze nieuwe D.O.C. (beëdigd in 1996) geeft uiting aan het verlangen van de produ­centen om het kwaliteits terroir rond Mont­alcino, ook als het niet in de strikt afgebakende Brunello-zone ligt, te valoriseren. Hier gedijen ook andere (internationale) druivenrassen naast de Brunello-druif. Bij de Sant’Antimo Rosso heeft de wijn­bouwer zelfs het recht om cepagewijnen te maken van uiteenlopende rassen zoals Carbernet, Merlot, Pinot Nero, Novello… Bij de Sant’Antimo Bianco vinden we Char­donnay, Sauvignon Blanc, Pinot Grigio … Er is trouwens ook een Sant’Antimo Vin Santo.

Brunell di Montalcino

Bron: Vino Magazine

Filed under: Second opinions? | Tagged: , , , | Leave a comment »

Sforza Italia – De decadentie van een wijnclub

Posted on maart 5, 2014 by Bottle Case

Een vraagstelling die je jezelf als doorwinterde wijnliefhebber af en toe moet opleggen! Val ik niet ten prooi aan decadentie, snobisme of andere overdreven verwennerij toestanden? Vandaag stel ik me die vraag een zoveelste maal. Aanleiding hiervan is de afgelopen bijeenkomst van ‘Op De Klippen’, één van de wijnclubs waarin ik actief ben. Het thema van deze proefavond was immers ‘Top uit Italië’ en bovendien zouden we er geen klassieke avond van maken maar onze avond laten begeleiden door allerlei kleine hapjes. Het werd een memorabele avond!

Vooraleer ik het antwoord geef op mijn spiegel-vraagstelling schets ik even de proeftafel. De ragfijnste kleppers uit de laars passeerden de revue. De één nog beter dan de andere maar steeds weer die verscheidenheid. De voorbereiding ervan had enkele maanden nodig. Eenvoudig was het immers allerminst om deze wijnen te verzamelen!

De avond zelf was ik dan ook behoorlijk wijn-opgewonden. Het moest immers de climax worden van deze intensieve voorbereiding. Het moeilijkste aan het geheel was de flessetting. Hoe moest ik godsnaam nu toch de juiste volgorde bepalen van deze grootheden? Ik heb er dan maar mijn Wim-logica op losgelaten:

  • Alle flessen gingen een karaf in
  • Ik wilde absoluut vermijden dat enige voorkennis of vooroordelen een invloed zouden hebben op het proeven en dus wisten mijn proefgenoten niet welke wijn er in hun glas zou verschijnen
  • De meest zoete & alcoholrijke flessen – Amarone & Sforsato – zouden de reeks afsluiten
  • De 2 oudere Barolo’s moesten naast elkaar geproefd worden en zou ik ook achteraan plaatsen
  • Wat de rest betrof heb ik naar a) de jaargang van de wijn b) de houtlagering van de wijn gekeken. Van ons huidige jaar (2014) heb ik het aantal maanden vatrijping afgetrokken en vervolgens met deze uitkomst het verschil gemaakt met de jaargang van de wijn. Zo kwamen de hoogste cijfers vooraan in de proeverij te staan en de laagste cijfers achteraan. Ik trachtte dus op te bouwen naar kracht.
  • Uiteraard werd de prijs van de wijn pas na de proeverij mee gegeven!

WP_20140303_001

De proeverij zelf dan:

  1. Franciacorta DOCG – Guido Berlucchi Palazza Lana Extrême Riserva 2006 (Lombardia) – 44,30 €
    Dit was onmiddellijk een gigantische opener natuurlijk. Extreem fijn, extreem rijk, extreem zacht en vol fruitig met een overheerlijke aciditeit. Deze bubbel laat 90% van het Champagne geweld haar poepje ruiken! Het werd onmiddellijk stil aan de tafel. De toon was duidelijk gezet.
    Score: 92/100
  2. Etna Rosso IGT – Passopisciaro Contrada Sciaranuova 2008 (Sicilia) – 43,00 €
    De kleur zette menig proever op het verkeerde been. Af en toe werd er zelfs Barolo geopperd. Maar deze Nerello Mascalese is reeds in de neus zó heerlijk!Jong rood fruit zingt en danst in het rond, sousbois, zachte kruidigheid, violetjes, toetsje vegetaliteit en dan de mineralen. Je kan er aan blijven snuiven, de variatie is zo gigantisch. De mond doet je echt in extase gaan. Ragfijn, tot in de perfectie verweven en aanhoudend. Dit is gewoonweg subliem en zo uitgesponnen!
    Score: 95/100
  3. Rosso Piceno DOC – Le Caniette Nero di Vite 2005 (Marche) – 52,30 €
    Ondanks zijn leeftijd nog viriel gekleurd tranend met een volle karmijnrode kleur. Ceder, tabak en bittere cacaobonen worden aangevuld met het donkerste gerijpte en licht gedroogde (vijg) fruit. Stevig, gul, krachtig en aanhoudend zonder ook maar aan fruit ingeboet te hebben. Wat een verrassing was deze wijn!
    Quote van een proever: Wat een tabak expressie, het is alsof je een sigaar aan het roken bent en na een trekje uitblaast in je wijnglas.
    Score: 93/100
  4. Toscana IGT – Querciabella Camartina 2007 (Toscana) – 83,80 €
    Querciabella werkt al sinds 2000 biodynamisch. Non believers raad ik steeds aan deze wijn eens te proeven. Het peperkoek accent valt door de kaneel op. Maar dit is complexiteit troef alweer. Adembenemend zacht en fluwelig!
    Score 94/100
  5. Brunello di Montalcino DOCG – Casanova di Neri Tenuta Nuova 2006 (Toscana) – 70,00 €
    Een ‘naam’ die uiteraard niet mocht ontbreken is Brunello. De keuze maken welke Brunello op te nemen is nooit eenvoudig. De Tenuta Nuova van Casanova di Neri viel meteen op door zijn branderige en stevige accenten. De smaak is als een kers in chocolade gedropt met een marinade van pepers omgeven met een sappige ronde volheid.
    Score 91/100
  6. Isola dei Naraghi IGT – Capichera Manténghja 2007 (Sardegna) – 65,00 €
    Hoewel Sardegna vooral bekend is om de rode Cannonau is dit een wijn van 100% Carignano.
    De zuiverheid van deze wijn valt je bij de kleur al op (prachtig tranend trouwens) en zet zich perfect door in het bouquet. Daar valt de complexiteit van deze wijn ook al onmiddellijk waar te nemen. Hey, alweer een ander aroma… En dan ga je proeven, en dan komt die geluksmakende glimlach op je gezicht.  Dit is fenomenaal, dit blijft zinderen, dit is onbeschrijfbaar, dit is perfectie!
    Score 97/100
  7. Sagrantino di Montefalco DOCG – Romanelli 2009 (Umbria) – 24,20 €
    Ondankbaar voor deze wijn om op deze plaats van de proeverij te komen.
    Een mengelmoes aan drop, zoethout, de typische jasmijngeurtjes, kruiden en fruit. Proef ik daar nu een vleugje pastis (anijs)? De afdronk is tot op heden het vlugst weg van alles wat we reeds proefden. Het is echter een mooie, niet eenvoudige, krachtige wijn.
    Score 87/100
  8. Alto Adige DOC – Muri Gries Abtei Lagrein Riserva 2010 (Süd Tirol) – 29,00 €
    Supergeconcentreerde wijn, inktzwart met prachtige kleuring. De neus is ‘black as hell’ met een mix aan specerijen en groene frisse kruiden. Het hout kan hij onmogelijk wegsteken. De smaak is zo sterk, zo stevig, vlezig en vol. Oh yeah baby, this is not for pussy’s!!! Power me…
    Score: 92/100
  9. Bolgheri DOC – Poderi Sapaio 2010 (Toscana) – 40,00 €
    Driewerf helaas maar deze wijn was gekurkt L
  10. Bolgheri Sassicaia DOC – Tenuta San Guido Sassicaia 2010 (Toscana) – 135,00 €
    Het merendeel van de leden keken reikhalzend uit om deze wijn te proeven. Enkelen onder hun waren er al heilig van overtuigd dat hij reeds de revue was gepasseerd. De neus is echt wel hemels. Zeer verfijnd ook. Fijn kruidigheid, zwarte kersen, chocolade, mokka, knapperig braadjus… enfin de hele cinema passeerde er in. Hoewel nog zeer jong, toch reeds verfijnd en versmolten van smaak en nooit vermoeiend. Krachtige, lichtjes droge tannine, lang aanhoudend met jong vers tot gedroogd fruit en een zeer mooie aciditeit.
    Score 94/100
  11. Barolo DOCG – Poderi Colla Bussia 2004 (Piemonte) – 72,00 €
    Ha eindelijk zijn we tot het hoofdstuk Nebbiolo gekomen. Je merkt het onmiddellijk. De omschakeling van de aroma’s en het fruit. De nog intensere aanwezige zuren naast de ragfijne krachtige  tannine. Geen spoor van evolutie in de smaak. Wat is dit een mooi tot zijn recht gekomen Barolo!
    Score 93/100
  12. Barolo DOCG – Poderi Colla Bussia 1997 (Piemonte) – 105,00 €
    Geef me een sigaar, verdomme ik rook niet maar geef me toch maar een sigaar!! Ondanks de 1997 alsnog een zoet/sappige geur met de nodige florale accenten en de kaneel. In de smaak zit die tabak wel heel opvallend. Maar dit is eenvoudigweg een fantastische wijn, blijvend en beklijvend.
    Score 93/100
  13. Valtellina Sforsato DOCG – Nino Negri 5 Stelle 2009 (Lombardia) – 48,40 €
    Fenomenaal is het enige ware woord dat hier van toepassing is! Hij blaast, ook door zijn jeugdigheid en zijn stijl van vinifiëren, de Barolo’s gewoon weg. Floep, verdwenen naar de achtergrond. Noem maar op… sappig, krachtig, kruidig, aanhoudend! Fris, zoet en kracht in één!
    Score 96/100
  14. Amarone della Valpolicella Riserva DOCG – Zýmé La Mattonara 2001 (Veneto) – 218,00 €
    De duurste uit het rijtje! Kersenjam met een vegetale frisheid (kruidigheid) en gitzwart fruit. Yeah, dit is vol & rond van smaak mét de nodige frisheid. Net dat waar het vele Amarones aan ontbreekt. Het mag ook wel gezien het prijskaartje maar dit is werkelijk een top Amarone en wat mezelf betreft de beste die ik ooit mocht proeven. Het is dé perfecte afsluiter van de avond!
    Score 97/100

Maar komen we dan even terug op mijn vraagstelling!
Val ik ten prooi aan decadentie, snobisme of andere overdreven verwennerij toestanden?
Mijn god neen, we hebben als groep, zeer intens gewerkt naar deze degustatie toe. Het is het resultaat van een prachtige avond werken (we hebben hiervoor een wijn quiz georganiseerd). Het zou pas van decadentie getuigen als mijn kelder niets dan zulke flessen zou bevatten en ik ’s avond s in mijn zeteltje niet meer content zou zijn met eender welk flesje wijn.
Bovendien, is het niet de bedoeling van een wijnclub, om net zulke niet alledaagse wijnen te kunnen proeven?

En dan laat ik graag aan jullie allemaal een ballonnetje los… Zijn de Italiaanse topwijnen duur????
Integendeel durf ik te zeggen. Ze behoren tot de goedkoopste van de wereld en zijn bovendien nog overheerlijk ook!!
Spreek me bewijsgrondelijk tegen aub.

WP_20140303_021 WP_20140303_019 WP_20140303_018 WP_20140303_017 WP_20140303_016 WP_20140303_015 WP_20140303_014 WP_20140303_013 WP_20140303_011 WP_20140303_010 WP_20140303_009 WP_20140303_008 WP_20140303_007 WP_20140303_006 WP_20140303_024 WP_20140303_023 WP_20140303_022 WP_20140303_005 WP_20140303_004 WP_20140303_003 WP_20140303_002

Filed under: Het Negende Vat/Op de Klippen | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 3 Comments »

Toscane – Land van de broccolibomen en zoveel meer

Posted on januari 30, 2011 by Bottle Case


Impulsiviteit heeft zo zijn nadelen, maar wegen deze op tegen de voordelen? Hals-over-kop besloot ik toe te geven aan dat piepkleine stemmetje dat innerlijk al een tijdje aan het roepen was een mini-break in te lassen. Gezien dat stemmetje zich meer en meer begon te roeren, kon ik niet anders dan besluiten dat ik er nood aan had en dat ik er me niet langer tegen moest verzetten…

Gezien ik wel een echte Belg ben, sloot ik een compromis met mezelve! Er tussenuit oké, maar dan wel naar datgene waar mijn hart van overloopt…een wijnregio. Na veel wikken en wegen (het was immers ook de jaarlijkse beurs van de Loire wijnen in Angers) besloot ik met het oog op de nakende Italiaanse wijnavonden nog wat praktijkervaring te gaan opdoen in het Italiaanse Toscane. Ik zou me één maken met de bonenfretters 😉

De nadelen van deze impulsiviteit zou even later blijken toen ik mijn hulplijn inschakelde om wat bezoeken ginds vast te leggen. Met het schaamrood op de wangen kniel ik hier neer op mijn beide knieën om mijn dank uit te spreken aan ‘Santo Emmanuela’: Grazie di tutto e un grande bacio!! Het was immers niet eenvoudig de nodige afspraken op dergelijke korte termijn vast te leggen.

Na de vlucht en de innige kennismaking met mijn fonkelnieuwe zwarte Fiat 500, kon de ronde van Toscane van start gaan. Zoef zoef richting Livorno om een eerste stop te maken op de wereldberoemde Via Bolgherese. Caccia al Piano 1868, daar moest ik zijn! Buurjongens zijn onder andere Gaia en San Guido (je weet wel deze van de Sassicaia). Na de warme ontvangst van Rocco doken we de wijnkelder in… Die warme ontvangst mag je wel letterlijk nemen overigens. Rocco toonde me met trots hun 3 verscheidene wijngaarden. De omgevingstemperatuur bedroog op dat moment een 15 graden maar die steeg tot maar liefst 25 graden op hun grootste wijngaard. Microklimaat noemen we dat dan. Je zou er begot van beginnen zweten ;-).
Enfin in de kelder mocht ik de vatstalen proeven van de Merlot en de beide Cabernets. Van de 2010 was het de Syrah en de Petit Verdot. Later op het domein blonken er de flessen van de Ruit Hora 2008 en vooral de Levia Gravia 2006. Deze laatste is een pareltje van een wijn!
Het was de bedoeling om nadien nog even een Sassicaia mee te pakken in de Bolgheri Enoteca maar het bezoek was een beetje uitgelopen 😉 en ik had nog een hele trip af te leggen richting Scansano waar ik in al mijn ijver een hotelletje had geboekt. Het was echter 20.00u toen ik er arriveerde en een bezoek aan de Morellino wijngaarden zag ik dus aan mijn neus voorbij gaan.

Dag 2 trok ik door richting Montalcino voor een korte trip door de wijngaarden van Tavernelle. Lang kon ik hier niet rondscheuren met mijn bolleke want er wachtten immers nog 2 afspraken in het 50-km verder gelegen Montepulciano. Bij Capoverso had Adriana Avignonese (jawel van…) voor een tolk gezorgd die het gesprek wat zou vergemakkelijken. Ondanks haar gebrekkige kennis van het Engels leerde ik een zeer gedreven en gepassioneerde wijnmaakster kennen. Ook hier gingen we de Sangiovese-stokken bewonderen om nadien over te gaan tot het proeven van Gods vruchten. Syrah, Cartiglio (Merlot), Rosso di Montepulciano en de Capoverso passeerden de revue. Adriana’s trots is ongetwijfeld de Capoverso!

In stomende vaart verder naar het centrum van het historische Montepulciano om kennis te maken met Susanna Crociani. Een heerlijke warme vrouw die overloopt van trots op haar wijnen. We doken onmiddellijk de Vin Santo kelder in om er enkele geheimen van deze speciale wijn te ontrafelen. Uiteraard mocht ik deze ook proeven. Maar niet nadat ik haar overige wijnen over de tong had laten gaan. Al haar wijnen waren van goede tot zeer goede kwaliteit. De Rosso, de Vino Nobile, Rosso d’Arnaldo maar vooral ook haar ode aan haar overleden broer ‘Il Segreto di Giorgio’.

Zaterdag was alweer de laatste volledige dag in dit gevarieerde, wondermooie wijnland. Ik zette mijn tocht verder naar het hart van de Chianti Classico…De omgeving van Greve en Radda in Chianti. En hier lieten de nadelen van mijn impulsiviteit van zich spreken. Alles is er immers gesloten op zaterdag en de tijd was te kort om nog degelijke afspraken te kunnen maken. Dat gaf me echter de tijd om volop van de onwezenlijke schoonheid van de wijngaarden te genieten. Dit is toch wel het mooiste wat ik op deze korte trip had gezien. Mijn gemiste bezoek aan Querciabella neem ik bijgevolg positief op…

Het geeft me een reden om nog een keer terug te gaan!!

Filed under: B(een) T(here) D(one) T(hat) | Tagged: , , , , , , , , , , , , | 1 Comment »

Italiaanse wijnavonden – Deel 5

Posted on oktober 24, 2010 by Bottle Case

Het absolute hoogtepunt, de climax…Nec plus Ultra!! Toscane… Daar waar alle andere regio’s netjes verpakt werden met anderen, kreeg Toscane al van bij de start een voorkeursbehandeling. Zij waren de ster van de avond en mochten dit ook uitstralen. Met niets of niemand moesten ze de eer delen.

Koning Sangiovese mocht zijn duivels ontbinden. Bovendien week ik per uitzondering nog een keertje af van de uitgetekende lijn die ik gedurende al de andere avonden strak aanhield. Jawel de edele Franse rassen waren deze avond welkom in ons glas. Gezien de impact ervan in Toscane, kon en mocht ik ze niet uit de weg gaan. En voor de Neaderthalers onder ons: Cabernet Sauvignon haalt prachtige resultaten in dit wondermooie stukje Italië.

De meest gekende namen uit de laars vinden we terug in dit door cipressen, olijfbomen en wijngaarden omgeven stuk natuur. Tot de verbeelding sprekende steden en stadjes liggen op de doorreis geplaveid. Firenze, Sienna, Pisa, Lucca, Montepulciano, Volta… Allen zijn ze meer dan een bezoek waard. En dan heb ik het nog niet over die prachtige benaming van de wijnen die, en laat me daar heel duidelijk in zijn, terecht de scalp van DOCG aan hun broeksriem hebben bengelen. Brunello di Montalcino, Vino Nobile di Montepulciano, Morellino di Scansano, Carmignano… Over Chianti en Chianti Classico kan je nog discussiëren of ze in dat rijtje thuis horen. Van Vernaccia di San Gimignano weet ik pertinent dat DOCG te hoog is gegrepen – hoewel, prachtige naam toch! Sta me toe mijn joker in te zetten voor de Elba Aleatico Passito wegens te weinig ervaring om erover te kunnen oordelen.

Nu kan La Bella echter ook bevestigen in het glas? Als je zoals ik doet, de grootste eer toeschenk aan deze regio…Tja dan moet ik wel degelijk voor een uitgesponnen, van klasse overlopende selectie zorgen! Maar was het wel zo? Voor de rode had ik in ieder geval een dualiteit opgezet. Klassiek Italiaans, zijnde Sangiovese tegenover de Franse grootmeester, zijnde Cabernet Sauvignon. Uiteraard wisten mijn gasten dit niet en stiekem stelde ik mij de vraag wie nu uiteindelijk zou overwinnen.

Opener van de avond was in een Vernaccia di San Gimignano. Le Grillaie van Melini toverde een bescheiden maar eerlijk glas wijn in ons glas. Mooie zuurtjes maar absoluut geen grootse wijn. Eerder geschikt voor de zomerse terras dagen. Tweede en tevens laatste witte wijn was van een totaal andere orde. Supertoscan in wit laat ons maar zeggen…Querciabella mocht zijn Batàr afvaardigen. Blend van dienst was Pinot Blanc met Chardonnay en iedere druif nam 50% voor zijn rekening. Vroeger was de naam van deze wijn Batàrd en bestond hij uit Pinot Blanc en Pinot Gris. Toen men Chardonnay ging gebruiken heeft men de ‘d’ laten vallen om enige verwijzing naar de grootse Bourgognewijnen te vermijden. Mij niet gelaten want de inhoud van het glas stelde me voor een eerste keer die avond sprakeloos. Subliem geconcentreerd wit vocht, vol kracht (je zou zweren dat deze wijn tannine bezit) en een afdronk van jewelste. Slik echter voor het prijskaartje van bijna 50,00 €.

Tijd om met veel bombarderie het rode festival in te zetten. Zes wijnen had ik voorzien, met een verhouding van 3 Sangiovese en 3 Frans getinte wijnen. Starten deden we met een Vino Nobile di Montepulciano van Crociani. De wijn voldeed echter niet aan de verwachtingen. De tannines konden niet het nodige weerwerk brengen tegenover de hoge zuren en het fruit was te bescheiden aanwezig. Voldeed deze op Sangiovese gebaseerde wijn niet, dan was onze eerste Cabernet van dienst (blend met Sangiovese) wel een voltreffer. Lam’Oro van Lamole bracht de goedkeurende zuchtjes al stilletjes hoorbaar worden. De Chianti Classico Il Margone van Il Molino di Grace werd door niemand als een Sangiovese bestempeld. Dit is gebaseerd op Cabernet Sauvignon, zeker weten, hoorde ik iemand stellen. En hij had gelijk er zat toch een luttele 3% van deze druif in de blend die voor het overige wel degelijk 94% Sangiovese bevat. Werkelijk een super Chianti, eentje waar je echt naar op zoek gaat, maar die je omwille van zijn prijskaartje vaak achterwege laat om dan toch maar voor een veel schralere versie te kiezen. Power, body, fruit, complexiteit…enkele van de eigenschappen waar deze wijn uit het jaar 2001 aan voldeed.
Wat nadien volgde tartte echter elke verbeelding… High Fashion designer Cavalli bracht zijn eigen naam op de markt via Tenuta Degli Dei. Hij maakt een typische Bordeaux blend waarbij hij een toetsje van de almachtige Alicante Bouschet aan toevoegt. Wat een elegantie, verfijndheid, fluweligheid…Wat een grootse wijn!!!!! Dank u, dank u voor dit te willen maken…

Het geschuif op de stoelen was merkbaar. Iedereen besefte dat we op een buitengewoon niveau waren terechtgekomen en dat dit een uitzonderlijke gelegenheid was. Al mompelend hoorde ik…”we hebben nog geen Brunello gekregen”! Gaat die dan NOG beter zijn? Lang liet ik ze niet in het ongewisse want de Brunello volgde wel degelijk. Beato van Cosimi week geen centimeter af van de voorgaande kwaliteit. Een verderzetting van de elegantie, nog een langer uitgesponnen afdronk zelfs. Werkelijk subliem opnieuw. Wel van een andere druif, Brunello of Sangiovese Grosso!

Er ontstond al een spontaan applaus nog voor de laatste rode wijn in ons glas moest verschenen. Het gokkantoor werd geopend en de naam Sassicaia  viel verdacht veel 🙂 Mijn keuze was echter een gewone Bolgheri DOC van het Castello di Bolgheri. gemaakt van beide Cab druiven en Merlot. Een ommezwaai in het glas, al was het geen verlies aan kwaliteit! Verre van zelfs… Een zekere elegantie bleef nog, maar kracht en geweld namen de bovenhand. Een ‘powerbooster’ werd er omschreven, doordrongen van het zwartste fruit ter wereld, de donkerste chocolade en de verfijndste tabak.

Bij een glaasje Vin Santo van Crociani werden de eindbeoordelingen naast elkaar gelegd. Een winnaar aanduiden was moeilijk… elk van de laatste 3 had wel zijn favoriet. Zelfs de Chianti werd aan een tweede onderzoek onderworpen ;-). Laat ons gewoon concluderen dat Toscane een pracht van een wijngebied is met sublieme, maar tevens, dure wijnen!

Alla Prossima Volta!

Filed under: Whaaaat's UP? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 3 Comments »