De decadentie van een wijnclub – Superproeverij

Posted on april 24, 2016 by Bottle Case

Mogen we het ondertussen een traditie noemen? Ik zou het wel zeer graag wensen. Feit is dat we nu toch al een aantal jaren op rij in onze wijnclub een avond spenderen aan wat wij graag topwijnen noemen. De traditie, ontstaan bij wijnclub Op De Klippen had ik dit jaar een uitbreiding gegeven naar wijnclub Het Negende Vat. Hier organiseerde ik voor het eerst zulke avond. Dat deze zeer op prijs werd gesteld was achteraf wel zeer duidelijk.

Het opzet is zeer simpel. Zorg voor een aantal wijnen die echt tot de top in hun categorie behoren, spreek een kok aan die de avond kan opluisteren met heerlijke mini-gerechtjes en laat voor de rest de wijn spreken. Dergelijke grootheden verdienen immers een algehele aandacht.

Volgt een bondige samenvatting van wat de flessen, geblindeerd uiteraard, me die avonden influisterden:

  1. Ferrari Perlé Nero 2005 – Trento DOC (Trentino) – 56,00 €
    Openen met een 100% Pïnot Nero die 6 jaar sur lattes heeft gelegen. Stilte om ons heen. De toon is onmiddellijk gezet. Trento DOC is samen met Franciacorta het summum van de Italiaanse bubbels.
    Score 90/100
  2. Ferrari Giulio Ferrari Riserva del Fondatore 2002 – Trento DOC (Trentino) – 84,00 €
    Het paradepaardje van het huis van enkel Chardonnay met 12 jaar kelderrust. Je mag gerust zeggen, nog een paar stappen hoger dan de Perlé Nero. Goudgeel, mooi en fijn parelend. Heerlijke brioche en nootjes. Ondersteunend hout en citrus. Rijp, rijk vullend, vol en breed. En zeer fris. Overweldigend.
    Score 93/100
  3. Nals Margreid Baron Salvadori Chardonnay Riserva 2012 – Alto Adige DOC (Alto-Adige) – 30,70 €
    Absolute Grand Cru kwaliteit zoals je ze kan vinden in de Bourgogne wat wijnmaker Harald Schraffl hier uit zijn mouw schud! Een Chardonnay uit het wijnplaatsje Margreid dat 25 kilometer ten zuidwesten van Bolzano ligt. De oude druivenstokken groeien er op de zandige kalksplitbodem. De met de hand geoogste druiven worden na meerdere selecties mét temperatuur controle vergist in roestvrijstaal. Nadien volgt een vatrijping van 12 maanden in tonneaux-vaten van eikenhout. Dit geeft een wijn met een heldere fonkelende goudgele kleur. Fijn bouquet met intens fruit van banaan, ananas en mango, op de achtergrond fijne boterkoekjes. In de mond is hij uitermate boeiend. Hij opent met rijp fruit, lekker soepel, toont dan ook sappige zuren en in de finale ziltige, minerale en notige accenten, zeer lange afdronk.
    Score 92/100
  4. Rivera ‘Puer Apuliae’ 2009 – Castel del Monte DOC (Puglia) – 28,70 €
    Nero di Troia die 14 maanden gerijpt heeft in nieuwe Franse vaten. Voor velen een onbekende in de proeverij. Wat een prachtige neus! Een vat vol specerijen en warme kruiden. Laurier komt zeer duidelijk opzetten. Verder grafiet, braam, kers, pruim, tabak, ceder, humus, leder en koffie. Stevige beestje met volle, smakelijke tannines en lustig fruit. De afdronk is zeer kruidig. Dit is wat een stevige boy noemen, een jongen met ballen!
    90/100
  5. Joseph Hoffstätter Barthenau Vigna S Urbano 2011 – Alto Adige DOC (Alto Adige) – 48,70 €
    Pinot Nero die 12 maanden in eiken vaten heeft gerust en nadien nog 8 maanden in houten foeders. Een hemelse Pinot Noir die weliswaar nog een tikje te jong is momenteel. Zuiver kersenrood en prachtig tranend. De neus op zich is een festijn met roosjes, viooltjes, cederhout, champignon, framboosjes, humus etc etc etc. Subliem fabuleus. Een slokje en een machitge frisheid proef je. Soepele tannines met verdoken kracht. Massa aan fruit, kruiden en tabak naar het einde toe. Voor mij streeft dit naar de perfectie van een rode wijn.
    Score 96/100
  6. Tenuta Argentiera 2011 – Bolgheri Superiore DOC (Toscana) – 47,90 €
    Een klassieker uit deze magische Toscaanse wijnregio van 50% Merlot, 40% Cabernet Sauvignon en 10% Cabernet Franc die gedurende 18 maanden zijn opvoeding kreeg in nieuwe Franse eiken vaten. Donker, karmijnrood met heerlijke gekleurde tranen. Voornamelijk rijper fruit in de neus met volop de dikke volle zwarte kersen en braam met een ferme gloed aan peper. Verder viooltjes, het branden van koffiebonen, cacao en leder. In de mond proef je stevige, smakelijke verfijnde tannines. Vlezig en sappig geheel. Deze wijn is een kleine krachtpatser mer vele rijpe fruittoetsen en een zeer smakelijk profiel.
    Score 91/100
  7. Masciarelli Villa Gemma 2008 – Montepulciano d’Abruzzo DOC (Abruzzo) – 55,10 €
    Een 100% Montepulciano die 18 tot 24 maanden rijpt in eiken vaten. Opvallend reeds is de bijna inktzwarte kleur. Qua neus de perfectie van de avond! Vegetale tonen, prachtig fruit, drop, grafiet, tabak, ceder, braam, cassis, cacao, caramel, leder, kreupelhout… Dit is pure complexiteit en een rondje walsen wakkert alweer bijkomende aroma’s op. Ik moet toch een dikke 10 minuten zitten ruiken hebben alvorens ik het vocht naar mijn lippen bracht. En dan kwam het pas… WAUW wat een smakelijk gevoel. Zo heerlijk vol van smaak en toch zulke intense frisheid. Sublieme verwevenheid, donkere chocolade, vol & vlezig. Een quasi perfecte wijn.
    Score 98/100
  8. Vietti Masseria 2007 – Barbaresco DOCG (Piemonte) – 69,00 €
    Nebbiolo dus die 28 maanden heeft gerijpt in Sloveense foeders. Kersenrood met een bruine rand. Bosgeuren manifesteren zich in het glas. Framboos, paddensteol, truffel, tabak, ceder, rozenbottel en viool. Een zucht bij het proeven: wat een verrijking geven deze tannines. Prachtige zuren, sublieme frisheid, kracht, fruit, lengte. This wine has it all. Pure klasse, complex en afgerond. Koning Nebbiolo doet alweer zijn naam alle eer aan. Zou perfectie dan toch bestaan?
    Score 99/100
  9. Vietti Masseria 2005 – Barbaresco DOCG (Piemonte) – 69,00 €
    De 2 jaar oudere broer van de vorige wijn kan de status van de 2007 niet bevestigen. Dit is allemaal net dat tikje minder. What a vintage can do!
    Score 89/100
  10. Arnaldo Caprai ’25 anni’ 2010 – Sagrantino di Montefalco DOCG (Umbria) – 67,00 €
    De nog steeds wat onbekende blockbuster uit Umbria rijpt gedurende 24 maanden in Franse eiken vaten. Kort samenvattend: Eén en al kracht. Powerfull in de neus, stevig in de mond. Zeer zeker nog een paar jaartjes te jong.
    Score 90/100
  11. Poggio di Sotto 2008 – Brunello di Montalcino Riserva DOCG (Toscana) – 265,50 €
    Sangiovese Grosso dus met een rijping van 60 maanden in 30 hl foeders. Wat een afsluiter van de avond! Je kan me niet onmiddellijk betrappen een Brunello adept te zijn maar hier maak ik wel graag een uitzondering voor. In de typisch vlezige stijl zet hij aan zowel qua aroma als qua smaak. Het hele kruidenrekje passeert zowat de revue alsook het fruit dat om ter zwartst moet zien. Balsamico, cacao, leder, sigaar. Wat vooral opvalt is de fluwelige verwevenheid van het geheel. Dit is een prachtige, complete wijn.
    Score 97/100

Het waren alweer 2 zeer fijne, gesmaakte avonden die me de drive geven dit nog verder uit te diepen. Ik kijk alvast uit naar onze volgende superproeverij. Ik denk vrij zeker te weten dat de aanwezigen er net zo van hebben genoten.

IMG_0704

Filed under: Het Negende Vat/Op de Klippen | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Leave a comment »

Hemelse haantjesgevechten

Posted on september 9, 2012 by Bottle Case

Aftellen!! Na een verplichte rustvakantie was het de dagen aftellen naar seizoen 3 ondertussen al van Kookgenootschap De Kemphanen. Mijn ‘gereedschapskist’ had ik al enkele dagen eerder klaar gezet. Kwestie van niets in de rush te vergeten. Ongeveer een week voor de start was ik met meer dan gewone belangstelling mijn mailbox in het oog aan het houden. Wachtende op de menu die onze chefkok dit keer voor ons heeft uitgekozen zodat ik hem (de menu) onmiddellijk na de ontvangst al een eerste keer kon verslinden. Het spreekt voor zich dat ik er alweer naar uit keek.

De menu, die op het eerste zicht gewoontjes leek, was een ware lust op het bord. Het bleek één van onze beste ‘kookprestaties’ te worden. Iedereen stond waarschijnlijk op scherp. Wanneer er soms al eens iets durfde te mislukken of gewoon minder goed slaagde was het dit keer de perfectie benaderen. Naar onze normen dan uiteraard want wij zijn en blijven maar een groepje hobbyisten die vooral een leuke avond willen beleven en waarbij het natje al minstens zo belangrijk is als het droogje. Om van het kameraadschappelijke nog maar te zwijgen!

Ik had nadien nog een andere reden om tevreden te zijn. Als sommelier onder ons genootschap hoor ik, naast deftig in de potten te roeren, ook nog een magie op tafel te toveren. De combinatie wijn en gerecht, ik blijf het maar herhalen, is voor mezelf zo fascinerend en boeiend. Telkens ben ik benieuwd naar de gemaakte keuze en het samenspel op de tong. Wat onze eerste avond betreft kan ik zeggen; ik geef mezelf een voldoende tot onderscheiding!
Het aperitief had ik al een tijdje vastgelegd. Een vriend van me was een tijdje terug naar Belgianwines gereden en had me een doosje Clos des Agaises ‘Cuvée Ruffus’ meegebracht. Ik had onmiddellijk 3 flesjes opzij gelegd voor ons Kookgenootschap. Belgische bubbels van de allerhoogste kwaliteit dus. Ondanks ik deze bubbels van eigen bodem enorm kan appreciëren heb ik ze nog steeds niet in mijn gamma opgenomen. Ik denk dat ik hier toch maar eens verandering in ga brengen en een bestelling ga plaatsen voor de eerstvolgende leverperiode van het domein (mei 2013).

Als voorgerecht was er Gerookte palingfilet met een tartaar van rode biet.
De bereidingswijze is de volgende:
Voor de tartaar:
Snij de rode biet grof en pureer de stukken in de blender.
Hak de augurken, de kappertjes, de ajuin en de peterselie fijn.
Meng de Engelse saus (Worchestersaus), de tabasco, de mayonaise, de ui, de kappertjes, de stukjes augurk, de azijn en de peterselie door de gepureerde biet.
Kruid naar smaak met peper van de molen en zout.

Voor de saus:
Meng de zure room, de mierikswortel en het citroensap samen.
Kruid naar smaak met peper en zout.

Voor de afwerking:
Snij de gerookte paling in gelijke stukken, ter grootte van een dobbelsteen.
Schil de appel en snij de vrucht in kleine plakjes. Steek er rondjes uit met de kleine dresseerring.
Vorm met twee koffielepels quenelles van tartaar.
Schik een drietal quenelles op elk bord. Leg rondom de quenelles blokjes gerookte paling. Druppel wat van de saus over elk stukje paling. Schik er de appelschijfjes op. Werk elk bord af met enkele druppels walnotenolie en enkele rode bietenblaadjes

De wijnkeuze hierbij was een Riesling Trocken 2010 van het domein Wagner Stempel (Rheinhessen – Duitsland)
De wijn paste uitstekend bij het gerecht, de juiste aciditeit, het kleine restzoetje en vooral de spritzigheid combineerde tot in de perfectie. Het gerecht behield zijn identiteit en de wijn werd zelfs nog beter in combinatie met het gerecht.

Het hoofdgerecht was een lamskroontje in persillade
Dit is de bereidingswijze:
Voor de kruidenkorst (persillade):
Smelt de boter in een pannetje op een zacht vuur. Spoel de verse kruiden (peterselie, dragon, bieslook en kervel) en hak ze grof. Doe ze in de beker van de blender. Voeg wat mosterd toe en de look. Schenk er de gesmolten boter bij. Kruid de ingrediënten met pezo en mix ze fijn. De kruidenpasta is nog te zacht, en dus moet er wat paneermeel bij. Blend alles opnieuw tot je een stevige kruidenpasta krijgt. Doe ze in een schaaltje en laat de pasta opstijven in de koelkast.

Voor het lamsvlees:
Kruid het vlees met pezo. Verhit een klontje boter in een braadpan. Kleur het vlees langs beide zijden goudbruin. Later zal het vlees verder garen in de oven. Verwarm de oven voor op 180°C. Neem een ovenschaaltje en leg er de lamskroon in. Bedek de bovenzijde met een dikke laag van de kruidenmengeling. Bak het vlees kort gaar. Reken zo’n 8 tot 12 minuten. Wanneer het vlees wat veerkracht heeft als je er op duwt, is het gaar.
Haal de lamskroon uit de oven en zet ze opzij onder een vel aluminiumfolie. Laat het vlees even rusten. Zet de oven op de grillstand, en plaats het vlees vlak voor het serveren kort onder de grill. Snij het vlees telkens tussen twee botjes in.

Voor de saus:
Smelt een klontje boter in een kleine stoofpot. Snipper de ui fijn en bak ze op een matig vuur.
Voeg ook de reststukjes van het vlees toe, samen met wat grof gesneden verse salie en rozemarijn.
Roer regelmatig even in de pot en voeg een scheut rode porto toe. Laat de alcohol verdampen en licht inkoken. Voeg ook de bruine rundfond toe. Laat de saus nog even inkoken, en kruid ze naar smaak met wat peper en zout. Zeef de saus.
Werk ze voor het serveren af met een klontje boter. Roer met een garde tot de boter gesmolten is. Dit zorgt voor een mooie glanzende saus.

Voor de aardappel-groentegarnituur:
Snipper de ui fijn en schil de aardappelen. Snij de aardappelen in zeer fijne blokjes.
Scheur de shiitake paddenstoelen in hapklare stukken. Snij het lichtgroene deel van de lente-uitjes in fijne ringen. Neem een ruime braadpan en smelt er een klontje boter in.
Bak er de aardappelblokjes in en voeg de shiitake paddenstoelen toe. Kruid de groenteschotel met peper en zout naar persoonlijke smaak. Voeg ook de lente-uitjes toe

De wijnkeuze hierbij was een Lagrein Riserva ‘Gries’ 2009 van Nals Margreid (Alto Adige – Italië).
Lamsvlees vraagt nu eenmaal een stevige wijn en het is dus zaak om niet té stevig te gaan. Lagrein bezit hier vaak de perfecte eigenschappen voor. Het gezelschap was laaiend enthousiast over de wijnkeuze. Het moet gezegd zijn: het vlees was succulent, de wijn moest er niet voor onderdoen. Zelden zulke perfecte combinatie geproefd!

Het nagerecht was een apfelstrudel met vanille-ijs
De apfelstrudel zouden we zelf vers maken, het vanille-ijs wegens gebrek aan het nodige gereedschap niet. Het was dus gewoon diepvries schepijs… Vergeef het ons W. Assaert 😉
Dit is de bereidingswijze:
Week de rozijntjes op voorhand in een scheutje bruine of witte rum.
Schil de appelen, snij ze in kwartjes en verwijder het taaie klokhuis. Snij de vruchten nu in grove stukken en doe ze in een stoofpot.
Verhit de appelstukjes op een matig vuur en voeg er de geweekte rozijntjes aan toe.
Snij de vanillestok overlangs en schraap de zaadjes uit de peul. Voeg de zaadjes én het peultje toe aan de appels, samen met de suiker. Kruid het mengsel met de kaneel (naar smaak).
Laat de appels zachtjes garen, onder deksel. Uiteindelijk wil je een droge appelmoes krijgen.
Laat na een tiental minuten het deksel weg en controleer of de appelmoes (met stukjes) voldoende droog is. Voeg er ook nog wat amandelpoeder aan toe en roer alles om. Verwijder de peul van het vanillestokje.
Rol intussen het vel bladerdeeg uit. Als je een rond vel gebruikt, snij de randen dan bij tot je een rechthoekige deeglap hebt. Leg het vel bladerdeeg op een vel bakpapier of een bakmatje van siliconen, op de ovenschaal.
Breek de eieren en hou de dooiers apart. Voeg er een heel klein beetje water aan toe en klop de ‘dorure’ los met een vork. Het eiwit gebruiken we niet.
Verwarm de oven voor op 180°C.
Schep de appelvulling in het midden van het vel deeg, gelijk verdeeld over de hele lengte van de lap.
Smeer het deeg rondom de vulling in met het losgeklopte eigeel. Gebruik hiervoor een borsteltje of een breed penseel.
Snij de brede randen van het deeg in, in een visgraatmotief. Maak een snee om de 2 à 3 centimeter. Vlecht nu de flapjes over de vulling heen met beurtelings een flapje links en een flap rechts.
Strijk nu opnieuw het losgeklopte eigeel  over de apfelstrudel.
Plaats het gebak in de oven en bak de strudel gedurende 30 à 40 minuten.
Serveer het gebak warm of koud. Een dikke snee van de warme strudel smaakt heerlijk bij een bolletje vers vanilleijs

Ik schrok ervan dat dit nagerecht (ik ben geen dessertfreak) zo eenvoudig klaar te maken is en stel me de vraag waarom ik dit gerecht ooit nog in de winkel of bakker zou gaan halen. Zo lekker als op onze kookavond heb ik hem immers nog nooit mogen eten.

Ijs en wijn geven zelden een gelukkig huwelijk vandaar ook dat ik als combinatie een Pineau de Charentes De Challygnac erbij had voorzien. Een combinatie die alweer uiterst geslaagd was. Een koffietje voor de één, een tweede Pineautje voor de ander rondde onze avond af…
… het is alweer aftellen naar de volgende maand en ons volgende optreden!

Filed under: Fressen oder Essen | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , | Leave a comment »

Grüβ Gott vanuit Zuid-Tirol

Posted on februari 14, 2012 by Bottle Case

Ben je ooit al verder geweest dan het land van Heidi aus Tirol? Neen, wel steek de Oostenrijkse landsgrens een keer over en nestel je in het Italiaanse Alto Adige oftewel Zuid-Tirol. Land van de dolomieten, land van de Otzi de ijsmummie, prachtig wandelgebied, uitstekend skigebied, land van welness, land van een onnoemlijke appelproductie maar bovenal ook land van uitstekende wijnen!

Zo nu en dan borrelt het gevoel bij me weer op… terug gaan in de tijd! Onbezonnen, onbevooroordeeld wijnen kunnen proeven, bespreken en beoordelen. Op ontdekkingstocht doorheen een ganse regio om deze streek en haar magische sappen te ontdekken en te begrijpen. En dus heb ik me nog eens een keertje laten gaan. Zuid-Tirol of Alto Adige was de uitverkorene. Mails werden verzonden, discussies werden gevoerd, staalflessen kwamen binnen.

Er was bij mezelf het besef dat ik mijn pet als wijnhandelaar nooit volledig meer zou kunnen afzetten. Toch wou ik kritisch kunnen blijven. Met die gedachte startte ik de opzet van een open tastings. Ik zou mijn eigenste wijnen; namelijk deze van Kellerei St. Michael-Eppan en Nals Margreid laten meespelen op de degustatie. Ik zou ze kritisch benaderen en mijn eigen producten in vraag stellen. Zijn ze mijn gamma waard…laat ze het maar een keertje bewijzen tussen een blinde degustatie met een aantal neutrale proevers.

Het spijtige, in vergelijking met vroegere tijden althans, was dat mooie gevestigde namen in België zoals bijvoorbeeld Aloïs Lageder uit de boot vielen. Dat is het nadeel uiteraard in de concurrentiestrijd tussen collega’s. Positieve is dat je nieuwe spelers leert kennen, jong en ambitieus. Onbekend en daardoor ook onbemind… Ja, het opzet is nog steeds uitstekend.

Zo kwamen er op 26 januari 61 verschillende wijnen op tafel. De wijnen werden allen netjes ingepakt zodat ze onherkenbaar waren. Twaalf verscheidene proevers waren present. Een proefmarathon waarbij ieder individueel zijn tempo bepaalde en zijn bevindingen weergaf op het proefformulier. Een helse opdracht indien je nog maagd bent voor wat zulke tastings betreft.

In bijlage kan je alvast de resultaten vinden van de proeverij.

Punten

Welke conclusies kan ik verbinden aan deze proeverij? Er is momenteel geen enkel reden om de 2 huizen waarmee ik werk in twijfel te trekken. Globaal gezien kwamen beiden goed uit de proeverij, vooral als je de prijs benadering erbij neemt. Je moet immers weten dat de wijnen uit Alto Adige niet van de goedkoopste zijn.

Alto Adige – samengevat in enkele feiten:

  • Alto Adige is officieel tweetalig Italiaans-Duits en behoort sinds 1919 officieel bij Italië
  • Bolzano en Merano het kloppende hart zijn
  • Alto Adige is met zijn 5.300 ha aan wijngaarden één van de kleinste Italiaanse wijngebieden
  • Alto Adige is het snelst groeiend kwaliteitsgebied in Italië met maar liefst 98,8 % (!!!!) van de wijnen die onder een DOC vallen
  • Er gemiddeld gezien 300 zonnedagen per jaar zijn en dat er ruim voldoende neerslag is
  • De Dolomieten zorgen voor vele valleien en microklimaten en bovendien een bodem geeft die een vat vol mineralen in de wijn brengt
  • De bodem is voornamelijk van vulkanisch porfier maar er zijn ook primitieve rotsbodems van kwarts, mica tot kalksteen
  • De Dolomite lime uniek is ter wereld
  • De wijngaarden op steile hellingen liggen tot wel 1000 meter hoogte en dat terrasbouw daardoor noodzakelijk is
  • Er 7 verschillende winegrowing areas zijn(Bassa Atesina – Oltroadige – Bolzano – Adige Valley – Merano – Isarco Valley – Val Venosta) die zorgen voor 8 verschillende DOC gebieden.
  • De Doc wetgeving er sinds 1975 van toepassing is en er tot op heden geen enkele DOCG bestaat
  • Gewurztraminer hier zijn oorspronkelijke herkomst vindt
  • Schiava en Lagrein kwaliteitsvolle autochtone druivenrassen zijn
  • Er een 20-tal verscheiden druivenrassen aangeplant staan waaronder al de Franse klassiekers
  • Hoewel er een meerderheid aan witte rassen aangeplant staat de rode Schiava de meest aangeplante druif is
  • Pinot Grigio de koploper is in aanplant van de witte rassen

Filed under: Second opinions? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , | Leave a comment »

Alla scoperta della Italia del Nord – Alto Adige

Posted on augustus 5, 2011 by Bottle Case

Hoezeer Veneto ons ook had bekoord, na 2 nachtjes was het tijd om verder te trekken. Zo’n kleine 150 kilometer richting de Oostenrijkse grens, omgeving Bolzano werd onze volgende halte. Nalles en Appiano om precies te zijn. Alto Adige ofwel Südtirol hoort sinds het einde van Eerste Wereldoorlog tot Italië. Voordien maakte het geheel uit van Tirol in Oostenrijk. Het is alleszins een doublefaced regio. De vraag of de mensen zich nu Italiaans dan wel Oostenrijks voelden werd steeds met een lach afgedaan. Wij zijn Zuidtirolers mijnheer was vaak het antwoord. Ik heb het vermoeden dat er een drang naar onafhankelijkheid bestaat ginds. Wat er ook van zijn mag, ons Brussels gewest kan er een puntje aan zuigen. Alles wordt er perfect tweetalig aangeduid, de mensen spreken er met een vanzelfsprekendheid Duits én Italiaans. Het moet dus toch wel degelijk kunnen…

Alto Adige is genaamd naar de belangrijkste rivier uit de omgeving; nl. de Adige. Deze rivier achtervolgde ons echter al vanaf de start van Italië want de Etsch (wat de Duitstalige naam is voor de Adige) ontspringt in Zuid Tirol en kent zijn monding in Veneto.
De relatieve vlakte van Veneto was definitief achter ons. We zaten te midden de Dolomieten. Dit is absoluut een groen stukje Italië met soms schilderachtige tafereeltjes. Vooral als je de bergen in trekt kom je fantastische vergezichten tegen.
Is de wijnbouw van belang in Südtirol heb ik me ginds meerdere malen afgevraagd. Ja uiteraard is dat het. Spreek een keer met de Kellerei’s ginds en je beseft onmiddellijk waarom. Hoewel we ginds ook de opgang van kleinschalige wijndomeinen beginnen te kennen zijn de grote spelers nog steeds de lokale coöperatieven. Deze hebben vaak tot 300 leden aangesloten waardoor je uiteraard het belang van de wijnbouw niet kunt ontkennen. De reden van mijn vraag was echter de onmetelijk grote appelproductie die je ginds aantreft. Hier groeien voldoende appels om de ganse wereldbevolking mee te bevoorraden!

Genoeg blabla omtrent de regio en over naar de harde realiteit, het relaas van een wijnreis doorheen Noord-Italië. 🙂
De verplaatsing verliep rimpelloos en we konden tijdig inchecken in ons hotel: Zum Rosenbaum. Een idyllisch hotelletje voorzien van alle luxe. Bij aankomst werden we onmiddellijk begroet door de lokale Heidi in traditionele klederdracht. Een glaasje prosecco van het huis bevond zich 5 minuutjes later reeds in het glas. Super, want we hadden dorst ;-). Origineel was bovendien dat aan de inrit er een kaartje hing die de ‘familie Sas’ van harte verwelkomden. Een kleine attentie die ons onmiddellijk thuis deed voelen. Het hotel was en is dan ook een aanrader. Eén goede raad echter: blijf er niet dineren! Dan kom je in vooroorlogse toestanden terecht waar bij het buffet het recht van de snelste geldt. We waren stomverbaasd omdat we een half uurtje na het aanvangsuur naar onze tafel gingen de groenten van het buffet als aanvulling bij het voorgerecht afgeruimd waren, enfin deze die er nog overschoten toch. Ook van het voorgerecht zelf waren er enkel kruimels te zien…

In Alto Adige had ik twee wijnbezoeken vastgelegd. Het is een wijnregio die me fascineert moet ik bekennen. Witte wijnen van een hoog niveau en de rode Lagrein die oh zo mooi kan zijn. Ik had er nog wel meerdere aangeduid die het bezoeken waard zijn zoals Weingüt Kornell, Arunda Vivaldi en Peter Zemmer. En mocht ik alleen op pad geweest zijn, ik had ze zeker een bezoek gebracht :-).
Als eerste kwam Nals Margreid aan de beurt. Nals Margreid is een samentrekking van twee lokale plaatsnamen Nals en Margreid waartussen de talrijke wijngaarden zich bevinden. Het wijnhuis bevond zich op nog geen kilometer afstand van ons hotel en dus konden we de verplaatsing makkelijk te voet doen. Door deze wandeling te maken kwamen we al vlug eensluidend tot het besluit de geplande fietstocht af te lassen. Het gaat er inderdaad stevig op en neer… Nu hou ik daar wel van maar niet met de fiets!
Gottfried Pollinger kwam ons al vlug tegemoet met een warme handdruk. De start van alweer een zeer mooi bezoek. Gottfried vertelde ons dat Nals Margreid slechts een kleine garnaal is op wijngebied in de Alto Adige. Nu, als alle kleine garnalen dergelijke installaties zouden bezitten dan wil ik wel eens een gamba zien ;-). Van wat ik tot nog toe kende van hen hield ik vooral van de Vernatch (ook wel Schiava of Trollinger), zijn Mantele Sauvignon Blanc en de Baron Salvadori Lagrein Riserva. Helaas bleek deze laatste uitgeput te zijn en zal het nog heel wat tijd wachten zijn vooral eer er zich een nieuwe jaargang presenteert. Ter compensatie hadden ze een kleinere Lagrein gemaakt. Die kon me echter helemaal niet bekoren.

We dronken volgende wijnen bij Nals Margreid:

  • Pinot Bianco ‘Penon’ 2010
  • Chardonnay 2010
  • Pinot Grigio 2010
  • Sauvignon Blanc 2010
  • Pinot Bianco ‘Sirmian’ –> Gewoonweg een schitterende Weissburgunder
  • Pinot Grigio ‘Punggl’ 2010
  • Sauvignon Blanc ‘Mantele’ 2010
  • Gewürztraminer Baron Salvadori 2009 –> Njammie!!
  • Chardonnay Baron Salvadori 2008
  • Vernatch ‘Galea’ 2010
  • Pinot Nero ‘Mazzon’ 2008
  • Lagrein ‘Aus Gries’ 2009
  • Merlot ‘Levad’ 2009
  • Cabernet Sauvignon ‘Lafot’ 2009
  • Anticus Baron Salvadori 2008 Riserva

Jaja, wat is het fijn in het land van Lagrein te zijn. Een mens wordt er zowaar poëtisch van na het proeven van dergelijke wijntjes!
Op de terugweg ontdekten we vlak bij het hotel een verborgen smal steegje. het had zelfs een naam ‘Nachtigallenweg‘! In de hoop dat we een rits nachtegaaltjes zouden tegenkomen (tja wat denken mensen nadat ze behoorlijk wat wijn tot zich hebben genomen) gingen we op verkenning. Het bleek een bergwegeltje te zijn die ons al klauterend naar de hoogste toppen leidde. Boven hadden we 2 keuzes: ofwel terugkeren ofwel via de wijngaard die erop uitkwam onze weg naar beneden verder zetten. Twee maal raden wat het werd :-). Wat we echter niet wisten was dat deze wijngaard volledig omsloten was en we een hekje om moesten klauteren om onze weg te kunnen vervolgen. Alle alcohol die om welke reden dan ook in ons bloed was gesijpeld was eensklaps verdwenen…
Die avond kwam er een Tiroler orkest spelen op het dorpsplein. De alcohol zat vlug terug in het bloed en van de dansjes die ik er met mijn zus waagde worden absoluut geen foto’s geplaatst ;-).

We bleven ook in Alto Adige 2 nachten. Het ontbijt bij Zum Rosenbaum was subliem. Een verse honingkader recht uit de bijenkast, lekkere zelfgemaakte confituur, verse pistoletjes, noem maar op. Super ontbijt! Verse krachten konden we eerlijk gezegd wel gebruiken. De degustatie van de dag voordien in gedachten wisten we wat er ons te wachten stond. En vandaag was het de beurt aan St. Michael-Eppan in Appiano. Vrienden van me weten wat ik van de wijnen van deze Kellerei vind. Er zitten witte pareltjes tussen. Hun Riesling is voor een liefhebber als mezelf om duimen en vingers van af te likken, de Sauvignon Blanc kent naast de gekende kenmerken ook een toets rood fruit en is wat zesty. De Chardonnay, Pinot Grigio… Ik keek er alvast enorm naar uit! Uiteraard wou ik ook de Sanct Valentin reeks proeven en gezien de Lagrein van Nals Margreid uitgeput is wou ik deze Lagrein absoluut proeven.
Wat een hartelijke ontvangst mochten we toch alweer genieten. Het was alsof we Günther Neumair al jaren kenden! Hij leidde ons vlekkeloos doorheen de geschiedenis en de mooie kelderruimtes (de wanden zijn van stukgeslagen glas). Nu kelders zijn kelder en hoe mooi de inrichting ook mag zijn, het is bij de wijngaarden dat mijn interesse ligt. Ik hoor je al zeggen, een wijngaard is toch ook maar een wijngaard! Neen, dat is het niet… hier is het dat de eerste steen tot een goede kwaliteitswijn wordt gelegd. Aan een wijngaard kan je veel zien :-). En dus troonde ik Günther mee de wagen in en deden we aan wijngaard-seeing. Pinot Nero, Gewürztraminer, Pinot Bianco en Pinot Grigio kwamen we tegen en hielden we bij halt. Eigenlijk is dat een deel van de vakantie waar ik het meeste van hou… slingeren tussen de kleine paadjes, tussen de wijnvelden… zalig is dat!
Voor de proeverij liet Günther ons in de handen van de ervaren verantwoordelijke van het proeflokaal. En dus gingen we alweer aan het werk!!

We dronken volgende wijnen bij St. Michael-Eppan:

  • Pinot Bianco ‘Schulthauser’ 2010
  • Chardonnay ‘Merol’ 2010
  • Riesling ‘Montiggl’ 2010 –> als ik er nog maar aan terug denk komt het water me in de mond
  • Sauvignon Blanc ‘Lahn’ 2010
  • Sauvignon Blanc Sanct Valentin 2010
  • Sauvignon Blanc Sanct Valentin 2008
  • Weissburgunder Sanct Valentin 2009
  • Chardonnay Sanct Valentin 2009
  • Pinot Grigio Sanct Valentin 2009 –> Gewoonweg topklasse!
  • Gewürztraminer Sanct Valentin 2010
  • Schiava ‘Pagis’ 2010
  • Pinot Nero Riserva 2008
  • Lagrein Riserva 2008
  • Pinot Nero Sanct Valentin 2008
  • Lagrein Sanct Valentin 2006 –> Kon me absoluut bekoren
  • Comtess-Passito Sanct Valentin 2007

De proeverij voldeed volledig aan mijn verwachtingen. De kwaliteit van de nieuwe jaargangen is gegarandeerd. Voldaan en gelukkig konden we afscheid nemen. Verpozing hadden we nodig. Deze vonden we aan het Lago di Montiggl op een terrasje waar we (ik en mijn schoonbroer althans) naar hartelust ‘punten’ konden geven aan het talrijk aanwezige vrouwelijk schoon ;-).

En dan nu nog een absolute tip voor de gastronomen onder ons! Tot onze spijt van ‘Zur Rose‘ in San Michele Appiano gesloten. hierdoor aten we de eerste avond vlug in het hotel.De tweede avond konden we echter wel terecht op de andere aanrader die ik had gekregen. Dit bleek werkelijk een voltreffer van formaat te zijn. Ik zie nog steeds onze verbaasde gezichten bij het opdienen van de hertekalfkoteletjes op een brood bedekt met stro!
Ga je naar ginds, reserveer een keer bij Gasthof Kirchsteiger in Völlan. Het oogt alledaags maar wat er op je bord komt is het alleszins niet…

De eerste indrukken van Italië werden bevestigd. Italië zat nog nauwer in ons hart, en we waren niet eens halfweg…

Filed under: Haleluja | Tagged: , , , , , , , | Leave a comment »

Alla scoperta della Italia del Nord – Op ontdekking doorheen Noord-Italië

Posted on juli 5, 2011 by Bottle Case

Ken je dat gevoel… ongeduld, halsreikend uitkijkend, snakkend bijna. Een verlangen dat slechts zachtjes aan gestelpt wordt! Het verlof is nakende, de planning is tot in detail voorbereid. Het is enkel nog aftellen tot de bewuste datum, het bewust uur zelfs, daar is!
Net zo voel ik me momenteel. Als een kleine jongen die op 5 december uitkijkt naar wat de sint te brengen heeft, als een puber die voor het eerst in zijn leven de liefde gaat bedrijven met zijn liefje…

Bestemming van dienst: een trektocht doorheen Noord-Italië. Van Verona tot Turijn, van Valpolicella tot Piëmonte. Niet in rechtstreekse lijn uiteraard, maar bochtig, bergachtig met de nodige stops . De contouren tekenen zich duidelijk af op papier, in mijn hoofd, in mijn dromen. De glazen bol is gepoetst! Rustige actie, op adem komen daar waar ik het liefst vertoef, tussen de wijngaarden. De aarde omwoelende met mijn eigen handen, ruikende aan die terroir.

Dit is slechts de voorbeschouwing van wat komen gaat. Het echte relaas van de feiten zal nadien, zij het in stukken en brokken, volgen. Italië aandoen zonder mijn Italiaanse aartsengel te raadplegen zou ‘a mistake to make’ zijn! En dus heb ik heel véél, dankbare, hulp gekregen…
Na de landing in Verona is het eerste werk het opzoeken van een getrouwe vierwieler die ons veilig doorheen het Noord-Italiaanse land moet brengen. Verona – Veneto – Soave – Valpolicella – Amarone – Gardameer. Met deze keywoorden fietst ik feilloos doorheen een opgave van ‘De slimste mens’. Eerste stop is trouwens in omgeving van Soave, bij Azienda Agricola Gini. Niet voor een frisdrank, neen dank u :-). Ik kijk er vooral naar  uit hun reciotto’s di Soave te proeven. Om de één of andere manier hou ik meer van een zoet gevinifieerde Garganega dan een klassiek droog gemaakte.
Nadien trekken we door richting Gardameer, midden Valpolicella land. Koffers afzetten, inchecken, verfrissen om het tweede bezoek van de dag aan te vatten. Bij Azienda Agricola Le Salette zijn het toch voornamelijk de Amarone wijnen die me doen watertanden. Al hebben ze er ook voortreffelijke Grappa.
Dag 2 in Veneto heeft slechts één wijnbezoek in het vooruitzicht. Tenuta San’t Antonio staat er op het programma. Ripasso, Amarone en Soave… noem maar op. In de late namiddag wat lanterfanten rondom het Gardameer…

Van het Lago di Garda naar het Lago di Caldaro (of Kalterer See) is het een kleine 150 km doortrekken. Echt geïnteresseerd om de ijsmummie (Ötzi) op te gaan zoeken ben ik echter niet. Neen Alto-Adige of Süd Tirol is voor mij de thuishaven van één der grootste rode Italiaanse druivenrassen; nl. Lagrein. Hier gaat dan ook meer dan een gezonde interesse naar uit. Niet enkel naar Lagrein trouwens want ook Pinot Nero en andere Franse edele rassen vinden hier hun mekka. Als het bij Kellerei St. Michael-Eppan uitkijken is naar hun Sanct Valentin gamma dan is het bij Cantina Nals Margreid reikhalzend uitkijken naar de Baron Salvadori range! Niet echter zonder voorbij te gaan aan hun gewone, nou ja…, crus. Enkele van de mooiste wijnen die ik laatste tijd heb mogen proeven komen van ginds. Het beloven alvast twee gastronomische dagen te worden.

Dag 6 schuiven we alweer een 200-tal kilometers op. Van de Italiaans-Oostenrijkse grens gaan we naar aanpalend Zwitsers (Ticino) land. We bevinden ons dan in Valtellina. Slechts één enkele reden doet me die bocht maken: Nino Negri! Magie hebben ze in de vingers als het erop aan komt te werken met de Nebbiolo. Magie die ik wens te ontdekken, te laven en te smaken… wees daar maar zeker van. De proeverij ginds ligt trouwens al vast: negen wijntjes waaronder twee verschillende jaargangen van de toch wel enorm hoogstaande Sfursat 5 Stelle. De 2 nachtjes zullen we doorbrengen in Sondrio. Het schijnt een leuk stadje te zijn.

Wanneer we denken de meest schilderachtige plaatsjes reeds ontdekt te hebben zouden we wel eens flink fout kunnen zijn. We zakken immers terug af, dieper Lombardia in, en gaan in een regelrechte rotvaart naar het Lago di Iseo, naar Franciacorta, naar Berlucchi. Hoewel de wijn er zeker met de nodige egards behandeld zal worden (zo wil ik absoluut de Berlucchi ’61 naast de Ca’ Del Bosco en  de Baron Pizzini proeven) zal het wondermooie Lago di Iseo vooral verkent worden. De eilandjes die zich in het meer bevinden moeten meer dan de moeite waard zijn. Overnachten (3 nachten) kunnen we trouwens doen in Berlucchi’s Relais Franciacorta.

Save the best for last? Dat is zelden een slechte raad geweest. De langste verplaatsing (240 km) is de laatste. Doel van het eindpunt…genieten van wat geweest is, en genieten van wat komen gaat in één van de meest tot verbeelding sprekende plaatsen op Italiaanse bodem: La Morra. Te midden tussen de Barolo en Barbaresco wijngaarden kunnen we verblijven in het guesthouse van Batasiolo. Lekker een paar Vespa’s huren en rondsnorren door dit schilderachtige landschap vol met schattige kleine dorpjes en vooral, overheerlijk gastronomische pleister… Naast de reeds genoemde Italiaanse grootmeesters voor wat wijn betreft treffen we hier ook de Dolcetto en Barbera, of de Arneis en Cortese of de Moscato en Brachetto... Wat dan gezegd van de heerlijke truffels!!
Liefst 4 nachten zullen we ons hier de gelukkigste der aarde voelen. Naast Beni di Batasiolo zullen we hier trouwens ook Osvaldo Barberis bezoeken. De bekende grote namen zullen we ginds wel eens tijdens de lunch of diner proeven.

Terug huiswaarts is een vaste factor in het reisgegeven… Moet je er spijt van hebben? Neen, want de ervaring die je meeneemt is vaak onbetaalbaar!

Filed under: Whaaaat's UP? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 4 Comments »

Italiaanse wijnavonden – deel 3

Posted on oktober 10, 2010 by Bottle Case

Voor wat het hoogtepunt, voor mij persoonlijk dan althans, van onze Italiaanse wijnavonden moest worden heb ik moeten wachten tot avond 3. Daar zat ik dan met een broek vol Italiaanse goesting te wachten tot het aanvangsuur. Trentino – Alto Adige, Friuli-Venezia-Giulia en Veneto zouden die avond de revue passeren. Met daarbij mijn absolute number one van de Italiaanse regio’s…Alto-Adige! Deze wijnen ontgoochelen me zelden, blinken uit in schitterende inheemse en vrijwel nergens anders voorkomende druivenrassen (Lagrein, Teroldego, Schiava,…) en zijn bovendien nog een keer meester in het gebruik van de internationale rassen. Ik mag er mijn Riesling-bek niet over breken of het sap stroomt uit alle hoeken van mijn mond ;-).

Niet enkel Alto-Adige en Trentino zijn overigens meer dan de moeite waard. Dat is eveneens zo met Friuli en vooral het Valpolicella land van Veneto. Uiteraard zou Amarone de monden vullen evenals zijn kleinere broer, de Valpolicella Ripasso.

Moeilijk…excuseer, aartsmoeilijk was het om een samenstelling te maken in de wijnen die ik vanavond zou laten proeven. Er was er al eentje meer dan gebruikelijk en dan nog stond ik steeds in dubio. Uiteindelijk besliste ik dan om niet voor de internationale rassen te kiezen bij de officiële proeverij, maar deze nadien als een soort ‘slaapmutsje’ te openen!

Dit was tenslotte de uiteindelijke keuze:

Gezien we in het Italiaanse bubbelland bij uitstek zitten was de opener een Prosecco. De net tot DOCG gepromoveerde Conegliano Valdobbiadene mocht de Conca d’Oro extra dry op tafel toveren. Geen verfijnde uitmuntend bubbelende schuimer maar wel met de oerdegelijkheid die je van een Prosecco mag verwachten. Methode Charmat never beats Methode classico…

Het witte festival werd gestart met Friulano van Tenuta Pinni (groen, mineraal maar wat laks aan zuren volgens de proevers). Vervolgens een ‘gast-fles’ van Russolo, de Muller-Thurgau Delle Venezie IGT was leuk om drinken, met de nodige spritzigheid en ‘snoepzuurtjes’. Mij deden ze in ieder geval aan zure beertjes denken :-). Soave mocht niet ontbreken natuurlijk. mijn keuze viel op de Monte Ceriani van Tenuta Sant’Antonio. Een voorbeeld aan opwaardering van de Soaves van de laatste jaren.

Schuimbekkend belandden we eindelijk aan de rode wijnen! Yes, Yes, Yes!
Al van bij de eerste wijn was het goed prijs… Alfieri Cantarutti mocht zijn uitschuiver van de eerste les goed maken. Hij deed dit met verve. De Refosco dal peduncolo Rosso uit de Colli Orientale del Friuli zette onmiddellijk de toon. Weinig of geen verval in deze wijn van het jaar 2000. Nog steeds zijn kracht, zijn correcte zuurtegraad en vooral zijn fruit.
Helaas moesten er koppen gesneuveld worden want de ‘Mijn kop eraf als dit geen Lagrein is’ was niet meer of niet minder dan een DOC Teroldego Rotaliano Riserva van Mezzacorona. Deze superleuke wijn kaapte dan ook meer dan terecht de prijs/kwaliteit oscar van de avond weg. Reeds 2004 maar nog geen spatje verval!
Van Tenuta Sant’Antonio kwamen er nog de Monte Garbi Valpolicella Ripasso en de Campo dei Gigli Amarone. De ripasso is wat mij betreft nog iets te jong maar een wijn met een enorm aan potentieel. Je proefde zijn kracht en concentratie. Koesteren dus voor de komende jaren. De Amarone had een hoge last te torsen. Zou hij beter scoren dan de Sforsato uit Valtellina die ons vorige week wezenloos van bewondering achterliet? Neen dus…unaniem trouwens. Was hij lekker, was hij goed? Ja verdomme, vast en zeker maar dat mocht ook wel voor 48€!!
Tussen deze 2 wijnen in had ik de Lagrein van Nals Margreid geplaatst, de Baron Salvadori Riserva wel te verstaan. Vervelend voor mezelf want ik kan gewoonweg nooit objectief blijven als ik het over deze wijn moet hebben. Ik verval onmiddellijk in allerhande superlatieven. Meer dan terecht overigens 🙂 Het is één van die typische wijnen die een oprechte glimlach op mijn gezicht kan brengen.

End of story…? Neen want tijdens en na de afterparty (een hapjes festival waarbij meestal de ‘kletskes’ eraan moeten en er al eens een ander flesje ontkurkt wordt) had ik nog een ‘beside-proeverij’ voorzien.
Startend met een andere gast-fles trouwens! Een enig mooie houtgerijpte Garganega van Gino Fasoli én bovendien van oude stokken gemaakt. Nadien een superlichte maar tevens superfruitige Schiava van Nals Margreid.
Omdat ik één van de gasten beloofde ze een echt fabuleuze witte wijn uit Italië te laten drinken, en ik steeds mijn beloftes probeer na te komen, een waaaaauw – waaaaauw – waaaaaaauw Riesling! De Montiggl van St.Michael – Eppan uit de Alto Adige en tot slot (eigenlijk niet) een enig mooie Cabernet Sauvignon ‘Capitel del Monte’ van Tenuta Sant’Antonio.

Wat was het weer een unieke en mooie avond!

Alla Prossima Volta!

Filed under: Whaaaat's UP? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , | 4 Comments »