Grüβ Gott vanuit Zuid-Tirol

Posted on februari 14, 2012 by Bottle Case

Ben je ooit al verder geweest dan het land van Heidi aus Tirol? Neen, wel steek de Oostenrijkse landsgrens een keer over en nestel je in het Italiaanse Alto Adige oftewel Zuid-Tirol. Land van de dolomieten, land van de Otzi de ijsmummie, prachtig wandelgebied, uitstekend skigebied, land van welness, land van een onnoemlijke appelproductie maar bovenal ook land van uitstekende wijnen!

Zo nu en dan borrelt het gevoel bij me weer op… terug gaan in de tijd! Onbezonnen, onbevooroordeeld wijnen kunnen proeven, bespreken en beoordelen. Op ontdekkingstocht doorheen een ganse regio om deze streek en haar magische sappen te ontdekken en te begrijpen. En dus heb ik me nog eens een keertje laten gaan. Zuid-Tirol of Alto Adige was de uitverkorene. Mails werden verzonden, discussies werden gevoerd, staalflessen kwamen binnen.

Er was bij mezelf het besef dat ik mijn pet als wijnhandelaar nooit volledig meer zou kunnen afzetten. Toch wou ik kritisch kunnen blijven. Met die gedachte startte ik de opzet van een open tastings. Ik zou mijn eigenste wijnen; namelijk deze van Kellerei St. Michael-Eppan en Nals Margreid laten meespelen op de degustatie. Ik zou ze kritisch benaderen en mijn eigen producten in vraag stellen. Zijn ze mijn gamma waard…laat ze het maar een keertje bewijzen tussen een blinde degustatie met een aantal neutrale proevers.

Het spijtige, in vergelijking met vroegere tijden althans, was dat mooie gevestigde namen in België zoals bijvoorbeeld Aloïs Lageder uit de boot vielen. Dat is het nadeel uiteraard in de concurrentiestrijd tussen collega’s. Positieve is dat je nieuwe spelers leert kennen, jong en ambitieus. Onbekend en daardoor ook onbemind… Ja, het opzet is nog steeds uitstekend.

Zo kwamen er op 26 januari 61 verschillende wijnen op tafel. De wijnen werden allen netjes ingepakt zodat ze onherkenbaar waren. Twaalf verscheidene proevers waren present. Een proefmarathon waarbij ieder individueel zijn tempo bepaalde en zijn bevindingen weergaf op het proefformulier. Een helse opdracht indien je nog maagd bent voor wat zulke tastings betreft.

In bijlage kan je alvast de resultaten vinden van de proeverij.

Punten

Welke conclusies kan ik verbinden aan deze proeverij? Er is momenteel geen enkel reden om de 2 huizen waarmee ik werk in twijfel te trekken. Globaal gezien kwamen beiden goed uit de proeverij, vooral als je de prijs benadering erbij neemt. Je moet immers weten dat de wijnen uit Alto Adige niet van de goedkoopste zijn.

Alto Adige – samengevat in enkele feiten:

  • Alto Adige is officieel tweetalig Italiaans-Duits en behoort sinds 1919 officieel bij Italië
  • Bolzano en Merano het kloppende hart zijn
  • Alto Adige is met zijn 5.300 ha aan wijngaarden één van de kleinste Italiaanse wijngebieden
  • Alto Adige is het snelst groeiend kwaliteitsgebied in Italië met maar liefst 98,8 % (!!!!) van de wijnen die onder een DOC vallen
  • Er gemiddeld gezien 300 zonnedagen per jaar zijn en dat er ruim voldoende neerslag is
  • De Dolomieten zorgen voor vele valleien en microklimaten en bovendien een bodem geeft die een vat vol mineralen in de wijn brengt
  • De bodem is voornamelijk van vulkanisch porfier maar er zijn ook primitieve rotsbodems van kwarts, mica tot kalksteen
  • De Dolomite lime uniek is ter wereld
  • De wijngaarden op steile hellingen liggen tot wel 1000 meter hoogte en dat terrasbouw daardoor noodzakelijk is
  • Er 7 verschillende winegrowing areas zijn(Bassa Atesina – Oltroadige – Bolzano – Adige Valley – Merano – Isarco Valley – Val Venosta) die zorgen voor 8 verschillende DOC gebieden.
  • De Doc wetgeving er sinds 1975 van toepassing is en er tot op heden geen enkele DOCG bestaat
  • Gewurztraminer hier zijn oorspronkelijke herkomst vindt
  • Schiava en Lagrein kwaliteitsvolle autochtone druivenrassen zijn
  • Er een 20-tal verscheiden druivenrassen aangeplant staan waaronder al de Franse klassiekers
  • Hoewel er een meerderheid aan witte rassen aangeplant staat de rode Schiava de meest aangeplante druif is
  • Pinot Grigio de koploper is in aanplant van de witte rassen

Filed under: Second opinions? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , | Leave a comment »

Alla scoperta della Italia del Nord – Alto Adige

Posted on augustus 5, 2011 by Bottle Case

Hoezeer Veneto ons ook had bekoord, na 2 nachtjes was het tijd om verder te trekken. Zo’n kleine 150 kilometer richting de Oostenrijkse grens, omgeving Bolzano werd onze volgende halte. Nalles en Appiano om precies te zijn. Alto Adige ofwel Südtirol hoort sinds het einde van Eerste Wereldoorlog tot Italië. Voordien maakte het geheel uit van Tirol in Oostenrijk. Het is alleszins een doublefaced regio. De vraag of de mensen zich nu Italiaans dan wel Oostenrijks voelden werd steeds met een lach afgedaan. Wij zijn Zuidtirolers mijnheer was vaak het antwoord. Ik heb het vermoeden dat er een drang naar onafhankelijkheid bestaat ginds. Wat er ook van zijn mag, ons Brussels gewest kan er een puntje aan zuigen. Alles wordt er perfect tweetalig aangeduid, de mensen spreken er met een vanzelfsprekendheid Duits én Italiaans. Het moet dus toch wel degelijk kunnen…

Alto Adige is genaamd naar de belangrijkste rivier uit de omgeving; nl. de Adige. Deze rivier achtervolgde ons echter al vanaf de start van Italië want de Etsch (wat de Duitstalige naam is voor de Adige) ontspringt in Zuid Tirol en kent zijn monding in Veneto.
De relatieve vlakte van Veneto was definitief achter ons. We zaten te midden de Dolomieten. Dit is absoluut een groen stukje Italië met soms schilderachtige tafereeltjes. Vooral als je de bergen in trekt kom je fantastische vergezichten tegen.
Is de wijnbouw van belang in Südtirol heb ik me ginds meerdere malen afgevraagd. Ja uiteraard is dat het. Spreek een keer met de Kellerei’s ginds en je beseft onmiddellijk waarom. Hoewel we ginds ook de opgang van kleinschalige wijndomeinen beginnen te kennen zijn de grote spelers nog steeds de lokale coöperatieven. Deze hebben vaak tot 300 leden aangesloten waardoor je uiteraard het belang van de wijnbouw niet kunt ontkennen. De reden van mijn vraag was echter de onmetelijk grote appelproductie die je ginds aantreft. Hier groeien voldoende appels om de ganse wereldbevolking mee te bevoorraden!

Genoeg blabla omtrent de regio en over naar de harde realiteit, het relaas van een wijnreis doorheen Noord-Italië. 🙂
De verplaatsing verliep rimpelloos en we konden tijdig inchecken in ons hotel: Zum Rosenbaum. Een idyllisch hotelletje voorzien van alle luxe. Bij aankomst werden we onmiddellijk begroet door de lokale Heidi in traditionele klederdracht. Een glaasje prosecco van het huis bevond zich 5 minuutjes later reeds in het glas. Super, want we hadden dorst ;-). Origineel was bovendien dat aan de inrit er een kaartje hing die de ‘familie Sas’ van harte verwelkomden. Een kleine attentie die ons onmiddellijk thuis deed voelen. Het hotel was en is dan ook een aanrader. Eén goede raad echter: blijf er niet dineren! Dan kom je in vooroorlogse toestanden terecht waar bij het buffet het recht van de snelste geldt. We waren stomverbaasd omdat we een half uurtje na het aanvangsuur naar onze tafel gingen de groenten van het buffet als aanvulling bij het voorgerecht afgeruimd waren, enfin deze die er nog overschoten toch. Ook van het voorgerecht zelf waren er enkel kruimels te zien…

In Alto Adige had ik twee wijnbezoeken vastgelegd. Het is een wijnregio die me fascineert moet ik bekennen. Witte wijnen van een hoog niveau en de rode Lagrein die oh zo mooi kan zijn. Ik had er nog wel meerdere aangeduid die het bezoeken waard zijn zoals Weingüt Kornell, Arunda Vivaldi en Peter Zemmer. En mocht ik alleen op pad geweest zijn, ik had ze zeker een bezoek gebracht :-).
Als eerste kwam Nals Margreid aan de beurt. Nals Margreid is een samentrekking van twee lokale plaatsnamen Nals en Margreid waartussen de talrijke wijngaarden zich bevinden. Het wijnhuis bevond zich op nog geen kilometer afstand van ons hotel en dus konden we de verplaatsing makkelijk te voet doen. Door deze wandeling te maken kwamen we al vlug eensluidend tot het besluit de geplande fietstocht af te lassen. Het gaat er inderdaad stevig op en neer… Nu hou ik daar wel van maar niet met de fiets!
Gottfried Pollinger kwam ons al vlug tegemoet met een warme handdruk. De start van alweer een zeer mooi bezoek. Gottfried vertelde ons dat Nals Margreid slechts een kleine garnaal is op wijngebied in de Alto Adige. Nu, als alle kleine garnalen dergelijke installaties zouden bezitten dan wil ik wel eens een gamba zien ;-). Van wat ik tot nog toe kende van hen hield ik vooral van de Vernatch (ook wel Schiava of Trollinger), zijn Mantele Sauvignon Blanc en de Baron Salvadori Lagrein Riserva. Helaas bleek deze laatste uitgeput te zijn en zal het nog heel wat tijd wachten zijn vooral eer er zich een nieuwe jaargang presenteert. Ter compensatie hadden ze een kleinere Lagrein gemaakt. Die kon me echter helemaal niet bekoren.

We dronken volgende wijnen bij Nals Margreid:

  • Pinot Bianco ‘Penon’ 2010
  • Chardonnay 2010
  • Pinot Grigio 2010
  • Sauvignon Blanc 2010
  • Pinot Bianco ‘Sirmian’ –> Gewoonweg een schitterende Weissburgunder
  • Pinot Grigio ‘Punggl’ 2010
  • Sauvignon Blanc ‘Mantele’ 2010
  • Gewürztraminer Baron Salvadori 2009 –> Njammie!!
  • Chardonnay Baron Salvadori 2008
  • Vernatch ‘Galea’ 2010
  • Pinot Nero ‘Mazzon’ 2008
  • Lagrein ‘Aus Gries’ 2009
  • Merlot ‘Levad’ 2009
  • Cabernet Sauvignon ‘Lafot’ 2009
  • Anticus Baron Salvadori 2008 Riserva

Jaja, wat is het fijn in het land van Lagrein te zijn. Een mens wordt er zowaar poëtisch van na het proeven van dergelijke wijntjes!
Op de terugweg ontdekten we vlak bij het hotel een verborgen smal steegje. het had zelfs een naam ‘Nachtigallenweg‘! In de hoop dat we een rits nachtegaaltjes zouden tegenkomen (tja wat denken mensen nadat ze behoorlijk wat wijn tot zich hebben genomen) gingen we op verkenning. Het bleek een bergwegeltje te zijn die ons al klauterend naar de hoogste toppen leidde. Boven hadden we 2 keuzes: ofwel terugkeren ofwel via de wijngaard die erop uitkwam onze weg naar beneden verder zetten. Twee maal raden wat het werd :-). Wat we echter niet wisten was dat deze wijngaard volledig omsloten was en we een hekje om moesten klauteren om onze weg te kunnen vervolgen. Alle alcohol die om welke reden dan ook in ons bloed was gesijpeld was eensklaps verdwenen…
Die avond kwam er een Tiroler orkest spelen op het dorpsplein. De alcohol zat vlug terug in het bloed en van de dansjes die ik er met mijn zus waagde worden absoluut geen foto’s geplaatst ;-).

We bleven ook in Alto Adige 2 nachten. Het ontbijt bij Zum Rosenbaum was subliem. Een verse honingkader recht uit de bijenkast, lekkere zelfgemaakte confituur, verse pistoletjes, noem maar op. Super ontbijt! Verse krachten konden we eerlijk gezegd wel gebruiken. De degustatie van de dag voordien in gedachten wisten we wat er ons te wachten stond. En vandaag was het de beurt aan St. Michael-Eppan in Appiano. Vrienden van me weten wat ik van de wijnen van deze Kellerei vind. Er zitten witte pareltjes tussen. Hun Riesling is voor een liefhebber als mezelf om duimen en vingers van af te likken, de Sauvignon Blanc kent naast de gekende kenmerken ook een toets rood fruit en is wat zesty. De Chardonnay, Pinot Grigio… Ik keek er alvast enorm naar uit! Uiteraard wou ik ook de Sanct Valentin reeks proeven en gezien de Lagrein van Nals Margreid uitgeput is wou ik deze Lagrein absoluut proeven.
Wat een hartelijke ontvangst mochten we toch alweer genieten. Het was alsof we Günther Neumair al jaren kenden! Hij leidde ons vlekkeloos doorheen de geschiedenis en de mooie kelderruimtes (de wanden zijn van stukgeslagen glas). Nu kelders zijn kelder en hoe mooi de inrichting ook mag zijn, het is bij de wijngaarden dat mijn interesse ligt. Ik hoor je al zeggen, een wijngaard is toch ook maar een wijngaard! Neen, dat is het niet… hier is het dat de eerste steen tot een goede kwaliteitswijn wordt gelegd. Aan een wijngaard kan je veel zien :-). En dus troonde ik Günther mee de wagen in en deden we aan wijngaard-seeing. Pinot Nero, Gewürztraminer, Pinot Bianco en Pinot Grigio kwamen we tegen en hielden we bij halt. Eigenlijk is dat een deel van de vakantie waar ik het meeste van hou… slingeren tussen de kleine paadjes, tussen de wijnvelden… zalig is dat!
Voor de proeverij liet Günther ons in de handen van de ervaren verantwoordelijke van het proeflokaal. En dus gingen we alweer aan het werk!!

We dronken volgende wijnen bij St. Michael-Eppan:

  • Pinot Bianco ‘Schulthauser’ 2010
  • Chardonnay ‘Merol’ 2010
  • Riesling ‘Montiggl’ 2010 –> als ik er nog maar aan terug denk komt het water me in de mond
  • Sauvignon Blanc ‘Lahn’ 2010
  • Sauvignon Blanc Sanct Valentin 2010
  • Sauvignon Blanc Sanct Valentin 2008
  • Weissburgunder Sanct Valentin 2009
  • Chardonnay Sanct Valentin 2009
  • Pinot Grigio Sanct Valentin 2009 –> Gewoonweg topklasse!
  • Gewürztraminer Sanct Valentin 2010
  • Schiava ‘Pagis’ 2010
  • Pinot Nero Riserva 2008
  • Lagrein Riserva 2008
  • Pinot Nero Sanct Valentin 2008
  • Lagrein Sanct Valentin 2006 –> Kon me absoluut bekoren
  • Comtess-Passito Sanct Valentin 2007

De proeverij voldeed volledig aan mijn verwachtingen. De kwaliteit van de nieuwe jaargangen is gegarandeerd. Voldaan en gelukkig konden we afscheid nemen. Verpozing hadden we nodig. Deze vonden we aan het Lago di Montiggl op een terrasje waar we (ik en mijn schoonbroer althans) naar hartelust ‘punten’ konden geven aan het talrijk aanwezige vrouwelijk schoon ;-).

En dan nu nog een absolute tip voor de gastronomen onder ons! Tot onze spijt van ‘Zur Rose‘ in San Michele Appiano gesloten. hierdoor aten we de eerste avond vlug in het hotel.De tweede avond konden we echter wel terecht op de andere aanrader die ik had gekregen. Dit bleek werkelijk een voltreffer van formaat te zijn. Ik zie nog steeds onze verbaasde gezichten bij het opdienen van de hertekalfkoteletjes op een brood bedekt met stro!
Ga je naar ginds, reserveer een keer bij Gasthof Kirchsteiger in Völlan. Het oogt alledaags maar wat er op je bord komt is het alleszins niet…

De eerste indrukken van Italië werden bevestigd. Italië zat nog nauwer in ons hart, en we waren niet eens halfweg…

Filed under: Haleluja | Tagged: , , , , , , , | Leave a comment »

Alla scoperta della Italia del Nord – Op ontdekking doorheen Noord-Italië

Posted on juli 5, 2011 by Bottle Case

Ken je dat gevoel… ongeduld, halsreikend uitkijkend, snakkend bijna. Een verlangen dat slechts zachtjes aan gestelpt wordt! Het verlof is nakende, de planning is tot in detail voorbereid. Het is enkel nog aftellen tot de bewuste datum, het bewust uur zelfs, daar is!
Net zo voel ik me momenteel. Als een kleine jongen die op 5 december uitkijkt naar wat de sint te brengen heeft, als een puber die voor het eerst in zijn leven de liefde gaat bedrijven met zijn liefje…

Bestemming van dienst: een trektocht doorheen Noord-Italië. Van Verona tot Turijn, van Valpolicella tot Piëmonte. Niet in rechtstreekse lijn uiteraard, maar bochtig, bergachtig met de nodige stops . De contouren tekenen zich duidelijk af op papier, in mijn hoofd, in mijn dromen. De glazen bol is gepoetst! Rustige actie, op adem komen daar waar ik het liefst vertoef, tussen de wijngaarden. De aarde omwoelende met mijn eigen handen, ruikende aan die terroir.

Dit is slechts de voorbeschouwing van wat komen gaat. Het echte relaas van de feiten zal nadien, zij het in stukken en brokken, volgen. Italië aandoen zonder mijn Italiaanse aartsengel te raadplegen zou ‘a mistake to make’ zijn! En dus heb ik heel véél, dankbare, hulp gekregen…
Na de landing in Verona is het eerste werk het opzoeken van een getrouwe vierwieler die ons veilig doorheen het Noord-Italiaanse land moet brengen. Verona – Veneto – Soave – Valpolicella – Amarone – Gardameer. Met deze keywoorden fietst ik feilloos doorheen een opgave van ‘De slimste mens’. Eerste stop is trouwens in omgeving van Soave, bij Azienda Agricola Gini. Niet voor een frisdrank, neen dank u :-). Ik kijk er vooral naar  uit hun reciotto’s di Soave te proeven. Om de één of andere manier hou ik meer van een zoet gevinifieerde Garganega dan een klassiek droog gemaakte.
Nadien trekken we door richting Gardameer, midden Valpolicella land. Koffers afzetten, inchecken, verfrissen om het tweede bezoek van de dag aan te vatten. Bij Azienda Agricola Le Salette zijn het toch voornamelijk de Amarone wijnen die me doen watertanden. Al hebben ze er ook voortreffelijke Grappa.
Dag 2 in Veneto heeft slechts één wijnbezoek in het vooruitzicht. Tenuta San’t Antonio staat er op het programma. Ripasso, Amarone en Soave… noem maar op. In de late namiddag wat lanterfanten rondom het Gardameer…

Van het Lago di Garda naar het Lago di Caldaro (of Kalterer See) is het een kleine 150 km doortrekken. Echt geïnteresseerd om de ijsmummie (Ötzi) op te gaan zoeken ben ik echter niet. Neen Alto-Adige of Süd Tirol is voor mij de thuishaven van één der grootste rode Italiaanse druivenrassen; nl. Lagrein. Hier gaat dan ook meer dan een gezonde interesse naar uit. Niet enkel naar Lagrein trouwens want ook Pinot Nero en andere Franse edele rassen vinden hier hun mekka. Als het bij Kellerei St. Michael-Eppan uitkijken is naar hun Sanct Valentin gamma dan is het bij Cantina Nals Margreid reikhalzend uitkijken naar de Baron Salvadori range! Niet echter zonder voorbij te gaan aan hun gewone, nou ja…, crus. Enkele van de mooiste wijnen die ik laatste tijd heb mogen proeven komen van ginds. Het beloven alvast twee gastronomische dagen te worden.

Dag 6 schuiven we alweer een 200-tal kilometers op. Van de Italiaans-Oostenrijkse grens gaan we naar aanpalend Zwitsers (Ticino) land. We bevinden ons dan in Valtellina. Slechts één enkele reden doet me die bocht maken: Nino Negri! Magie hebben ze in de vingers als het erop aan komt te werken met de Nebbiolo. Magie die ik wens te ontdekken, te laven en te smaken… wees daar maar zeker van. De proeverij ginds ligt trouwens al vast: negen wijntjes waaronder twee verschillende jaargangen van de toch wel enorm hoogstaande Sfursat 5 Stelle. De 2 nachtjes zullen we doorbrengen in Sondrio. Het schijnt een leuk stadje te zijn.

Wanneer we denken de meest schilderachtige plaatsjes reeds ontdekt te hebben zouden we wel eens flink fout kunnen zijn. We zakken immers terug af, dieper Lombardia in, en gaan in een regelrechte rotvaart naar het Lago di Iseo, naar Franciacorta, naar Berlucchi. Hoewel de wijn er zeker met de nodige egards behandeld zal worden (zo wil ik absoluut de Berlucchi ’61 naast de Ca’ Del Bosco en  de Baron Pizzini proeven) zal het wondermooie Lago di Iseo vooral verkent worden. De eilandjes die zich in het meer bevinden moeten meer dan de moeite waard zijn. Overnachten (3 nachten) kunnen we trouwens doen in Berlucchi’s Relais Franciacorta.

Save the best for last? Dat is zelden een slechte raad geweest. De langste verplaatsing (240 km) is de laatste. Doel van het eindpunt…genieten van wat geweest is, en genieten van wat komen gaat in één van de meest tot verbeelding sprekende plaatsen op Italiaanse bodem: La Morra. Te midden tussen de Barolo en Barbaresco wijngaarden kunnen we verblijven in het guesthouse van Batasiolo. Lekker een paar Vespa’s huren en rondsnorren door dit schilderachtige landschap vol met schattige kleine dorpjes en vooral, overheerlijk gastronomische pleister… Naast de reeds genoemde Italiaanse grootmeesters voor wat wijn betreft treffen we hier ook de Dolcetto en Barbera, of de Arneis en Cortese of de Moscato en Brachetto... Wat dan gezegd van de heerlijke truffels!!
Liefst 4 nachten zullen we ons hier de gelukkigste der aarde voelen. Naast Beni di Batasiolo zullen we hier trouwens ook Osvaldo Barberis bezoeken. De bekende grote namen zullen we ginds wel eens tijdens de lunch of diner proeven.

Terug huiswaarts is een vaste factor in het reisgegeven… Moet je er spijt van hebben? Neen, want de ervaring die je meeneemt is vaak onbetaalbaar!

Filed under: Whaaaat's UP? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 4 Comments »

Italiaanse wijnavonden – Deel 1

Posted on september 18, 2010 by Bottle Case

Bezig zijn met wijn, niets zo leuk als dat. Bijgevolg doen we dat dan ook maar!
Waarom bijvoorbeeld eens niet ‘bezig zijn’ met Italiaanse wijnen? Geef toe, vele wijnliefhebbers hebben het toch zo moeilijk hun weg te vinden in het doolhof waarin het Italiaanse wijnlandschap wordt uitgetekend. Als je het van dichterbij gaat bekijken moet je er ook niet verwonderd over zijn dat het bij menigeen een ‘gat in hun cultuur’ is.

En dus schrijven we een opleiding uit, gespreid over 6 avonden! Doelpubliek: enthousiaste wijnliefhebbers – met of zonder voorkennis – die niet onmiddellijk op hun mondje gevallen zijn en die met graagte ook een woordje placeren over de aangeboden onderwerpen.

Zo gingen we dan van start, samen met de 13 genodigden. Zo’n avondje zit eigenlijk poepsimpel in elkaar: na wat blablabla (de indeling van de provincies over noord tot zuid, wat geschiedenis, een stukje cheap-talk, en de indeling van de Italiaanse wetgeving) over het thema van de avond, volgt er een degustatie.
Prettig om zien is steeds dat geschuifel met de stoelen als we aan het 2e deel van de avond beginnen… de messen worden gescherpt, de verwachtingen zijn hoog en vooral de dorst is groot! De dorst naar kennis weliswaar ;-).

Gedurende deze 6 avonden zullen er een waaier aan druivenrassen de revue passeren! Natuurlijk, we zitten in Italië… Bijgevolg zullen er tevens een waaier aan smaken volgen. En zij die vastgeroest zijn aan de wereldburgers der druiven als daar zijn Cabernet, Merlot, Syrah, Chardonnay, Sauvignon, etc. zullen lichtjes bedrogen uitkomen! Afzetten die oogkleppen, hoofd lichter achterover buigen en kappen maar met dat onbekende spul ;-).
You just love it or hate it!

Acht wijnen waren uitverkoren hun laatste adem uit te blazen. Sommigen onder hen waren al onthoofd, van anderen hadden we dan weer spijt dat we ze niet vroeger soldaat gemaakt hadden.
De wijnen waren zowat van overal, en toch ook weer niet. Zachtjes de eerste nadrukken leggen van de toonaangevende regio’s was de onderliggende boodschap en uiteraard ook verrassen!

Verrassen deed alleszins onze opener van de avond. De Epilogo di Cantalfieri Blanc de Noirs 2004 mag dan wel gemaakt zijn volgen de traditionele methode en van de Pinot Nero. Het was al een dood vogeltje, nog voor hij in het glas kwam! Oeps, die aanzet van de avond kon een pak beter… Waar was de pareling naartoe? Moet er geen mooi schuimkraagje verschijnen bij het ingieten? En dan volgde er oxidatie en vergane smaak-gloriën. Altijd positief blijven! Het kan alleen maar beteren. Maar toch, die prijs…slik!

Roeien met de riemen die we hebben en dus stapten we in onze sloep, gingen we helemaal de Adriatische zee door, likten we vlug de hiel alvorens aan te landen in Sicilia waar we een Catarratto proefden van Fazio. Haha opzet geslaagd…aantonen dat het in Sicilia verdomd moeilijk is de nodige zuren in hun wijnen te krijgen en zoals in dit geval te behouden. Tijd om dit pad te verlaten en pianissimo crescendo te gaan.

All the way back again to Friuli met een Pinot Grigio van Tenuta Pinni. Mooi uitgesponnen, prachtig evenwicht en een schoolvoorbeeld van degelijkheid.

Forte, Forte! Onze laatste witte wijn…Ik kan het niet laten om als liefhebber van de Riesling aan te tonen wat een prachtige resultaten er gemaakt worden van deze druif in Süd Tirol/Alto Adige. De Montiggl van St-Michael-Eppan werd van stal gehaald en ontkurkt. Al gauw volgenden de ‘oehs en de aahs’. Inderdaad waarachtig een mooi stukje mineraal vocht dat onze lippen bedwelmde!

Tijd voor het rode hoofdstuk aan te snijden. Een lichte tip van de sluier te lichten voor wat nog komen zal gaan. In volgorde proefden we een Barbera d’Asti van Cascina Castle’t uit Piëmonte (fruitig, correct maar ik heb toch besloten om in de toekomst een andere Barbera als voorbeeld te nemen), de Mongrana Maremma van Querciabella uit Toscane (oerdegelijk als steeds) en om af te sluiten Di Meo’s Don Generoso uit Irpina, Campania.
Deze laatste was een zeer concentreerde wijn, met een zeer complex aroma en smaak geheel. Aglianico op zijn best! Njammienjammienjammie 🙂

Eindigen deden we de avond met wat typische Italiaanse hapjes. Dit deden we echter niet vooraleer we nog een Reciotto van Pieropan – Le Colombare – ( one hundred percent Garganega sir) dronken op een succesvolle verderzetting van dit uiterst gezellig samenzijn!

Alla Prossima Volta!

Filed under: Whaaaat's UP? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 10 Comments »