Bottle Case

Bezig zijn met wijn, niets zo leuk als dat. Bijgevolg doen we dat dan ook maar!
Waarom bijvoorbeeld eens niet ‘bezig zijn’ met Italiaanse wijnen? Geef toe, vele wijnliefhebbers hebben het toch zo moeilijk hun weg te vinden in het doolhof waarin het Italiaanse wijnlandschap wordt uitgetekend. Als je het van dichterbij gaat bekijken moet je er ook niet verwonderd over zijn dat het bij menigeen een ‘gat in hun cultuur’ is.

En dus schrijven we een opleiding uit, gespreid over 6 avonden! Doelpubliek: enthousiaste wijnliefhebbers – met of zonder voorkennis – die niet onmiddellijk op hun mondje gevallen zijn en die met graagte ook een woordje placeren over de aangeboden onderwerpen.

Zo gingen we dan van start, samen met de 13 genodigden. Zo’n avondje zit eigenlijk poepsimpel in elkaar: na wat blablabla (de indeling van de provincies over noord tot zuid, wat geschiedenis, een stukje cheap-talk, en de indeling van de Italiaanse wetgeving) over het thema van de avond, volgt er een degustatie.
Prettig om zien is steeds dat geschuifel met de stoelen als we aan het 2e deel van de avond beginnen… de messen worden gescherpt, de verwachtingen zijn hoog en vooral de dorst is groot! De dorst naar kennis weliswaar ;-).

Gedurende deze 6 avonden zullen er een waaier aan druivenrassen de revue passeren! Natuurlijk, we zitten in Italië… Bijgevolg zullen er tevens een waaier aan smaken volgen. En zij die vastgeroest zijn aan de wereldburgers der druiven als daar zijn Cabernet, Merlot, Syrah, Chardonnay, Sauvignon, etc. zullen lichtjes bedrogen uitkomen! Afzetten die oogkleppen, hoofd lichter achterover buigen en kappen maar met dat onbekende spul ;-).
You just love it or hate it!

Acht wijnen waren uitverkoren hun laatste adem uit te blazen. Sommigen onder hen waren al onthoofd, van anderen hadden we dan weer spijt dat we ze niet vroeger soldaat gemaakt hadden.
De wijnen waren zowat van overal, en toch ook weer niet. Zachtjes de eerste nadrukken leggen van de toonaangevende regio’s was de onderliggende boodschap en uiteraard ook verrassen!

Verrassen deed alleszins onze opener van de avond. De Epilogo di Cantalfieri Blanc de Noirs 2004 mag dan wel gemaakt zijn volgen de traditionele methode en van de Pinot Nero. Het was al een dood vogeltje, nog voor hij in het glas kwam! Oeps, die aanzet van de avond kon een pak beter… Waar was de pareling naartoe? Moet er geen mooi schuimkraagje verschijnen bij het ingieten? En dan volgde er oxidatie en vergane smaak-gloriën. Altijd positief blijven! Het kan alleen maar beteren. Maar toch, die prijs…slik!

Roeien met de riemen die we hebben en dus stapten we in onze sloep, gingen we helemaal de Adriatische zee door, likten we vlug de hiel alvorens aan te landen in Sicilia waar we een Catarratto proefden van Fazio. Haha opzet geslaagd…aantonen dat het in Sicilia verdomd moeilijk is de nodige zuren in hun wijnen te krijgen en zoals in dit geval te behouden. Tijd om dit pad te verlaten en pianissimo crescendo te gaan.

All the way back again to Friuli met een Pinot Grigio van Tenuta Pinni. Mooi uitgesponnen, prachtig evenwicht en een schoolvoorbeeld van degelijkheid.

Forte, Forte! Onze laatste witte wijn…Ik kan het niet laten om als liefhebber van de Riesling aan te tonen wat een prachtige resultaten er gemaakt worden van deze druif in Süd Tirol/Alto Adige. De Montiggl van St-Michael-Eppan werd van stal gehaald en ontkurkt. Al gauw volgenden de ‘oehs en de aahs’. Inderdaad waarachtig een mooi stukje mineraal vocht dat onze lippen bedwelmde!

Tijd voor het rode hoofdstuk aan te snijden. Een lichte tip van de sluier te lichten voor wat nog komen zal gaan. In volgorde proefden we een Barbera d’Asti van Cascina Castle’t uit Piëmonte (fruitig, correct maar ik heb toch besloten om in de toekomst een andere Barbera als voorbeeld te nemen), de Mongrana Maremma van Querciabella uit Toscane (oerdegelijk als steeds) en om af te sluiten Di Meo’s Don Generoso uit Irpina, Campania.
Deze laatste was een zeer concentreerde wijn, met een zeer complex aroma en smaak geheel. Aglianico op zijn best! Njammienjammienjammie 🙂

Eindigen deden we de avond met wat typische Italiaanse hapjes. Dit deden we echter niet vooraleer we nog een Reciotto van Pieropan – Le Colombare – ( one hundred percent Garganega sir) dronken op een succesvolle verderzetting van dit uiterst gezellig samenzijn!

Alla Prossima Volta!

Filed under: Whaaaat's UP? | Tagged: >Cantanfieri, Aglianico, Alto Adige, Barbera, Campania, Castle't, Catarratto, Di Meo, Fazio, garganega, Italië, piemonte, Pieropan, Pinni, Pinot Grigio, pinot nero, Querciabella, reciotto, riesling, St. michael-Eppan, Toscane, Veneto, wijn |