Een dag in Piemonte – Deel 2

Posted on mei 31, 2012 by Bottle Case

Dinsdag, 22 mei 2012. Goed uitgerust kan ik de dag starten met het typische Italiaanse ontbijt. Karig maar lekker! En het is maar best ook dat ik heb genoten van een goede nachtrust. De dag beloofd immers goed druk te worden. We komen stilaan op kruissnelheid en dat vind ik net goed. Ik hou ervan dat er een strak ritme inzit, dat er actie is. Geen tijd te verliezen, geen dag in het leven beleven die nutteloos verloren dreigt te gaan… Een andere reden om de dag fluitend te starten is het feit dat het zonnetje plots zijn plekje in deze wereld weer gevonden heeft. Van ’s morgens af blakert ze en streelt ze mijn frêle witte huid.

Wel hebben we nog een serieuze (nu ja) verplaatsing voor de boeg. We worden immers verwacht in Dogliani en dus sjokken we van Monferrato richting ‘mijn Piemonte‘. Jawel, ik hou van de Langhe en de omgeving van Alba. Dat het toevallig hier is dat we de grootste namen vinden is puur toeval ;-). Onderweg naar Dogliani passeren we die namen trouwens. Voor dat we Alba bereiken zien we links La Torre di Barbaresco prijken en stralen, nadien gaat het snel… La Morra a destra, Barolo a sinestra en Monforte d’Alba recht voor ons uit! Het is hier trouwens dat we een korte stop houden voor een cafeïne shot. Een cappuccino? Jawel het is nog vroeg genoeg in de morgen om ons niet te laten slijten als onwetende toerist. Het is hier trouwens dat Paolo Boschis ons komt vervoegen. Hij is de oenoloog en kelderverantwoordelijke van de Azienda Agricola Francesco Boschis. Hij zal ons gaan rondleiden doorheen de diversiteit aan cru wijngaarden die Dogliani rijk is. Ik luister geboeid naar zijn eerlijk en heerlijk verhaal! Neen Dolcetto is niet de grootste wijn, neen Dolcetto is niet de meest boeiendste druif… Paolo vertelt het heel eerlijk. Uiteraard zou hij liever de naam en de faam van zijn buren uit Barolo bezitten. Maar er is geen greintje misnoegen aan zijn hele verhaal. Hij werkt met de Dolcetto alsof deze druif zijn grootste liefde in zijn leven is, behandelt de druif met een enorm respect en probeert de best mogelijke wijnen te produceren. Hij prijst zich gelukkig met het land waarin hij kan werken en met de rijkdom waarmee de natuur hem bezegeld heeft. Ik kan u vertellen…ik ken er anderen die het kankeren op de beroemde buren maar niet kunnen laten.

Ik zat zelf reeds een tijdje met een vraag over die Dolcetto druif. Deze druif gaat immers met de bijnaam ‘kleine zoete’ door het leven terwijl de wijn helemaal niets zoet van doen heeft. Ik zag mijn kans schoon en legde Paolo op de rooster. Het antwoord is zoals steeds poepsimpel! Het moment dat de bessen beginnen rijpen zijn de bessen, vanuit het oogpunt als eetdruif, de zoetste die er groeien. Bijgevolg zijn ze zeer geliefd bij de vogels en kunnen onze gevederde vrienden hun lusten niet inhouden en vreten ze zich te pletter aan de Dolcetto. Voilà dat weten we dan ook weer! Een gigantische kennis opgedaan waardoor ik het nog ver zal schoppen in mijn leven ;-).

Theorie is één ding natuurlijk en wat ben je met de theorie als je deze niet in de praktijk kan omzetten. Tijd om te proeven dus… Hiervoor gingen we naar de Enoteca van Dogliani.
We proefden er volgende wijnen:

  1. Azienda Agricola LeViti di Silvio Levi ‘Cavalla’ – Dolcetto di Dogliani 2010
  2. Azienda Agricola Mario Cozzo ‘Madonna della Grazie’ – Dolcetto di Dogliani DOC 2010
  3. Bruno Porro ‘Ribote’ – Dolcetto di Dogliani DOC 2010
  4. Quinto Chionetti ‘Briccolero’ – Dolcetto di Dogliani DOC 2010
  5. Osvaldo Barberis ‘Puncin’ – Dogliani DOCG 2010
  6. Pechenino ‘Siri d’Jermu’ – Dogliano DOCG 2010
  7. Marziano Abbona ‘Papà Celso’ – Dogliani DOCG 2010
  8. Boschis Francesco ‘Sorì San Martino’ – Dogliano DOCG 2010
  9. Poderi Cellario ‘Dozzetti’ – Dogliani DOCG 2009
  10. La Fusina ‘Vigna Cavagné’ – Dogliani DOCG 2009
  11. Cascina Corte ‘Pirochetta Vecchie Vigne’ – Dogliani DOCG 2009
  12. Marenco Aldo ‘Parlapa’ – Dogliani DOCG 2009
  13. Poderi La Collina ‘Bricco Castiglia’ – Dogliani DOCG 2009
  14. Poderi Surie – Dogliani DOCG 2009
  15. Eraldo Revelli ‘San Mateo’ – Dogliano DOCG 2009
  16. Poderi Luigi Einaudi ‘Vigna Tecc’ – Dogliani DOCG 2009
  17. Cascina Minella ‘Bricco’ – Dogliani DOCG 2008
  18. Del Tufo ‘Vigna Spina’ – Dolcetto di Dogliani DOC 2008
  19. Anna Maria Abbona ‘San Bernardo’ – Dogliano DOCG 2007
  20. San Fereolo – Dogliani DOCG 2006

Wat vooral opviel was dat deze wijnen bijna allen een zeer aangename fraicheur bezitten. Goed nieuws voor de Dolcetto die wel eens een gebrek aan aciditeit verweten kan worden. Dit was absoluut niet het geval, bovendien bleek ook het tannine gehalte boven het gemiddelde te liggen. Wat maakt dat deze, doorgaans jong te drinken wijnen, toch enige potentie vertoonden. Sommigen waren zelfs nog je jong om nu te drinken.
Mijn lievelingen van de degustatie heb ik even gemarkeerd en de Pechenino ‘Siri d’Jermu’ kon rekenen op mijn grootste sympathie!
Nadien volgde er een ‘light’?? lunch in Ristorante Battaglino. Het moet gezegd het eten was heerlijk. Goh wat lust ik die Italiaanse keuken toch graag… Tijdens de lunch kwamen er nog eens een keer een 10-tal Dolcetto di Dogliani op de tafel. Het is dan pas dat je merkt wat een fantastisch gastronomisch product de Dolcetto wel is.

De namiddag stond volledig in het teken van een aantal jong beloftevolle wijnmakers. Dit zijn allen zeer kleinschalige wijnmakers met een zeer beperkte productie en een laag aantal ha aan wijngaarden. Ze houden er allen hun eigen filosofie aan over en maken onbevangen hun wijnen. En of ik benieuwd was…
Locatie van het gebeuren was wel zeer mooi; de Enoteca di Mango. De Young Promising Winemakers stonden ons al op te wachten, benieuwd naar wat wij van hun wijnen vonden. Er stond ons echter een helse job te wachten. De flessen stonden netjes in rij te blinken… ja het zou werkendag worden daar door te raken!
Het contact met deze gasten werd net door onze proefopdracht tot een minimum beperkt. Toch een beetje zonde want het verhaal omtrent de wijn wil je toch ook wel weten.

Dit is wat we op de proeftafel kregen:

  1. Alberto Oggero – Roero Arneis DOCG 2011
  2. Azienda Sanmarco – Langhe Nascetta DOC 2011
  3. Claudio Mariotto ‘Montemirano’ – Colli Tortonesi Croatina DOC 2008
  4. Pomodolce ‘Fontanino’ – Colli Tortonesi Croatina DOC 2007
  5. La Ganghija ‘Treiso’ – Dolcetto d’Alba DOC 2011
  6. Segni di Langa – Langhe Pinot Nero DOC 2011
  7. Sassi – Dolcetto d’Alba DOC 2011
  8. Raineri ‘Cornole’ – Dogliano DOCG 2011
  9. Azienda Agricola Ressia ‘Canova’ – Barbera d’Alba Superiore DOC 2010
  10. Socré – Barbera d’Alba Superiore DOC 2009
  11. La Ganghija – Barbera d’Alba DOC 2009
  12. Sanmarco – Barbera d’Asti Superiore DOCG 2009
  13. Romano Dogliotti ‘Monte Venere’ – Barbera d’Asti Superiore DOCG 2008
  14. Pomodolce ‘Marsén’ – Colli Tortonesi Barbera DOC 2007
  15. La Colombera ‘Elisa’ – Colli Tortonesi Barbera DOC 2008
  16. Claudio Mariotto ‘Vho’ – Colli Tortonesi Barbera DOC 2007
  17. Claudio Mariotto ‘Poggio del Rosso’ – Colli Tortonesi DOC 2004
  18. Romano Dogliotti ‘Sfacciato Facia ‘d Tola – Monferrato Nebbiolo DOC 2008
  19. Alberto Oggero – Langhe Nebbiolo DOC 2010
  20. Aldo Clerico – Langhe Nebbiolo DOC 2009
  21. Socré – Langhe Nebbiolo DOC 2009
  22. Sassi – Barbaresco DOCG 2009
  23. La Ganghija – Barbaresco DOCG 2009
  24. Sassi – Barbaresco DOCG 2008
  25. Azienda Agricola Ressia ‘Canova’ – Barbaresco DOCG 2008
  26. Socré – Barberesco DOCG 2008
  27. Azienda Agricola Ressia ‘Oro’ – Barbaresco Riserva DOCG 2005
  28. Roccheviberti ‘Rocche di Castiglione’ – Barolo DOCG 2008
  29. Roccheviberti ‘Rocche di Castiglione’ – Barolo DOCG 2006
  30. Raineri ‘Monserra’ – Barolo DOCG 2007
  31. Aldo Clerico – Barolo DOCG 2007
  32. Aldo Clerico – Barolo DOCG 2006
  33. Roccheviberti – Barolo DOCG 2004
  34. Romano Dogliotti ‘La Caudrina’ – Moscato d’Asti DOCG
  35. Sanmarco – Moscato d’Asti DOCG 2011

Bovendien proefden we er ook de Timorasso wijnen die ik reeds eerder lovend postte. Het was een waaier aan variatie. Ik heb hier echt grootse wijnen geproefd, ik heb hier eveneens absoluut door hout kapot gemaakte wijnen geproefd. Frisheid werd afgewisseld met hardheid, groen en onhandelbaar. Het is dus een helse job om je smaakpalet in conditie te houden. Water drinken tussendoor is hier de boodschap. Je wil absoluut geen ‘Freine de galle’ krijgen want dan lig je eruit en kan je niet meer volgen 😉
Bijgevolg zal ik ook geen te grootse uitspraken doen over het deel van de rode wijnen die ik er geproefd heb. Van degene die ik zeer goed tot groots vond wil ik een tweede opinie. Komen in aanmerking voor deze tweede zit: La Ganghija – Socré – Pomodolce – Claudio Mariotto (enkel met de Barbera 2007) – Roccheviberti.

Nadien volgde er nog het diner, maar de frisheid van ’s morgens vroeg was ver verdwenen. De vermoeidheid deed zijn intrede. De nacht zou goed doen want wat zou volgen stond voor mezelf met stip genoteerd in de agenda… Roero!!

Filed under: B(een) T(here) D(one) T(hat) | Tagged: , , , , , , , , , , | Leave a comment »

Piemonte Educational Tour

Posted on mei 15, 2012 by Bottle Case

Met een kinderlijk genoegen start ik een hoofdstuk ‘Piemonte’! Vanaf vandaag tot het einde van de maand zullen er op zeer regelmatige basis posts volgen die allen gewijd zullen zijn aan dit stukje wondermooi Italië. Eigenlijk zou ik het allemaal stil moeten houden want deze Noorditaliaanse provincie is nog niet vergeven van de toeristen zodat het er momenteel nog rustig toeven is te midden hun  inwoners die je laten verstommen door de enorme gastvrijheid. Het is voor mezelf reikhalzend uitkijken naar aanstaande zondag. Dan vertrek ik immers voor een ware educational tour doorheen de Piemontese wijngebieden.

Als aftrap laat ik je even mee watertanden doorheen het programma:

  • Zondag 20 mei 2012
    Vlucht naar Milan Malpensa en transfer naar Casale Monferrato
  • Maandag 21 mei 2012
    Introductie van de diverse inheemse druivenrassen door Professor Anna Schneider gevolgd door een tasting van wijnen gemaakt van de minder bekende druivenrassen en uit de minder gekende wijngebieden van Piemonte
    Lunch
    Bezoek aan de wijngaarden van Monferrato Casalese tot Vignale Monferrato gevolgd door een proeverij van de wijnen uit Monferrato Casalese en Monferrato tra Po e Tanaro. Er zullen ongeveer 10 tot 15 wijnboeren aanwezig zijn die ons de wijnen van onder andere Monferrato DOC, Barbera del Monferrato DOC, Grignolino del Monferrato Casalese DOC, Ruché di Castagnole Monferrato DOC en Malvasia di Casorzo DOC laten proeven.
    Diner en overnachting in Casale Monferrato
  • Dinsdag 22 mei 2012
    Seminarie over de wijnen en de geschiedenis van Santo Stefano Bello, een minder gekend wijngebied uit de Langhe gevolgd door een tasting van de diverse wijnen uit dit gebied.
    De wijnbouwers zullen ons niet enkel vergasten met hun wijnen van onder andere Moscato d’Asti DOCG, Asti DOCG en Barbera d’Asti DOCG, maar zullen ons tevens een heerlijke lunch aanbieden.
    Na de middag is er een ontmoeting met de jonge talenten uit Piemonte in de schitterende Enoteca van Mango. Uiteraard gevolg door een tasting van hun wijnen. Al zeker op de proeftafel staan: Barolo DOCG, Barbaresco DOCG, Barbera d’Alba DOCG, Dolcetto d’Alba DOC, Langhe DOC…
    Diner en overnachting in de omgeving van Mango
  • Woensdag 23 mei 2012
    Transfer naar de Roero regio waar we aperitieven met de Roero Arneis Spumante. Nadien is er een tasting van Arneis, Favorita en Barbera.
    Lunch
    Bezoek aan de wijngaarden van Roero gevolgd door een tasting van Roero DOCG, Nebbiolo d’Alba DOC, en Brachetto del Roero.
    Diner met de wijnbouwers en overnachting in de omgeving van Roero.
  • Donderdag 24 mei 2012
    Bezoek aan de wijngaarden van Alto Monferrato gevolgd door een tasting van Alto Monferrato wijnen van Barbera, Dolcetto d’Acqui DOC, Ovada DOCG, Brachetto d’Acqui DOCG, Strevi DOC, Freisa en Abarossa.
    Lunch in Acqui Terme
    Bezoek aan de wijngaarden van Colli Tortonesi gevolgd door een proeverij van Colli Tortonesi DOC, Timorasso Barbera, Croatina, Cortese, Freisa…
    Afsluitend diner en overnachting in Colli Tortonesi
  • Vrijdag 25 mei 2012
    Retour naar huis voor het vieren van de verjaardag van m’n zus!

Zoals je kan zien een zeer mooi programma, zeer divers en enorm intens.
Ik kijk er alvast naar uit en zal het niet nalaten jullie het relaas in stukken en brokken te vertellen.

Filed under: Haleluja | Tagged: , , , , , , , , , , , , | Leave a comment »

Alla scoperta della Italia del Nord – Piëmonte

Posted on augustus 8, 2011 by Bottle Case

Saving the best for last. Doen we dat niet steeds? Bij het eten van ons bord laten we meestal de lekkerste dingen tot laatste liggen, bij het doornemen van de post: eerst de rekeningen dan de uitnodigingen… Wel dat was ook de bedoeling hier op doorreis in het Noorden van Italië. Nog een kleine inspanning moesten we doen, een 200 km door de vlakte, en minst mooie deel van Lombardia tot het landschap overgaat van vlak naar zacht glooiend, hellend zelfs. Uiteindelijk beland je in toch wel een wondermooi stukje Italië; Piëmonte. Zij die er al een keertje geweest zijn gaan me zeker niet tegenspreken. Piëmonte sluit je onmiddellijk in je hart, om er het hele leven te blijven!

Het was niet mijn eerste keer dat ik er zou zijn, en voorwaar zeker ook niet de laatste keer! Voor mijn gezelschap was het dat echter wel! Tijdens de rit zaten ze volop te knikkebollen of te dutten (ik was de chauffeur) maar een keer ik ergens op weg van Asti naar Alba de hoofdweg afging en de kleinere wegeltjes verkoos waren de ogen wijd open gesperd. Het saaie landschap van onderweg gaat plots over in een betoverend landschap vol met wijngaarden, dan weer afgewisseld met hazelnotenstruiken of andere lekkere vruchtenbomen. Perziken, nectarines, pruimen… allen perfect gerijpt om ons ’s morgens tegoed te kunnen doen aan een verse fruitsla.

Ik ga nu even over tot de fluitstertoon want ergens is er iets in me dat zegt ‘hou het verdomme toch stil’! Piëmonte is allesbehalve een door toeristen overvallen stukje Italië, tenzij tijdens het truffelseizoen wanneer de foodies de streek onveilig maken. Maar ik ben blij dat dit een zo rustig paradijs op aarde is. En wat mij betreft hoeft dit helemaal niet te veranderen. Mensen, geloof me vrij… Geen kwaad woord over Toscane maar dit deeltje van Italië is buiten de steden Firenze en Siena minstens zo aantrekkelijk. Men zegge het vooral niet door ;-).

Onze laatste 4 nachten zouden we hier doorbrengen, en wel in het centrum van de Piëmontese wijnbouw. Op de grenslijn tussen Barolo en La Morra mochten we gebruik maken van het guesthouse van Beni di Batasiolo. Hier op dit stukje paradijs op aarde zou ik mij de koning te rijk wanen! De rust kwam zo over me heen, voor zover deze er nog niet was… Ik kreeg waarachtig een thuisgevoel. Bovendien waren er in het guesthouse buiten 2 Chinese koks en een oudere medewerker van Batasiolo geen andere gasten. We hadden omzeggens het rijk voor ons alleen.
Als klap op de vuurpijl had Angelo ons bij de intrede van het guesthouse benadrukt dat we vooral moesten proeven, proeven en nog eens proeven!! Er stond immers een volledig gevulde klimaatkast ter onze beschikking. De inhoud: Gavi di Gavi, Roero Arneis, Langhe Chardonnay, Moscato d’Asti, Spumante, Dolcetto d’Asti, Barbera d’Alba… maar vooral ook Barbaresco en talrijk verscheidene Barolo’s. Likkebaarden natuurlijk 🙂
’s Avonds lekker de barbeque aansteken en de rest is echt niet in woorden samen te vatten. Het is een opperste voorrecht dit te mogen beleven!

Uiteraard hadden we ook een afspraak bij de Azienda van Beni di Batasiolo. Angelo was blij dat hij ‘sommelier’ op mijn naamkaartje zag staan. ‘Moet ik niet steeds weer diezelfde uitleg doen’ vertelde hij me al lachende. Bezoek van de installaties en onmiddellijk overgaan tot de essentie… de proeverij :-). De wijngaarden bestuderen kon ik immers zoveel en zolang ik kon aan het guesthouse dat erdoor omgeven was. Neem maar aan dat ik een trektochtje door de wijngaarden heb gedaan.
Hoewel de Barolo’s het uithangbord zijn van Batasiolo (zij zijn trouwens de grootste wijngaard-bezitters uit de regio) hebben ze meer dan dat alleen. Ik was onder andere al langer fan van hun Gavi di Gavi ‘Granée’. Maar één van de mooiste wijnen die ze maken vind ik toch wel de Barbera d’Alba ‘Sovrana’. Barbera kan me de laatste tijd trouwens meer en meer bekoren!
Gezien we een hele wijnkast vol met wijnen ter onze beschikking hadden zouden we de proeverij die in een exquis proeflokaal plaats vond beperken tot een paar flesjes.

We proefden volgende wijnen bij Beni di Batasiolo:

  • Langhe Chardonnay Vigneto Morino 2009
  • Dolcetto d’Alba ‘Bricco di Vergne’ 2010
  • Barbera d’Alba ‘Sovrana’ 2009
  • Barolo 2007
  • Barolo ‘Vigneto Cerequio’ 2001 –> Verrukkelijk
  • Barolo ‘La Corda della Briccolina’ 2006 –> Het paradepaardje én terecht!

En, wat een warme en hartelijke mensen alweer! Ik kan dit niet voldoende en genoeg benadrukken…
Het was onze voorlaatste proeverij en we wisten goed welke wijnen we zouden openen uit onze beschikbare voorraad :-).
De temperaturen ginds waren al een tijdje on-Belgisch, ik zal het beleefd houden op warmer dan 25°C al was het eerste cijfer wel een 3! Slechts enkele dagen zijn we met wat minder weer geconfronteerd  geweest en we hebben maar enkele buien gehad, en dan nog ’s avonds of ’s nachts. Waar ik naartoe wil… het was in ieder geval het perfecte weer om een Vespa te huren en Piëmonte per scooter te ontdekken. Goed idee en dus maakten we reservatie voor de dag nadien.
Je kan zo perfect het parcours aan doen: Serralunga – Monteforte d’Alba – Barolo – La Morra – Grinzane Cavour om maar enkele van de Barolo-dorpjes te noemen.

Moet het gezegd zijn dat het heerlijk was in het zonnetje te rijden om die warme wind over je huid te voelen strelen? Goed insmeren met zonneolie was de boodschap want deze combinatie kan je zo rood als een kreeft laten kleuren. Perfect op onze route lag trouwens het laatste bezoek dat we moesten afleggen. Op de grens met Monteforte d’Alba en Dogliani hadden we immers afspraak met Osvaldo Barberis. Osvaldo is een kleine wijnboer die in stilte schitterende wijnen maakt. Zijn wijngaarden vallen net buiten het Barolo gebied en dus komen ze op de markt als Nebbiolo d’Alba. Mij niet gelaten, hij heeft fantastische Dolcetto’s, Barbera en Nebbiolo! Ik was fan vanaf het moment ik zijn wijnen proefde!
Wij dus Vespa-gewijs er naartoe. Dit bezoek was bij verte het meest charmante en het meest ludieke. Osvaldo is enkel de Italiaanse taal machtig en men had hem vooraf ingefluisterd dat ik een mondje Italiaans kon spreken. Het resultaat was een spraakwaterval die niet wou geloven dat ik geen Italiaans kende en die honderduit vertelde en vertelde… verder dan si si en si kwam ik vaak niet. En als ik dan toch eens wat trachtte te vertalen verwarde ik de Romeinen met de Roemenen! Gieren van het lachen hebben we er gedaan terwijl die arme Osvaldo niet begreep waarom die 3 rare Belgen plat lagen van het lachen.
Osvaldo was innemend, fier, nerveus en hartverwarmend. Dit was niet het grote wijndomein waaraan Piëmonte zo rijk is. Neen, dit was een eenvoudige landbouwer die ons in zijn boerderij ontving. Gegeneerd omwille van zijn kleine installaties en zijn klein maar gezellig proeflokaaltje. Ook zijn vrouw en kinderen waren aanwezig en het moet gezegd, het zijn schatten van mensen!
Speciaal voor ons was hij naar de beste bakker en beenhouwer in de buurt gereden om ons te voorzien van een heerlijk stukje brood met salami (salami uit Piëmonte is trouwens een culinair genot). En uiteraard mochten we niet vertrekken vooraleer we het laatste stukje achter de kiezen hadden. Nadien doken we trouwens zijn wijngaarden in… toen ik ‘Vigna Vecchia‘ uitsprak heeft hij met ons heel de wijngaard doorgetrokken om ons zijn oudste wijnstokken met trots te laten zien. Voor wat ik begrepen had waren deze 90 jaar oud.
Plots stopte hij voor een reeds rijpe tros dolcetto druiven en begon hij er naar hartenlust van te smullen, wij uiteraard ook :-).

We proefden volgende wijnen bij Osvaldo Barberis:

  • Dolcetto di Dogliani ‘Valdibà’ 2010
  • Dolcetto di Dogliani ‘Puncin’ 2010
  • Dolcetto di Dogliani ‘Avri’ 2010 –> Het was een natuurlijke wijn, zonder additieven of toevoeging van sulfiet en voorwaar de allereerste die ik ook werkelijk ‘heerlijk’ vond.
  • Piemonte Barbera ‘Brichat’ 2009
  • Barbera d’Alba ‘Castella’ 2009
  • Nebbiolo d’Alba ‘Muntajà’ 2009
  • Nebbiolo d’Alba ‘Muntaja’ 2008

Bij het afscheid gaf hij ons nog 3 flessen Nebbiolo d’Alba ‘Muntajà’ mee. Tja… en we hadden nog een volle kast Batasiolo ter onze beschikking. Dat werd weer nachtwerk ;-).
Nadien tuften er 3 gelukzalige mensen op de scooter doorheen Piëmonte. Hoe vaak en hoelang ik nog in een spontane lachbui ben geschoten nadien, terugdenkende aan ons fantastische bezoek… God mag het weten!
Maar aan alle mooie liedjes komt helaas een einde. Zo ook aan ons avontuur! We waren het met zijn drie eens dacht ik dat de laatste dagen in Piëmonte inderdaad de overtreffende trap was. Niet vanzelfsprekend als je onze avonturen hebt gevolgd.
De zondag stond in het teken van het pakken van de koffers, nog wat slenteren in Alba, een bezoekje aan Barbaresco,  laatste keer goed eten en het koesteren van de herinneringen. Maandag in de vroegte, nog voor het kraaien van de haan zouden we al op weg zijn naar Turijn om opnieuw huiswaarts te keren.

Proberen samen te vatten wat we beleefd hebben is zo goed als onbegonnen werk. Dit is wat ik er alleszins van zal onthouden:

  1. Het was een fantastische reis
  2. Het noorden van Italië is mooi met telkens een grote verscheidenheid
  3. Piëmonte is een pareltje
  4. Wat een warme, behulpzame, immer goedlachse mensen zijn we op ons pad tegengekomen (ook zij waar we geen belang bij hadden)
  5. Onze wijnbezoeken waren allen memorabel, gastvrij en van een hoog niveau
  6. Italië was een reis-openbaring die ik met graagte wens verder te zetten – Misschien toch maar een mondje Italiaans gaan studeren?

Tot slot nog dit: Deze reis was zonder de hulp die we vanuit België hebben gekregen nooit mogelijk geweest! Ik heb haar al overvloedig en uitbundig bedankt, maar ik kan dit niet genoeg doen. Emmanuela, de grootste dank van ons alle drie om deze droom voor ons te willen organiseren!

Filed under: Haleluja | Tagged: , , , , , , , , , , , | 4 Comments »

Alla scoperta della Italia del Nord – Op ontdekking doorheen Noord-Italië

Posted on juli 5, 2011 by Bottle Case

Ken je dat gevoel… ongeduld, halsreikend uitkijkend, snakkend bijna. Een verlangen dat slechts zachtjes aan gestelpt wordt! Het verlof is nakende, de planning is tot in detail voorbereid. Het is enkel nog aftellen tot de bewuste datum, het bewust uur zelfs, daar is!
Net zo voel ik me momenteel. Als een kleine jongen die op 5 december uitkijkt naar wat de sint te brengen heeft, als een puber die voor het eerst in zijn leven de liefde gaat bedrijven met zijn liefje…

Bestemming van dienst: een trektocht doorheen Noord-Italië. Van Verona tot Turijn, van Valpolicella tot Piëmonte. Niet in rechtstreekse lijn uiteraard, maar bochtig, bergachtig met de nodige stops . De contouren tekenen zich duidelijk af op papier, in mijn hoofd, in mijn dromen. De glazen bol is gepoetst! Rustige actie, op adem komen daar waar ik het liefst vertoef, tussen de wijngaarden. De aarde omwoelende met mijn eigen handen, ruikende aan die terroir.

Dit is slechts de voorbeschouwing van wat komen gaat. Het echte relaas van de feiten zal nadien, zij het in stukken en brokken, volgen. Italië aandoen zonder mijn Italiaanse aartsengel te raadplegen zou ‘a mistake to make’ zijn! En dus heb ik heel véél, dankbare, hulp gekregen…
Na de landing in Verona is het eerste werk het opzoeken van een getrouwe vierwieler die ons veilig doorheen het Noord-Italiaanse land moet brengen. Verona – Veneto – Soave – Valpolicella – Amarone – Gardameer. Met deze keywoorden fietst ik feilloos doorheen een opgave van ‘De slimste mens’. Eerste stop is trouwens in omgeving van Soave, bij Azienda Agricola Gini. Niet voor een frisdrank, neen dank u :-). Ik kijk er vooral naar  uit hun reciotto’s di Soave te proeven. Om de één of andere manier hou ik meer van een zoet gevinifieerde Garganega dan een klassiek droog gemaakte.
Nadien trekken we door richting Gardameer, midden Valpolicella land. Koffers afzetten, inchecken, verfrissen om het tweede bezoek van de dag aan te vatten. Bij Azienda Agricola Le Salette zijn het toch voornamelijk de Amarone wijnen die me doen watertanden. Al hebben ze er ook voortreffelijke Grappa.
Dag 2 in Veneto heeft slechts één wijnbezoek in het vooruitzicht. Tenuta San’t Antonio staat er op het programma. Ripasso, Amarone en Soave… noem maar op. In de late namiddag wat lanterfanten rondom het Gardameer…

Van het Lago di Garda naar het Lago di Caldaro (of Kalterer See) is het een kleine 150 km doortrekken. Echt geïnteresseerd om de ijsmummie (Ötzi) op te gaan zoeken ben ik echter niet. Neen Alto-Adige of Süd Tirol is voor mij de thuishaven van één der grootste rode Italiaanse druivenrassen; nl. Lagrein. Hier gaat dan ook meer dan een gezonde interesse naar uit. Niet enkel naar Lagrein trouwens want ook Pinot Nero en andere Franse edele rassen vinden hier hun mekka. Als het bij Kellerei St. Michael-Eppan uitkijken is naar hun Sanct Valentin gamma dan is het bij Cantina Nals Margreid reikhalzend uitkijken naar de Baron Salvadori range! Niet echter zonder voorbij te gaan aan hun gewone, nou ja…, crus. Enkele van de mooiste wijnen die ik laatste tijd heb mogen proeven komen van ginds. Het beloven alvast twee gastronomische dagen te worden.

Dag 6 schuiven we alweer een 200-tal kilometers op. Van de Italiaans-Oostenrijkse grens gaan we naar aanpalend Zwitsers (Ticino) land. We bevinden ons dan in Valtellina. Slechts één enkele reden doet me die bocht maken: Nino Negri! Magie hebben ze in de vingers als het erop aan komt te werken met de Nebbiolo. Magie die ik wens te ontdekken, te laven en te smaken… wees daar maar zeker van. De proeverij ginds ligt trouwens al vast: negen wijntjes waaronder twee verschillende jaargangen van de toch wel enorm hoogstaande Sfursat 5 Stelle. De 2 nachtjes zullen we doorbrengen in Sondrio. Het schijnt een leuk stadje te zijn.

Wanneer we denken de meest schilderachtige plaatsjes reeds ontdekt te hebben zouden we wel eens flink fout kunnen zijn. We zakken immers terug af, dieper Lombardia in, en gaan in een regelrechte rotvaart naar het Lago di Iseo, naar Franciacorta, naar Berlucchi. Hoewel de wijn er zeker met de nodige egards behandeld zal worden (zo wil ik absoluut de Berlucchi ’61 naast de Ca’ Del Bosco en  de Baron Pizzini proeven) zal het wondermooie Lago di Iseo vooral verkent worden. De eilandjes die zich in het meer bevinden moeten meer dan de moeite waard zijn. Overnachten (3 nachten) kunnen we trouwens doen in Berlucchi’s Relais Franciacorta.

Save the best for last? Dat is zelden een slechte raad geweest. De langste verplaatsing (240 km) is de laatste. Doel van het eindpunt…genieten van wat geweest is, en genieten van wat komen gaat in één van de meest tot verbeelding sprekende plaatsen op Italiaanse bodem: La Morra. Te midden tussen de Barolo en Barbaresco wijngaarden kunnen we verblijven in het guesthouse van Batasiolo. Lekker een paar Vespa’s huren en rondsnorren door dit schilderachtige landschap vol met schattige kleine dorpjes en vooral, overheerlijk gastronomische pleister… Naast de reeds genoemde Italiaanse grootmeesters voor wat wijn betreft treffen we hier ook de Dolcetto en Barbera, of de Arneis en Cortese of de Moscato en Brachetto... Wat dan gezegd van de heerlijke truffels!!
Liefst 4 nachten zullen we ons hier de gelukkigste der aarde voelen. Naast Beni di Batasiolo zullen we hier trouwens ook Osvaldo Barberis bezoeken. De bekende grote namen zullen we ginds wel eens tijdens de lunch of diner proeven.

Terug huiswaarts is een vaste factor in het reisgegeven… Moet je er spijt van hebben? Neen, want de ervaring die je meeneemt is vaak onbetaalbaar!

Filed under: Whaaaat's UP? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 4 Comments »

Gelukkig – Goed – Gek: De nieuwe DOC’G’ toekenningen

Posted on april 20, 2011 by Bottle Case

Hoewel het in het leven roepen van het nieuwe Italiaanse kwalificatiesysteem in 1980 vooral een goed initiatief was heb ik zo mijn bedenkingen bij de jaarlijkse Oscar uitreikingen die men houdt naar aanleiding van Vin Italy. Maar liefst 10 appellaties kregen hun promotieticket naar de allerhoogste divisie. Officieel staat de teller ondertussen op 59 DOCG’s. Mijn inziens moeten dat er zelfs 61 zijn als je de Moscato d’Asti en de Asti Spumente uit elkaar haalt en nog een keertje hetzelfde doet voor de Amarone della Valpolicella en de Recioto della Valpolicella.
Waar gaan we naartoe kan je je terecht afvragen. Nog enkele jaren en je bent een uitzondering als je nog een DOC bent ;-).

Welke nieuwelingen zijn tot het sterrendom toegetreden? En meer belangrijk… Ken je deze absolute vedetten?

  1. DOCG Aglianico del Taburno (Campania)
    Een vierde onderscheiding uit de provincie van Napels en omgeving. Dat men ginds al een tijdje goed bezig was is een kleine understatement. Naast de twee witte iconen Greco di Tufo en Fiano di Avellino heeft de Taurasi een broertje gekregen. Een terechte bekroning voor één van Italië’s grootste rode druiven; de Aglianico? De Aglianico del Taburno moet zoals de naam het zegt gemaakt worden van de Aglianico druif. Al mag men voor 15% liegen… euh ik bedoel afwijken hiervan. De wijngaarden staan in de omgeving van Benevento. Je kan er ook een riserva en een rosato van vinden. Het kreeg de DOC status in 1986. De wijn moet een alcoholpercentage bevatten van minimaal 12% (13 voor de riserva) en de maximumopbrengst per hectare bedraagt 70 hl/ha (65 voor de rosato).
  2. DOCG Offida (Marche)
    De vijfde DOCG reeds uit de Marche. Naast twee Verdicchio’s (di Matelica en Castelli di Jesi, beiden in Classico), de terechte Conero en de onbekende Vernaccia di Serrapetrone. Marche is meestal vrij onbekend, maar er is wel degelijk heel wat aan kwaliteit te vinden. Het is de bekroning van vooral de Pecorino druif.Offida vinden we in de omgeving van Ascoli en Piceno. We kunnen deze wijn in een verscheidenheid terugvinden op de markt: Offida Pecorino, Offida Passerina, Offida Passerina Passito, Offida Passerina Spumante, Offida Passerina Vin Santo en Offida Rosso. Of al deze types de DOCG status hebben verkregen is nog even koffiedik kijken. De vroegere DOC Offida werd omgedoopt tot DOC Terre di Offida.
    De witte wijnen Pecorino en Passerina moeten voor minstens 85% bestaan uit de genoemde druif. De Rosso moet voor minstens de helft gemaakt zijn van de Montepulciano en moet voor minstens 30% aangevuld worden met Cabernet Sauvignon. De overige 20% moet komen van de rode druivensoorten die in de omgeving toegelaten zijn.
  3. DOCG Piave Malanotte of Malanotte del Piave (Veneto)
    Nergens is het in DOCG-land meer crazy dan in Veneto, thuishaven van Verona…daar waar jaarlijks Vin Italy plaats heeft. Deze Piave Malanotte is niet de enige die tot DOCG werd gebombardeerd. Neen nog twee anderen volgen in het zog (DOCG Lison en DOCG Colli Euganei Fior d’Arancio). Hiermee kan je aanschouwen dat Veneto qua DOCG’s belangrijker wordt dan Toscane (10 – eigenlijk 11 voor Veneto en 8 voor toscane) – Hallllllooooo????? De Piave Malanotte is een afscheuring van de DOC Piave en geldt voor de rode Raboso druif (ooit al geproefd?). De stokken vinden we terug in de omgeving van Treviso. Twee verschillende type van Raboso druiven kunnen aanwezig zijn in de wijn: minstens 70% Raboso Piave, aangevuld met maximum 30% Raboso Veronese. Van deze laatste variëteit kan trouwens 5% vervangen worden door een andere, in de omgeving toegelaten rode druif. Het alcoholpercentage moet minstens 12,5% bevatten en de opbrengst per hectare moet beperkt zijn tot… kuch kuch… 120 hl/ha.
  4. DOCG Lison (Veneto)
    De DOCG Lison is een afscheuring van de DOC Lison-Pramaggiore. Het productiegebied loopt over Veneto tot aan Treviso en Pordenone. De DOCG is enkel van toepassing op witte wijnen en geldt tevens voor de Lison Classico. De wijn moet voor minstens 85% bestaan uit de Friulano (Tocai). Het alcoholpercentage moet minstens 12% bevatten en voor de Classico moet dit 12,5% zijn. Het maximum rendement bedraagt 110hl/ha.
    Opmerkelijk is dat men in het DOCG decreet heeft opgenomen dat flessen tot 3 liter moeten afgesloten worden met kurk, terwijl de flessen van 375 cl ook met schroefdop mogen worden afgesloten.
  5. DOCG Colli Euganei Fior d’Arancio (Veneto)
    Afscheuring van DOC de Colli Euganei. De DOCG geldt voor witte wijnen die voor 95% moeten bestaan van de Moscato Giallo druif. We kunnen ze vinden in de gewone versie, een Passito of een Spumante. De wijngaarden staan in de omgeving van Padova. Het alcoholpercentage moet minstens 10,5% bedragen (15,5% voor de Passito) en het rendement mag de 120 hl/ha niet overschrijden.
  6. DOCG Erbaluce di Caluso (Piemonte)
    Piëmonte raast als een bezetene verder door het DOCG landschap. Liefst 4 nieuwelingen mag deze Noord-Italiaanse trots verwelkomen. Naast de Erbaluce di Caluso zijn dit: Ruché di Castagnole Monferrato, Alta Langa en Dolcetto Diano d’Alba. Gaan er straks nog ‘gewone’ wijntjes bestaan in Piëmonte of zijn het allemaal wijnen van een buitenaards niveau :-).De witte Erbaluce druif wordt met de DOCG Erbaluce di Caluso extra in de verf gezet. Een bekroning voor één van de oudste Piëmontese druivenrassen? Concurrentie dus voor de Cortese en de Arneis die al langer tot het sterrendom werden verheven. We vinden deze wijn naast de gewone stijl ook in Passito (en Passito Riserva) ook in Spumante. En dit is nog eens een keertje duidelijke taal! De wijn mag enkel en alleen gemaakt zijn van de Erbaluce… Basta! De stokken staan in Torino, Vercelli en Biella.
    De Passitowijnen moeten een alcohol gehalte van minstens 17% hebben en mogen pas 36 maand vanaf 1 november na de oogst op de markt komen. Voor de Riserva is dit na 48 maand.
    De andere wijnen moeten een alcohol percentage van min. 11% en 11,5% (Spumante) bevatten.
    Het maximum rendement werd vastgesteld op 110 hl/ha.
  7. DOCG Ruché di Castagnole Monferrato (Piemonte)
    Naast de witte Erbaluce werd ook de blauwe Ruché druif bekroond. Ruché hoor ik u zeggen… nog nooit van gehoord. Wel laat me je alvast geruststellen ‘je zal niet de enige zijn’. De afkomst van de druif is nog niet echt vastgelegd. Er bestaan momenteel twee theorieën waarvan de eerste zegt dat hij gewoon een inheemse druif uit Piëmonte is en een tweede die stelt dat de druif zijn oorsprong kent in de Franse Bourgogne en vandaar in de 18e eeuw zijn weg heeft gevonden naar Noord-Italië.
    Bon, als de wijn ook effectief lekker is zullen we de volgende jaren vast meer te weten komen van deze druif.De DOCG Ruché di Castagnole Monferrato is dus een rode wijn die voor 90% uit de Ruché moet bestaan en aangevuld mag worden met de Barbera en/of Brachetto. De wijngaarden vinden we in de omgeving van Asti. Het alcoholgehalte moet minstens 12,50 % zijn en het rendement maximum 90 hl/ha.
  8. DOCG Alta Langa
    Met de Alta Langa zet de traditie van de laatste jaren zich verder. Namelijk het feit dat de Italiaanse bubbels aan een opmars bezig zijn. Alta Langa is een appellatie die enkel is weggelegd voor bubbels van Chardonnay en Pinot Nero. Beide druiven moeten 90 tot 100% uitmaken van de wijn. De wijnstokken staan in de omgeving van Cuneo, Asti en Allesandria. Opmerkelijk is dat uit de DOCG de bianco is weggevallen en dat deze enkel geldt voor de rosso en de rosato. Zowel van de rosso als van de rosato bestaat er een Riserva. Deze riserva moet minstens 36 maand lageren, terwijl dit voor de gewone slechts 30 maand is. 11,5 % qua alcohol en 110 hl/ha qua rendement.
  9. DOCG Dolcetto Diano d’Alba
    Met de benoeming van de Dolcetto Diano d’Alba neemt de Dolcetto opnieuw de bovenhand op de Barbera. Naast de Dogliani Superiore en de Ovada Superiore is dit immers de 3e benoeming voor een druif die als de mindere van de Barbera staat omschreven. De Diano d’Alba DOCG geldt zowel voor de rosso als voor de superiore. Enkel Dolcetto komt in aanmerking en het rendement moet beperkt worden tot 80 hl/ha. Alcohol is minstens 12% voor de rosso en 12,5% voor de superiore.
    Volgend jaar nog een Barbera’ke erbij? 😉
  10. DOCG Primitivo di Manduria Dolce Naturale (Puglia)
    Hip hip hip hoera!!! Het zuiderse Puglia is er uiteindelijk in geslaagd zijn ‘nul’ op het DOCG laddertje van zich af te gooien. 100% Primitivo zelfs! De stokken staan in Taranto en Brindisi. De wijn moet minstens 16% alcohol bevatten. Opmerkelijk is dat van al de nieuw benoemde DOCG net het hier in Puglia is dat de kleinste rendementsbeperking werd opgelegd; nl. 70 hl/ha. Opmerkelijk omdat we in het bulkwijnland bij uitstek van Italië zitten waar opbrengsten tot wel 400 hl/ha (jawel u leest het goed) toegelaten zijn.

Nog even meegeven dat er nog 2 anderen in de wachtkamer zitten ter promotie. Tot op heden is de benoeming nog niet officieel. Het betreft Montepulciano d’Abruzzo Casauria uit Abruzzo en Prosecco di Prosecco uit Friuli. Deze laatste zou trouwens gewoonweg een compensatiebenoeming zijn zodat ook de Prosecco uit Friuli naast deze uit Veneto kan gezet worden. Foei toch… of niet?

Samengevat kunnen er alweer een aantal druiven toegevoegd worden aan het ondertussen mega-DOCG -lijstje.
Volgt u nog: Albana – Aglianico – Aleatico – Arneis – Barbera – Brachetto – Cesanese – Chardonnay – Cortese – Corvina – Dolcetto – Erbaluce – Fiano – Friulano – Garganega – Glera – Greco – Montepulciano – Moscato – Nebbiolo – Nero d’Avola – Passerina – Pecorino – Picolit – Pinot Nero – Primitivo – Raboso – Ruché – Sagrantino – Sangiovese – Verdicchio – Verduzzo – Vermentino – Vernaccia

Geen nood er zijn nog honderden andere druiven die kunnen volgen!

Filed under: Second opinions? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , | 1 Comment »

Italiaanse wijnavonden – Deel 2

Posted on oktober 2, 2010 by Bottle Case

Na de inleiding over het wijnland Italië is het vanaf nu ‘full-speed ahead’! We halen onze Vespa van stal, starten de scooter en snorren Italië door. Af en toe parkeren we even en snoepen we van het lekkers dat het land ons te bieden heeft.

Noordwest Italië was het te ontginnen gebied. Na een korte walk-over van de vakantieparadijsjes Aosta en Liguria ging het al gauw over naar het betere werk van de avond…Lombardia en Piemonte.
Aosta is trouwens een zalig gebied om uit te leggen! Slechts 1 gezamenlijke DOC, geen DOCG, geen IGT. Het is wachten tot de Abruzzen om dergelijk poepsimpelheid nog een keertje tegen te komen in het Italiaanse wijnkluwen.

We bevinden ons vanavond in alle geval in Nebbiolo land! Nebbiolo, Spanna, Chiavennasca, Picotendro…allemaal dezelfde benaming voor wat deze soms sublieme, soms vlug te vergeten druif ons kan brengen.
Het zou de druiven, en uiteraard ook de wijnen, die gedoemd zijn in de schaduw te leven van deze grootse koppigaard onrecht aandoen hen ook niet met de nodige aandacht te behandelen. En dus passeerden Barbera, Dolcetto, Arneis, Cortese en andere ook de revue.

Dat het niet al Piemonte hoeft te zijn wat de klok slaagt, was de deelnemers na afloop wel duidelijk. Hoewel de wijnen van Aosta en Liguria op stal werden gelaten, parkeerden we onze Vespa wel op de trein om even een bezoekje te brengen aan Lombardia. Niet naar Milaan, wel naar het Lago di Iseo en vooral richting Valtellina!

Nu Lombardia, dat is Franciacorta en Franciacorta is een zaligheid van een mousserende wijn. Dat heb je in een vorig ‘blogje’ al wel kunnen lezen. Maar je hebt er nog de sublieme wijnen van Valtellina (ik weet het wel daar heb je die verdomde druif weer ;-)).

Wat stond er op de proeftafel te trappelen van ongeduld?

Uiteraard was de start eentje met bubbels van het edelste Lombardijnse vocht. De Berlucchi ’61’ Cuvee Storica was als vanouds, zacht aangenaam en subliem smakend.  Basis van deze schuimwijn was Chardonnay, aangevuld met Pinot Nero. Het zou trouwens de laatste keer zijn dat we ‘vreemd’ gingen wat de druiven betrof.

Volgde een duo van de hoogst aangeschreven witte wijnen vanuit Piemonte. Starten deden we met een DOCG Gavi. De Granée van Beni di Batasiolo. Een Gavi dat is Cortese in ons glas! Cortese staat aangeschreven als een hoogstaande druif, of moet het eerder hoogmoedig zijn? Geur en aanzet waren prima, het vervolg te zwak om als hoogstaand omschreven te worden.
Andere grote witte speler is de Arneis. Vroeger gebruikt om de strenge Nebbiolo af te vlakken, nu speelt de druif soloslim in voornamelijk het Roero gebied. Zoals gewoonlijk, zeer apart van aroma en van smaak. Moeilijk om er ‘op zich’ van te genieten want hoort, in mijn ogen, een passend gezelschap te krijgen in de vorm van een gerecht (asperges). We proefden de Marcarini Roero Arneis.

Tijd om over te schakelen naar rood. Vol verwachting werd de Dolcetto d’Alba Vignalunga van Albino Rocca ontkurkt en ingeschonken om met ontzetting te moeten vaststellen dat de kurkduivel ons vanavond niet ongemoeid zou laten. Zonde toch…!
En dus moesten we vroeger dan verwacht ons Nebbiolo hoofdstuk aansnijden. Drie uiteenlopende wijnen van deze druif kregen de gasten blind voorgeschoteld: De Bric del Baio van Ca’Del Baio (DOC Langhe Nebbiolo), de Vigneti Brich Ronchi van Albino Rocca (DOCG Barbaresco) en tot slot de 5 Stelle van Nino Negri (DOCG Sforsato di Valtellina).
Het ging dan ook gestaag crescendo. Dat er bij de eerste wijn nog geopperd werd van ‘amaai is dat nu die grote Nebbiolo’, werd er bij de Barbaresco al wat minder protest genoteerd…tot de prijs bekend werd! 37 € en een klets…lekker ja, dat wel maar is de prijs rechtvaardig?
Wanneer echter de Sforzato in het glas verscheen (ik had bewust geen Barolo genomen) ging iedereen zalig languit liggen. Vespa aan de kant, het gras in en genieten. Mensen, de 5 Stelle is een zaligheid van ongekende hoogtes! Zijn alcohol (15,5° vol) moet je erbij nemen want hij zal je hoegenaamd niet storen in het glas. Supercomplexe aroma’s, een smaaksensatie waar je enkel maar van kan dromen en een constante wisselwerking, zowel in geur als in smaak. Er werd behoorlijk minder geargumenteerd om de prijs van dit pareltje!

Als afsluiter tenslotte de reeds eerder besproken Moscato d’Asti Vecchia Vigna van Ca’D’Gal.

Besluit…missie geslaagd! Nebbiolo op zijn voetstuk geplaatst, maar niet daar waar men het verwacht…

Alla Prossima Volta!

Filed under: Whaaaat's UP? | Tagged: , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 4 Comments »

Het nakomertje uit Piëmonte

Posted on augustus 21, 2010 by Bottle Case

Al een paar weken stond de fles naar me te lonken, als was het een mooie vrouw. Uiteindelijk werd het geflirt me teveel en plopte ik de kurk uit de fles. Proefformulier netjes ernaast en het glas voor 1/3 gevuld.

De ‘Puncin’ Dolcetto Dogliani DOCG van Osvaldo Barberis kan eindelijk doen waarvoor hij geboren was…genot schenken aan de wellustige proever!

Dolcetto is niet bepaald de populairste van de klas. Geboren en getogen in Piëmonte… Geef toe er zijn slechtere locaties waar je je leven moet doorbrengen. In het verleden eens vreemd gegaan in Liguria en Lombardia, dat wel, maar meestal een heel trouw beestje. Nochtans heeft de Dolcetto alle redenen om het eens op een ander te proberen. Jarenlang al wordt hij onder de knoet gehouden door de Nebbiolo en de Barbera. Desondanks haalt ook de Dolcetto het hoogste goed op de Italiaanse kwaliteitsladder nl. de DOCG in Dogliani. Niet in Alba echter waar de druif de beste resultaten behaald.

Het druifje is vroeg rijp en net daardoor waarschijnlijk kan hij zijn plaats behouden tussen de later rijpende Barbera en nog latere Nebbiolo.  Samenvattend zijn Dolcetto wijnen vrij fruitige, lichte wijnen met een diepe purperrode kleur, een goed zuurgehalte en zijn ze niet zo tanninerijk. Ze zijn vaak bedoeld om jong te drinken en krijgen van hun baasje zelden een opvoeding op hout mee. Hoewel de letterlijke vertaling van zijn naam ‘ een kleine zoete’ wil zeggen, is de wijn hoegenaamd niet zoet te noemen.

Kan ik mij verzoenen met de algemeenheid van de druif en wat er zich in mijn glas bevindt? Grotendeels wel, al is de wijn krachtig en gezegend met een hoge portie tannine.
Persoonlijk vind ik de wijn goed onderbouwd en over een knap evenwicht beschikken. Helaas is het niet onmiddellijk mijn smaak… Neen, ik houd meer van een Barbera of een Nebbiolo…


Filed under: B(een) T(here) D(one) T(hat) | Tagged: , , , , , , , | 1 Comment »