Seven Springs – The Sequal

Mag ik jullie even mee in de teletijdmachine nemen? We gaan terug naar juli 2011 en naar één van de eerste blogs die ik schreef. Deze ging over een gepassioneerde wijnliefhebber die er niet beter op gevonden had zichzelf en zijn vrouw een wijngaard cadeau te doen voor hun 25e huwelijksverjaardag.  Dat deze wijngaard in de Hemel en Aarde vallei ligt in het mooie Zuid-Afrika is geen onaangenaam detail. Trots als een jong veulen presenteerde hij me toe zijn allereerste wijn. Een Sauvignon Blanc van het jaar 2010 (lees Seven Springs Sauvignon Blanc 2010). Deze beviel me toen enorm zodat ik benieuwd was naar het vervolg van Tim’s project en zijn andere wijnen.

Zoals vaak komt van het één het ander en nam Tim opnieuw contact op met me om zijn nieuwste wijnen voor te stellen. Dat hij niet had stilgezeten ondertussen was wel duidelijk want zoals ik in 2011 reeds voorspelde zijn de wijnen ondertussen wel degelijk te vinden op de Belgische markt. Meer bepaald bij Ad Invinitum uit Schoten. Het was dan ook Steven die me de proefflesjes bezorgde.

Met veel plezier schonk ik de glazen en dit zijn mijn bevindingen over de wijnen.

  1. Seven Springs Sauvignon Blanc 2012
    Zeer zuiver en mooi bouquet dat voornamelijk citrus vrij geeft. Frisse limoen, beetje pompelmoes. Verder grassig, veel exotisch fruit, witte peper en een vrij hoge mineraliteit. Eveneens licht vegetaal accentje. Het frisse proef je ook onmiddellijk, toetsje anijs erbij, exotisch fruit met banaan en passievrucht. Vegetaal, kruidig en limoen op het einde. Voldoende dragend. Zuivere, lekkere en aangename Sauvignon Blanc.
    Als ik even terug kijk naar mijn notities van 2011 zie ik geen opvallende verschillen, enkel maar gelijkenissen.
    Hoewel de prijs van 12,80 € niet echt goedkoop is, is deze naar mening toch correct.
  2. Seven Springs Unoaked Chardonnay 2012
    Helder, zuiver en tranend. Bij de eerste geur is het notige accent aanwezig alsook de appel en het minerale accent. Na walsen mooie peperkruidigheid. Zeer zuiver van smaak, mooie aciditeit en in de aanvulling wit boomfruit en geel steenfruit. De afdronk mocht dragender zijn. Fruitig/mineraal einde met een lichte kruidige toets. Het notige accent blijft behouden.
    Hoewel dit een correct gemaakte wijn is kan hier nog heel wat aan gewerkt worden. Ook deze wijn prijst 12,80 €. Net iets teveel…
  3. Seven Springs Chardonnay 2012
    De ge-eikte versie van de Chardonnay is zuiver strogeel van kleur en traant evenzeer. Duidelijk houttoets in het bouquet. Maar het moet gezegd zijn dat deze er wel mooi in verweven zit. We hebben een open neus en nemen dus veel waar: Vanille, boter, noten, appel. De duidelijke Chardonnay kenmerken zijn dus herkenbaar aanwezig. Verder branderig, brioche, peper en de onvermijdelijke mineralen.
    In de mond licht spritzig, notenbitter. Het hout is hier veel zwaarder aanwezig. Correcte zuren, voldoende fruit maar de afdronk stoort me en is niet echt zuiver.
    Hier heeft Tim duidelijk nog een weg af te leggen want hier moet aan gewerkt worden. Voor 16,90€ verwachten we een beter product.
  4. Seven Springs Pinot Noir 2012
    Helde blinkend zuiver, kersenrood en tranend. De neus is licht animaal met veel klein rood fruit (wat snoeperig), viooltjes en zeer veel kruiden. De lichte tabaktoets verraadt de subtiele houttoets. In de mond, licht speels met vooral framboosjes. Voldoende lang en dragend en ondanks dat ik er door zijn snoeperige neus wat voor vreesde, voldoende fris. Tabak en kruiden typeren de afdronk. Mag volgens mij nog een tweetal jaartjes liggen vooraleer hij zich wondermooi zal geven. Echt veel langer zou ik hem ook niet bewaren.
    Prijs: 16,90
  5. Seven Springs Syrah 2012
    Diep intens donker paars met stevig gekleurde tranen.
    In aanzet is de wijn wat gesloten. Ik gunde hem dus wat tijd in zijn glas op zich te openen. Dan volgde een festijn aan donker zwart fruit, veel peper, lichte eucalyptus, tabak, cacao, mokka, ceder, viooltjes. Het was duidelijk de moeite hem even de tijd te gunnen. Qua smaak is dit een zeer herkenbare Syrah (de druif-herkenbaarheid heb je trouwens bij al de wijnen van Seven Springs). Zeer fruitig, vlezig, sappig en smakelijk. Hoewel het een kruidenbom is countert het fruit zeer mooi. Verweven houttoets, mooie tannine en voldoende fris. De afdronk is zeker dragend (een zevental seconden) en hij blijft vooral zijn typiciteit behouden.  Dag 2 smaakte hij zelfs nog beter! Wat mij betreft een zeer aangename en correcte Syrah die je opnieuw voor 16,90€ in je bezit kan krijgen.

Slotconclusie is dat ik vooral fan blijf van de Sauvignon Blanc en dat de Syrah me zeer aangenaam verraste. De Pinot Noir is degelijk en correct en wat de Chardonnay betreft is er nog een ruime marge voor verbetering.

Afspraak graag binnen een paar jaar voor de opvolging hiervan.

Seven springs

 

 

Saó Del Coster – Shakira featuring Fredi aka Fresquito

Mijn eerste bezoek aan een wijndomein tijdens mijn reis naar Priorat was in Gratallops zelf. Het was onmiddellijk een voltreffer die de toon zette voor de rest van trip. Saó Del Coster (Costers is trouwens de lokale benaming voor de terrassenbouw waarop de wijngaarden staan) is een jong maar dynamisch wijndomein. Enthousiasme is geen loze benaming hier… Ze gaan er volle kracht voor en dat typeert ook hun wijnen.

Thuis had ik reeds contact genomen om een afspraak te regelen en Michi (Michelle – De Shakira uit Puerta Rico)  stuurde, regelde en gaf me onmiddellijk een gevoel van enorme gastvrijheid.
Eens op bezoek kreeg ik niet de mooie Puertorricaanse spring in’t veld te zien maar wel de gedreven, gepassioneerde wijnmaker Fredi Torres (aka Fresquito).
Nu kom ik veel in contact met een diversiteit aan wijnmakers en je merkt onmiddellijk wanneer ze maar wat uit hun nek staan lullen. Niet zo bij Fredi echter! Rustig, met kennis van zaken en niets uit de weg gaande bracht hij me zijn filosofie, zijn wijnen en zijn regio bij. Niets zou je kunnen doen vermoeden dat deze gast in een vroeger leven een Dj was die de hippe Shakira draaide in een Zwitserse nachtclub.
Na het bezoek aan één van de, overigens schitterende, wijngaarden was ik helemaal mee in het verhaal en keek ik vol verwachting uit naar de proeverij die ging volgen.

Het verhaal van Saò Del Coster kent zijn start in 2004 met een heel duidelijke lijn die Fredi had uitgetekend. Al de goede elementen aanwezig in Priorat moeten reflecteren in de wijn maar er moet meer zijn… De wijnen van Saò Del Coster mogen niet enkel zware, krachtige, hoog alcoholische wijnen zijn! Neen, ze moeten een nodige fraicheur bieden en bovendien staat het respect voor de natuur centraal. Deze aanvullende elementen stemmen me persoonlijk zeer gelukkig. Bovendien, eens je Priorat bezocht hebt begrijp je ook dat je dit prachtige land niet naar de verdommenis mag helpen door het kapot te spuiten met allerlei pesticiden, fungiciden of dergelijke. Saò Del Coster ging vanaf de start voor organische landbouw en volgt bovendien de principes van de biodynamische wijnbouw. Met gebruik van de nodige preparaten dus en rekening houdende met de kosmische- en aarde-elementen. Er wordt zo weinig mogelijk gesulfiteerd (één van de mooie uitspraken van Fredi is trouwens ‘I sulfate minimally, but I do it, I am not an anti-sulfer Taliban
De nodige fraicheur wordt dan weer behaald door de ligging van wijngaarden (iets hoger gelegen waardoor er meer afkoeling komt), het gebruik van oude stokken Carinena en de vinificatiemethodes van Fredi uiteraard.

Sao del coster1

Voorlopig zijn er vier wijnen waarmee Saò Del Coster de markt op komt. Hierbij zit ook de X de Saò. Een nevenproject van Fredi waarmee hij een hommage tracht te brengen aan zijn geboortestreek Galicia. Ik kreeg echter het volledige wijnarsenaal te proeven. Hierbij volgen mijn proefbevindingen.

  1.  X de Saò 2011 – DO Rias Baixas
    Albariño van 18 jaar oude stokken op 360 meter hoogte op een granieten/zanderige bodem.
    Koude schilweking gedurende 2 dagen. 6 maanden rijping op de lies. Lichte filtering.
    Organische wijnbouw maar wel met geselecteerde gisten.
    Heldere lichtgele kleur. Duidelijk florale aroma’s naast het witte en gele fruit (peer, abrikoosjes, citrus). Aangename vaststelling is dat de zuren zeer mooi zitten, vettig in middenrif en een lengte tot 5 seconden. Prachtige mineraliteit doorheen het geheel. Het agrum van bij de start wijzigt naar het einde toe in een zesty mandarijn. Zuivere Albariño. Niet de allergrootste maar wel een heerlijk correcte wijn.Sao del coster X
  2. Pim Pam Poom 2012 – DOQ Priorat
    Nieuwe wijn van Saò Del Coster waarmee ze trachten een eenvoudige, fruitige, niet te zware instapwijn te maken.
    93% Garnatxa en 7% aan lokale witte variëteiten.
    Vinficatie: semi-carbonique, inox
    Niet al te diep doorkleurd, helder. De neus is genuanceerd en het boeket is samen te vatten als floraal (viooltjes)  en  kleine rode besjes. Zacht van smaak met een goede aciditeit. De tannines zijn bijna niet aanwezig. Opnieuw de presentie van de rode besjes. Globaal bekeken is dit een eenvoudig maar geslaagd instappertje dat goed bekt.Sao del coster PPP
  3. S de Saò del Coster 2011 – DOQ Priorat
    Blend van Garnatxa, Merlot, Cabernet Sauvignon en Syrah. Wijngaarden op 320 meter hoogte op de typische leisteen bodem.
    Vinficatie: vergisting van 7 tot 14 dagen, gedeeltelijk met de steeltjes in inox. Geen filtering.
    Organische, biodynamische wijnbouw dus met eigen gisten.
    Helder, stevig rood doorkleurd. Slechts een klein snuifje heb je nodig om de kruidigheid doorheen de florale aspecten en het rode fruit te ontdekken. Peper, kaneel, kruidnagel zijn de kruiden/specerijen van dienst. Zeer zachte tannine, voldoende aciditeit. De alcohol kan niet weggestoken worden maar echt als storende wordt deze ook niet ervaren. Wel mooi aanwezig is het sappige rode fruit en die geurende kruiden. Samen met de voldoende lange afdronk maakt dit een zeer goed uitgebalanceerde en aangename wijn.Sao del coster S
  4. Terram 2008 – DOQ Priorat
    Blend van Carinena, Garnatxa, Cabernet Sauvignon en Syrah. Wijngaarden op 320 meter hoogte op de typische leisteen bodem.
    Vinificatie: Koude prefermentatie gedurende 2 dagen waarna een vergisting van 28 dagen volgt op inox. 12 maand rijping op een mix van nieuwe en gebruikte Bordeaux- en Bourgogne vaten. Geen filtering.
    Organische, biodynamische wijnbouw dus met eigen gisten.
    Intens donkerrood (neen geen inktzwart), stevig gekleurd tranend. Hey dit is een leuk neusje! Balsamic met eucalyptus en veel mineralen (lees schist/leisteen). Rood en zwart fruit (met een dominantie van pruim) doorheen het geheel, opnieuw de prachtige florale toetsen en de overheerlijke diversiteit aan kruiden. Nieuw is de kleine toets van zoethout. Dit is een neus waar ik echt van hou. Van de ene kant wil je blijven aroma’s ontdekken en ruiken, van de andere kant maakt het boeket je zo ongeduldig dat je niet kan wachten om te proeven.
    Het geheel is aanhoudend en zeer smakelijk. Belegen tannine, verfijnd, elegant en toch dragend met de nodige frisheid. Uiteraard een krachtige sappige zwart- fruittoets. Al het belovende van de neus komt terug in de smaak. Dit is een volmaakte, perfecte, gelukkig makende wijn!
  5. Terram 2006 – DOQ Priorat
    Twee jaartjes evolutie en jawel… het kan nog beter!
    De tertiaire aroma’s komen nu mondjesmaat maar heerlijk opzetten. Schitterende blonde tabak, cacao, licht vegetaal maar nog steeds boordevol fruit. Zuivere, verweven tannines. Mineraal en wat je ruikt proef je ook, maar nog Intenser. Super…heerlijk!
    Sao del coster Terram
  6. Planassos 2009 – DOQ Priorat à Barrel sample (vatstaal)
    100% Carinena van 67 jaar oude stokken op 320 meter hoogte op de typische leisteen bodem.
    36 maand gerijpt op eiken vaten. Geen filtering.
    Organische, biodynamische wijnbouw dus met eigen gisten.
    Inktzwart en heerlijke gekleurde traanvorming. De neus is nog ietwat gesloten. Even geduld, wat walsen en we ontdekken zwart fruit en een kruidenmix. Duidelijk hout en mineralen op achtergrond. De smaak is toch al voldoende rijk. Krachtige tannine, fruitig van zwarte kers en bes. Donkere chocolade in de lange afdronk. De wijn moet heel duidelijk nog tot ontwikkeling komen. Het is een barrel sample die nog bulkt van de kracht maar die veelbelovend lijkt naar de toekomst. Geen twijfel mogelijk of hier schuilt een grootse wijn achter die verfijning aan kracht gaat koppelen.Sao del coster Planassos
  7. La Poujada 2009 – DOQ Priorat à Barrel Sample (vatstaal)
    100% Carinena van 85 jaar oude stokken.
    Organische, biodynamische wijnbouw dus met eigen gisten.
    Geen verdere specificaties.
    Ontegensprekelijk voor mezelf het summum wat Saò Del Coster te bieden heeft!
    Fruit, fruit fruit… Rood, blauw en zwart. Roosjes, munt super leuke kruiden (mix van)… Heerlijk mondgevoel, veel delicater, eleganter dan Planassos. Wat een fraicheur doorheen de rijke structuur. Mineraal naar afdronk toe. Zeer complex en aanhoudende finale.
    Een wijn om verliefd op te worden en te koesteren! Deze wil ik in mijn privékeldertje in een afgesloten hoekje verbergen en bewonderen op sombere dagen. In combinatie met een heupwiegende Shakira leef je onmiddellijk weer op!

Samengevat is Saò Del Coster een zeer mooi en veelbelovend domein. Echt goedkoop kan je de wijnen niet noemen en helaas voor mij om zelf in te voeren zitten ze boven mijn vooropgestelde prijsvork.
Het domein echter is nog niet op de Belgische markt aanwezig en dat is toch wel een lacune in het fantastische aanbod dat we hier hebben.
Interesse? Neem contact op met hen… Het zou fijn zijn dat, wanneer je dit doet na het lezen van dit artikel, je even naar me refereert. Meer vraag ik niet, buiten enkele flesjes La Poujada misschien 😉.

Sao del coster2

 

Contactgegevens:
Saò Del Coster
Valls 30 – 43737 Gratallops – Priorat – Spain
info@saodelcoster.comwww.saodelcoster.com

Châteauneuf-du-Pape – Hoezo 13 brengt ongeluk?

Regelmatig zitten er tussen de talrijke uitnodigingen van proeverijen die ik ontvang echt wel interessante onderwerpen tussen. Helaas kan ik me, omwille van mijn beroepsactiviteiten, niet steeds vrij maken hiervoor. Toen ik enige tijd terug een mail zag verschijnen waarbij de Familie Perrin – beter gekend als de eigenaars van Château Beaucastel uit Châteauneuf-du-Pape – mij uitnodigden om de 13 hoofdrolspelers van deze appellatie op zich te proeven heb ik exact 5 seconden moeten nadenken om me hiervoor in te schrijven. Doen, ook al is dit op een zondag… één van de schaarse vrije dagen waarover ik beschik.
Je bent een druivenfreak of je bent het niet…

Op voorhand begin je dan in je hoofd de optelling van de 13 druivenrassen op te sommen. Tot tien kan ik al meer dan 40 jaar tellen, dus dat lukte me wel. Afhankelijk van de dag kwam er een elfde, ja soms zelfs een twaalfde bij. Die 13e lukte me echter maar niet. Het is steeds die verrekte Picardan die me ontglipt. Ook nu, een dag na de degustatie blijft die druif nog steeds niet hangen in mijn, ongetwijfeld overvolle, geheugen.
Vooraleer jullie verder lezen: ga de uitdaging een keer aan en som voor jezelf de 13 druiven toegestaan in de AOP Châteauneuf-du-Pape op! Je zal je geluk zien groeien als je er in slaagt ze allemaal te benoemen :-).

De degustatie zelf dan. Deze vond plaats in de Event Lounge in Brussel. Meestal uit ik enkele flink uit de kluiten gewassen vloeken dat zulke evenementen alweer in het centrum van een stad plaats vinden. Verkeersellende – het vinden van een verrekte parkeerplaats… Vaak is het miserie troef. Afgezien van het Brusselse centrum was de Event Lounge wel goed uitgekozen. Bovendien was het een zondag en dan valt het ook op onze Belgische wegen best wel mee.

Toch nog dit even meegeven! Je zal, zoals ook ik hier neerpen, steeds over de 13 cépages van Châteauneuf-du-Pape lezen. Maar in feite mogen/kunnen er 18 verschillende druiven voorkomen (6 witte – 3 rosé – 9 rode) . Dit komt omdat sommige families, zoals Grenache (rood-wit-rosé), Picpoul (rood–wit-rosé) en Clairette (wit–rosé),  in meerdere kleuren zijn toegelaten. Soit, officieel spreken we dus van 13 verschillende druiven, waarvan 5 witte en 8 rode.
De 13 cépages die François en Mathieu (4e en 5e generatie ondertussen van de familie Perrin) ons lieten proeven waren ‘cask samples’ van het jaar 2012. Nadien kregen we het eindresultaat te proeven zijnde een Château Beaucastel Châteauneuf-du-Pape Blanc 2011, bestaande uit 6 witte cépages (Grenache wordt in zijn geheel als één cépage beschouwd maar mag zowel als wit en uiteraard als rood – verplicht zelfs – deel uitmaken van de blend) en een Château Beaucastel Châteauneuf-du-Pape Rouge 2010, bestaande uit 8 rode druiven.
Een overzicht:

  1. Clairette
    Deze woekerende cépage past zich goed aan in de warme en met keien bezaaide regio’s. We vinden hem dus voornamelijk terug in het zuiden van Frankrijk. Hij geeft romige en zachte wijnen met veel alcohol met in het algemeen weinig aciditeit. Kenmerkend zijn de florale aroma’s en dan voornamelijk de rozengeur.
  2. Picardan
    Een zeldzaam ras dat bijna uitsluitend gebruikt wordt in blends. Hij wordt vaak gebruikt om rosé te maken in combinatie met Syrah of Mourvèdre en natuurlijk in de assemblage van Châteauneuf-du-Pape.
  3. Picpoul
    De Picpoul vinden we voornamelijk terug in het zuiden van Frankrijk en Spanje. Hij bestaat ook in een rode variant. Hij geeft nerveuze doch fijne wijnen, is rijk in alcohol en bezit een kenmerkende fraicheur. Aromatisch in de neus met florale parfums en citrustonen.
  4. Bourboulenc
    Dit oude druivenras vindt hoogstwaarschijnlijk zijn oorsprong in de Provence. De Bourboulenc produceert medium tot grote druiventrossen met relatief grote druiven en geeft goede resultaten in assemblage met andere wijnen. In monocépage is hij weinig interessant en nogal rustiek. Zijn kenmerkende aroma’s zijn floraal en citrusgeuren. De wijnen zijn lichtjes gekruid en met als algemeen nadeel een licht bittertje in de afdronk.
  5. Roussanne
    Dit edel druivenras geeft zijn beste resultaten in de Rhône, noord en zuid. Niettemin vinden we hem ook terug in de Savoie. Moeilijk te kweken en zeer onvoorspelbaar, wint deze cépage aan terrein wegens de kwaliteitsvolle wijnen die hij produceert. Fijn en tegelijk krachtig en met een mooie fraicheur. Deze wijnen bewaren in het algemeen zeer goed. In de neus wordt Roussanne gekenmerkt door aroma’s van abrikoos, honing, kamperfoelie en iris.
  6. Cinsault
    Cinsault is een veel gebruikte cépage in het zuiden van Frankrijk, voornamelijk voor roséwijnen waar hij wordt gekenmerkt door verfrissende aroma’s van perzik, framboos en aardbei. Als de opbrengst laag wordt gehouden voegt dit druivenras veel elegantie, fruit en soepelheid toe aan de wijnen.
  7. Muscardin
    Dit van oorsprong Provençaals druivenras wordt hoofdzakelijk nog in de zuidelijke Rhône teruggevonden. De neus wordt vaak gekenmerkt door bloemenaroma’s. Muscardin wordt bijna altijd geblend en zijn sappige frisheid maakt hem hiervoor uiterst interessant.
  8. Terret Noir
    Terret is één van de oudste druivenrassen van de Languedoc. Vandaag is zijn witte variant nog steeds belangrijk voor verschillende appellaties als Minervois en Corbières. Hij geeft licht rode wijnen, steeds met een mooie aciditeit en aangename aroma’s.
  9. Vaccarèse
    De florale aroma’s zijn ontegensprekelijk zeer typisch voor dit druivenras. De wijnen gemaakt van Vaccarèse zijn wat te vergelijken met Cinsault en zijn elegant en fris in de mond. In de assemblage van Châteauneuf zal zijn finesse het enthousiasme van de Grenache wat temperen.
  10. Counoise
    De Counoise komt in de praktijk enkel nog voor in de assemblages van Châteauneuf-du-Pape en vindt hier ook zijn ideaal terroir terug. Dit druivenras zal een levendige aciditeit verlenen aan de blend met aroma’s van groene peper en muskaatnoot.
  11. Grenache
    In de Rhônevallei vindt de Grenache zijn ideale terroir: droog en heet, een stenige bodem… Bovendien is hij goed bestand tegen de aanhoudende mistral. De Grenache biedt hier een grote potentiële waaier aan aromatische facetten waaronder rijp steenfruit, cassis, kirsch, zoethout… Rijk in de mond en met een beperkte aciditeit, smeuïg tot in de finale zelfs als wordt deze gekenmerkt door de fijne tannines. Grenache vormt vaak de kostbare basis voor de assemblage van Châteauneuf, maar geef hem tijd om zijn kwaliteiten te ontplooien.
  12. Syrah
    Dit druivenras heeft kleine bessen en bezit een dikke schil. Hij houdt van veel warmte en hoge temperaturen en vindt zijn ideale terroir in de Rhônevallei. In de neus wordt Syrah gekenmerkt door klein rood fruit zoals framboos, cassis en myrtille en mettertijd eveneens wilde bessen, truffel en steenfruit. Hij zorgt voor kleur, intense aroma’s en structuur.
  13. Mourvèdre
    Mourvèdre is delicaat om te verbouwen, want gevoelig aan grote droogte. Dit druivenras zal verbeteren met het rijpen, zowel wat betreft aroma’s, als kleur en tannines. Hij fungeert eveneens als bewaarfactor gezien zijn antioxyderend vermogen en zal in de assemblage van Châteauneuf structuur toevoegen en intens zwart fruit.

Voor zij die niet onmiddellijk weten waar Châteauneuf-du-Pape te plaatsen! We bevinden ons in het zuidelijke Rhône gebied (Frankrijk). Niet zo ver van Avignon. Deze appellatie is één van de meest beroemde die Frankrijk rijk is. De unieke terroir is bezaait met gallettes en de mistral is er alom vertegenwoordigd. Uiteraard speelt de pausengeschiedenis en de stad Avignon een belangrijke rol in de naamsbekendheid. Was Châteauneuf-du-Pape in een niet zo ver verleden in mijn ogen een vooral overprijsde wijn waar de kwaliteit vaak niet het prijskaartje benaderde, is deze wijn vandaag de dag zijn status en reputatie waardig. Al blijven de meeste flessen nog steeds ongemeen duur, de kwaliteit heeft, net zoals de gehele zuidelijke Rhône (denk maar aan Rasteau, Vinsobres, Beaumes de Venice, Vacqueyras, Gigondas en anderen), een gigantische sprong voorwaarts gemaakt. De gehele Rhône vallei trouwens is één van de plaatsen in Frankrijk waar de tijd niet stille is blijven staan en waar de wijnbouw momenteel fantastisch bezig is!
Wens je meer informatie over Châteauneuf-du-Pape?  Hier kan je deze vinden.

Nog even meegeven dat ook de degustatie de verwachtingen meer dan inloste en dat ik me op die momenten gelukkig prijs één van de weinige uitverkorenen te zijn.

Ten slotte nog dit over de vooruitziendheid van de appellatie Châteauneuf-du-Pape. Toen indertijd het decreet voor de appellatie werd geschreven stond er een speciale vermelding in dat het verboden was voor UFO’s om te landen op de wijngaarden van Châteauneuf! Tot op heden houden de UFO’s zich strikt hieraan want er is bij mijn weten nog geen enkele geland ;-).

Beaucastel

Cheek to cheek – Het kalf

Afgelopen maandag vond ik in mijn mailbox het nieuwe menu betreffende onze maandelijkse kookavond. De ‘Kemphanen‘ gingen er alweer een lap op geven en dus wachtte me de zware 😉 taak voor de passende wijntjes te zorgen. Ik wil wel in alle stilte bekennen dat ik steeds uitkijk naar deze opdracht. Hoe moeilijk het bij wijlen ook kan zijn, het is uitermate boeiend. En wat meer is…je durft dan wel eens een keertje verder kijken dan wat als ‘evident’ wordt beschouwd.

De starter van de avond was een pompoensoepje met geitenkaas en zwartewoudham. Het is te zeggen: na het gebruikelijke aperitief uiteraard :-). Dit was niet echt een moeilijke opdracht. De keuze voor een Nieuw-Zeelandse Sauvignon Blanc bleek terecht een voltreffer te zijn.

Onze hoofdschotel echter bracht me wel degelijk aan het denken. Kalfswangetjes in trappistenbier deel je, dacht ik, het beste met een lekkere trappist. Maar het was nu eenmaal mijn opdracht er een wijn bij te plaatsen en dus kon ik starten met het zoek- en denkwerk. Eerste werk is dus het volledige recept doornemen:

Kalfswangetjes in trappistenbier

Ingredienten +- 12 pers

12 kalfswangetjes, 4 flesjes trappistenbier, 1 ½ li kalfsfond, 2 grote ajuinen, 4 teentjes look, 2 laurierblaadjes, bloem, bruine suiker, rode wijnazijn
Puree : 1 savooikool, aardappelen, 2 dl room, verse boter
Garnituur : 1 bussel jonge wortelen, 1 zakje zilver- of goudajuintjes, 1 kg spruitjes

Bereiding

  • Wangetjes inbloemen, kort aanbakken in pan, in stoofpot leggen, overgieten met de fond, ajuin en look fijnsnipperen en toevoegen. Laat dit ongeveer 1 à 1 ½ sudderen
  • Wortelen kuisen, blancheren en daarna aanstoven in wat boter. Ajuintjes kuisen en toevoegen aan wangetjes
  • Savooikool snipperen en blancheren
  • Aardappelen schillen, koken en fijn stampen
  • Puree maken met aardappelen en savooikool, op smaak brengen met room, boter, nootmuskaat en pezo
  • Voeg aan de wangetjes suiker en azijn naar smaak toe
  • Bord dresseren met puree, wangetjes en de groentjes

Tot mijn scha en schande moest ik vaststellen dat ik geen enkele ervaring had met dit gerecht. Slechts éénmaal had ik eens kalfswangetjes gegeten. In ‘Het Land’ te Berlaar stond die toen op de menu die we er destijds bestelden. Het enige dat ik me nog herinnerde was dat het me niet echt had gesmaakt. Laat staan welke wijn ik er toen bij dronk.
Gezien ik bij het voorgerecht een witte wijn had geplaatst wou ik opteren voor een rode wijn. Ja, ik had het mezelf gemakkelijk kunnen maken door er mijn Riesling-manie op los te laten (ik weet zeker dat dit een goede combinatie zou zijn geweest). Maar een rode wijn dus…
Kalfsvlees zal je zelden goed kunnen combineren met zware rode wijnen en dus was het opletten geblazen voor een teveel aan tannine. De bereiding van het gerecht stond voor een bitter/zoet combinatie. Niet enkel door het gebruik van de Westmalle dubbel maar ook door de afwerking met bruine suiker en rode wijnazijn.
Mijn eerste idee ging resoluut naar een Valpolicella Ripasso uit het Italiaanse Veneto. Een klassieke Valpolicella is immers een rode wijn die geen teveel aan tannine zal hebben, die mooi gestructureerde zuurtjes zal bezitten en die niet zelden een bittertoets kent in zijn afdronk. Voor de Ripasso laat men de rode Valpolicella wijn nog een keertje ‘passeren’ over de schillen van de gedroogde druiven die dienden om een Amarone wijn te maken. Zodoende wint deze wijn aan concentratie en krijgt hij bovendien een zekere zoettoets mee. Ideaal dus… toch twijfelde ik…wat met het hout?
Onder mijn facebookcontacten bevinden zich vele foodies en sommeliers en dus zette ik vlug een klein forum op om hun idee hierover te kennen. Steeds weer kwam die dualiteit boven:

  1. Een niet houtgelagerde wijn, bij voorkeur Merlot getypeerd
  2. Een houtgelagerde wijn bij voorkeur op basis van Grenache en/of met Syrah

Pro’s en contra’s volgden elkaar op. Heerlijk! Mijn idee rijpte en stilaan kreeg het een vaste vorm. Ons kookgenootschap biedt immers het ideale platform om dit bij wijze van experiment uit te zoeken. Vervolgens maakte ik een selectie van 2 wijnen…Moge de beste winnen!!

Als eerste keuze bleef ik in Italië. Ik stapte dan wel af van de Ripasso wijn om deze te vervangen door een niet-houtgelagerde. De keuze viel op de Roccamora van Schola Sarmenti. Een wijn van 100% Negroamaro uit de hiel van de laars; nl. Puglia (IGT Nardo). Een wijn met subtiele, fluwelige tannine, fris, sappig en een ware rood-fruitbom.
Daartegenover stond dan de Selenita. Een Spaanse Montsant van Ditcellar gebaseerd op Grenache en aangevuld met syrah en Cabernet Sauvignon. Niet te zwaar, net voldoende, rijk aan fruit, vol, rond een beetje jammy.
Beide wijnen werden uitgeschonken en er kon geproefd worden!

Conclusie was dat de Spaanse Selenita de betere wijn was van de twee maar dat de niet houtgelagerde Negroamaro een heerlijke combinatie bood met het gerecht. Er was een perfecte aanvulling van wijn en gerecht. Dat is toch net hetgene waar we achter zoeken uiteraard.
Hoewel de Montsant een pracht van een wijn is overheerste deze het gerecht en kwam de fijne structuur van de kalfswangetjes niet tot zijn recht hierbij.

Mag ik trouwens benadrukken dat de wangetjes tevens perfect werden gegaard en dat het geheel met de savooipuree zeer lekker was.
Afsluiten wil ik met de wijze woorden van onze chef-kok die ons de knepen van het vak perfect aanleert:
Een kalfswang is een spier die zich telkens weer zal sluiten en die je dus kapot moet krijgen. Om dit te doen moet je die spier laten zuipen tot ze zich van zattigheid overgeeft! En gezopen heeft de spier, wel 4 fleskes Westmalle dubbel 🙂

Le Clos de Caveau ‘Carmin Brillant’

Genietend van een aperitief, terwijl het eten staat te pruttelen en ik een vriendin op haar paard probeer te krijgen, denk ik met een goed gemoed terug aan mijn laatste bezoek in de Rhône. Hoewel dit met een valse noot was begonnen, viel alles vrij snel in zijn goede plooi en werd het een wijnreis als vanouds. In mijn geval is dit niet zo evident meer, want meestal leg ik bezoeken vast, ga ik proeven bij potentiële wijnhuizen waarmee ik wil samenwerken, of onderhoud ik bestaande relaties. Niet zo dus dit keer (of alvast niet de gehele trip). Neen, het was een back to basics! Of hoe ik als eenvoudige wijnliefhebber steeds op ‘strooptocht’ trok doorheen een wijngebied. Op goed geluk dus…

Heerlijk vond ik het dat gevoel even opnieuw te vinden. Zomaar op geraak aan stoppen bij een wijnboer, met de vraag of ik even zijn wijntjes kon proeven! Mijn enthousiasme werd echter bij het eerste bezoek reeds in de kiem gesmoord.
Op weg naar de Zuidelijke Rhône, besloot ik halt te houden in de Noordelijke Rhône en er te overnachten. Overwelmd door het prachtige zicht van de Hermitage berg trok ik aan de bel bij de eerste de beste wijnboer die ik op mijn weg tegenkwam. Bied zei de wegwijzer me, Domaine Gilles Bied! Zelden was ik zo teleurgesteld. Ik, die altijd zo zelfverzekerd kan zijn, was zelfs zo verbouwereerd dat ik prompt vergat een foto te nemen. Enfin, kort samengevat…de Crozes-Hermitage en Hermitage die ik van Bied mocht proeven…moesten ze ‘verbieden’!

Het moest even van mijn hart. Gelukkig maar was zijn buur wel uit het goede hout gesneden (ik kon natuurlijk niet vlug genoeg elders binnen vluchten om dit door te spoelen)…

Maar op naar de Zuidelijke Rhône, waar ik het hoongelach van mijn metgezellen over me kreeg. ik volgde immers een godverlaten padje in de Vacqueyras dat op het eerste zicht nergens toe leidde. Inderdaad, het bleek een ‘dead end street’ te zijn. Op het punt om te keren, kreeg ik echter het bordje ‘dégustation des vins bio’ in de gaten. Stoppen dus…
En zo ontdekte ik ‘Le Clos de Caveau’ in Vacqueyras. De wijngaarden liggen net op de grens met Gigondas en Les Dentelles de Montmirail staken schril af boven het landschap.

Nu wordt over de wijnen van Vacqueyras wel eens vaker gezegd dat ze het kleine broertje zijn van de wijnen uit Gigondas. Vaak is dit ook correct! Niet zo echter bij de wijnen van Le Clos de Caveau! De wijnen die ik er mocht proeven waren verrukkelijk…meer bepaald de ‘Fruit Sauvage’ en met klem de ‘Carmin Brillant’.


Ik besloot dan ook van deze laatste een kistje mee huiswaarts te nemen. Ik moet je waarschijnlijk niet vertellen dat een wijn thuis totaal anders kan smaken dan wanneer je hem ter plaatse in een roes van vakantiestemming hebt geproefd.
Tot mijn vreugde was deze niet anders thuis dan ginds! Een zuivere, heldere, robijnrode kleur. De zuiverheid zal trouwens een rode draad vormen doorheen het ganse proefproces van de wijn. Steeds wisselende aroma’s…kersen, pruimen, bosbessen, cassis, Engelse drop, cacaopoeder en niet te vergeten het kruidentuiltje (peper, tijm, laurier, kaneel). Taninnes die rijp en vlezig zijn, perfecte balans en het wederkeren van het fruit en de kruiden. De afdronk doet er met de aanwezige mineraliteit nog een schepje bovenop. Werkelijk alles, maar dan ook alles zit mooi verpakt in deze wijn.
De cuvée bestaat uit Grenache voor 70% en Syrah voor 30%. Opmerkelijk dus dat de Mourvèdre, voor velen noodzakelijk (al is het maar een klein percentage) om een goede Rhône wijn te maken, ontbreekt.

Ik laat het me alvast niet aan mijn hart komen en geniet de rest van de avond verder van mijn gerecht dat ondertussen klaar is…uiteraard vergezeld van bovenstaande wijn!