Bottle Case

Saving the best for last. Doen we dat niet steeds? Bij het eten van ons bord laten we meestal de lekkerste dingen tot laatste liggen, bij het doornemen van de post: eerst de rekeningen dan de uitnodigingen… Wel dat was ook de bedoeling hier op doorreis in het Noorden van Italië. Nog een kleine inspanning moesten we doen, een 200 km door de vlakte, en minst mooie deel van Lombardia tot het landschap overgaat van vlak naar zacht glooiend, hellend zelfs. Uiteindelijk beland je in toch wel een wondermooi stukje Italië; Piëmonte. Zij die er al een keertje geweest zijn gaan me zeker niet tegenspreken. Piëmonte sluit je onmiddellijk in je hart, om er het hele leven te blijven!

Het was niet mijn eerste keer dat ik er zou zijn, en voorwaar zeker ook niet de laatste keer! Voor mijn gezelschap was het dat echter wel! Tijdens de rit zaten ze volop te knikkebollen of te dutten (ik was de chauffeur) maar een keer ik ergens op weg van Asti naar Alba de hoofdweg afging en de kleinere wegeltjes verkoos waren de ogen wijd open gesperd. Het saaie landschap van onderweg gaat plots over in een betoverend landschap vol met wijngaarden, dan weer afgewisseld met hazelnotenstruiken of andere lekkere vruchtenbomen. Perziken, nectarines, pruimen… allen perfect gerijpt om ons ’s morgens tegoed te kunnen doen aan een verse fruitsla.

Ik ga nu even over tot de fluitstertoon want ergens is er iets in me dat zegt ‘hou het verdomme toch stil’! Piëmonte is allesbehalve een door toeristen overvallen stukje Italië, tenzij tijdens het truffelseizoen wanneer de foodies de streek onveilig maken. Maar ik ben blij dat dit een zo rustig paradijs op aarde is. En wat mij betreft hoeft dit helemaal niet te veranderen. Mensen, geloof me vrij… Geen kwaad woord over Toscane maar dit deeltje van Italië is buiten de steden Firenze en Siena minstens zo aantrekkelijk. Men zegge het vooral niet door ;-).

Onze laatste 4 nachten zouden we hier doorbrengen, en wel in het centrum van de Piëmontese wijnbouw. Op de grenslijn tussen Barolo en La Morra mochten we gebruik maken van het guesthouse van Beni di Batasiolo. Hier op dit stukje paradijs op aarde zou ik mij de koning te rijk wanen! De rust kwam zo over me heen, voor zover deze er nog niet was… Ik kreeg waarachtig een thuisgevoel. Bovendien waren er in het guesthouse buiten 2 Chinese koks en een oudere medewerker van Batasiolo geen andere gasten. We hadden omzeggens het rijk voor ons alleen.
Als klap op de vuurpijl had Angelo ons bij de intrede van het guesthouse benadrukt dat we vooral moesten proeven, proeven en nog eens proeven!! Er stond immers een volledig gevulde klimaatkast ter onze beschikking. De inhoud: Gavi di Gavi, Roero Arneis, Langhe Chardonnay, Moscato d’Asti, Spumante, Dolcetto d’Asti, Barbera d’Alba… maar vooral ook Barbaresco en talrijk verscheidene Barolo’s. Likkebaarden natuurlijk 🙂
’s Avonds lekker de barbeque aansteken en de rest is echt niet in woorden samen te vatten. Het is een opperste voorrecht dit te mogen beleven!

Uiteraard hadden we ook een afspraak bij de Azienda van Beni di Batasiolo. Angelo was blij dat hij ‘sommelier’ op mijn naamkaartje zag staan. ‘Moet ik niet steeds weer diezelfde uitleg doen’ vertelde hij me al lachende. Bezoek van de installaties en onmiddellijk overgaan tot de essentie… de proeverij :-). De wijngaarden bestuderen kon ik immers zoveel en zolang ik kon aan het guesthouse dat erdoor omgeven was. Neem maar aan dat ik een trektochtje door de wijngaarden heb gedaan.
Hoewel de Barolo’s het uithangbord zijn van Batasiolo (zij zijn trouwens de grootste wijngaard-bezitters uit de regio) hebben ze meer dan dat alleen. Ik was onder andere al langer fan van hun Gavi di Gavi ‘Granée’. Maar één van de mooiste wijnen die ze maken vind ik toch wel de Barbera d’Alba ‘Sovrana’. Barbera kan me de laatste tijd trouwens meer en meer bekoren!
Gezien we een hele wijnkast vol met wijnen ter onze beschikking hadden zouden we de proeverij die in een exquis proeflokaal plaats vond beperken tot een paar flesjes.

We proefden volgende wijnen bij Beni di Batasiolo:

• Langhe Chardonnay Vigneto Morino 2009
• Dolcetto d’Alba ‘Bricco di Vergne’ 2010
• Barbera d’Alba ‘Sovrana’ 2009
• Barolo 2007
• Barolo ‘Vigneto Cerequio’ 2001 –> Verrukkelijk
• Barolo ‘La Corda della Briccolina’ 2006 –> Het paradepaardje én terecht!

En, wat een warme en hartelijke mensen alweer! Ik kan dit niet voldoende en genoeg benadrukken…
Het was onze voorlaatste proeverij en we wisten goed welke wijnen we zouden openen uit onze beschikbare voorraad :-).
De temperaturen ginds waren al een tijdje on-Belgisch, ik zal het beleefd houden op warmer dan 25°C al was het eerste cijfer wel een 3! Slechts enkele dagen zijn we met wat minder weer geconfronteerd  geweest en we hebben maar enkele buien gehad, en dan nog ’s avonds of ’s nachts. Waar ik naartoe wil… het was in ieder geval het perfecte weer om een Vespa te huren en Piëmonte per scooter te ontdekken. Goed idee en dus maakten we reservatie voor de dag nadien.
Je kan zo perfect het parcours aan doen: Serralunga – Monteforte d’Alba – Barolo – La Morra – Grinzane Cavour om maar enkele van de Barolo-dorpjes te noemen.

Moet het gezegd zijn dat het heerlijk was in het zonnetje te rijden om die warme wind over je huid te voelen strelen? Goed insmeren met zonneolie was de boodschap want deze combinatie kan je zo rood als een kreeft laten kleuren. Perfect op onze route lag trouwens het laatste bezoek dat we moesten afleggen. Op de grens met Monteforte d’Alba en Dogliani hadden we immers afspraak met Osvaldo Barberis. Osvaldo is een kleine wijnboer die in stilte schitterende wijnen maakt. Zijn wijngaarden vallen net buiten het Barolo gebied en dus komen ze op de markt als Nebbiolo d’Alba. Mij niet gelaten, hij heeft fantastische Dolcetto’s, Barbera en Nebbiolo! Ik was fan vanaf het moment ik zijn wijnen proefde!
Wij dus Vespa-gewijs er naartoe. Dit bezoek was bij verte het meest charmante en het meest ludieke. Osvaldo is enkel de Italiaanse taal machtig en men had hem vooraf ingefluisterd dat ik een mondje Italiaans kon spreken. Het resultaat was een spraakwaterval die niet wou geloven dat ik geen Italiaans kende en die honderduit vertelde en vertelde… verder dan si si en si kwam ik vaak niet. En als ik dan toch eens wat trachtte te vertalen verwarde ik de Romeinen met de Roemenen! Gieren van het lachen hebben we er gedaan terwijl die arme Osvaldo niet begreep waarom die 3 rare Belgen plat lagen van het lachen.
Osvaldo was innemend, fier, nerveus en hartverwarmend. Dit was niet het grote wijndomein waaraan Piëmonte zo rijk is. Neen, dit was een eenvoudige landbouwer die ons in zijn boerderij ontving. Gegeneerd omwille van zijn kleine installaties en zijn klein maar gezellig proeflokaaltje. Ook zijn vrouw en kinderen waren aanwezig en het moet gezegd, het zijn schatten van mensen!
Speciaal voor ons was hij naar de beste bakker en beenhouwer in de buurt gereden om ons te voorzien van een heerlijk stukje brood met salami (salami uit Piëmonte is trouwens een culinair genot). En uiteraard mochten we niet vertrekken vooraleer we het laatste stukje achter de kiezen hadden. Nadien doken we trouwens zijn wijngaarden in… toen ik ‘Vigna Vecchia‘ uitsprak heeft hij met ons heel de wijngaard doorgetrokken om ons zijn oudste wijnstokken met trots te laten zien. Voor wat ik begrepen had waren deze 90 jaar oud.
Plots stopte hij voor een reeds rijpe tros dolcetto druiven en begon hij er naar hartenlust van te smullen, wij uiteraard ook :-).

We proefden volgende wijnen bij Osvaldo Barberis:

• Dolcetto di Dogliani ‘Valdibà’ 2010
• Dolcetto di Dogliani ‘Puncin’ 2010
• Dolcetto di Dogliani ‘Avri’ 2010 –> Het was een natuurlijke wijn, zonder additieven of toevoeging van sulfiet en voorwaar de allereerste die ik ook werkelijk ‘heerlijk’ vond.
• Piemonte Barbera ‘Brichat’ 2009
• Barbera d’Alba ‘Castella’ 2009
• Nebbiolo d’Alba ‘Muntajà’ 2009
• Nebbiolo d’Alba ‘Muntaja’ 2008

Bij het afscheid gaf hij ons nog 3 flessen Nebbiolo d’Alba ‘Muntajà’ mee. Tja… en we hadden nog een volle kast Batasiolo ter onze beschikking. Dat werd weer nachtwerk ;-).
Nadien tuften er 3 gelukzalige mensen op de scooter doorheen Piëmonte. Hoe vaak en hoelang ik nog in een spontane lachbui ben geschoten nadien, terugdenkende aan ons fantastische bezoek… God mag het weten!
Maar aan alle mooie liedjes komt helaas een einde. Zo ook aan ons avontuur! We waren het met zijn drie eens dacht ik dat de laatste dagen in Piëmonte inderdaad de overtreffende trap was. Niet vanzelfsprekend als je onze avonturen hebt gevolgd.
De zondag stond in het teken van het pakken van de koffers, nog wat slenteren in Alba, een bezoekje aan Barbaresco,  laatste keer goed eten en het koesteren van de herinneringen. Maandag in de vroegte, nog voor het kraaien van de haan zouden we al op weg zijn naar Turijn om opnieuw huiswaarts te keren.

Proberen samen te vatten wat we beleefd hebben is zo goed als onbegonnen werk. Dit is wat ik er alleszins van zal onthouden:

1. Het was een fantastische reis
2. Het noorden van Italië is mooi met telkens een grote verscheidenheid
3. Piëmonte is een pareltje
4. Wat een warme, behulpzame, immer goedlachse mensen zijn we op ons pad tegengekomen (ook zij waar we geen belang bij hadden)
5. Onze wijnbezoeken waren allen memorabel, gastvrij en van een hoog niveau
6. Italië was een reis-openbaring die ik met graagte wens verder te zetten – Misschien toch maar een mondje Italiaans gaan studeren?

Tot slot nog dit: Deze reis was zonder de hulp die we vanuit België hebben gekregen nooit mogelijk geweest! Ik heb haar al overvloedig en uitbundig bedankt, maar ik kan dit niet genoeg doen. Emmanuela, de grootste dank van ons alle drie om deze droom voor ons te willen organiseren!

Filed under: Haleluja | Tagged: alba, Barbaresco, Barbera, Barolo, Batasiolo, Dolcetto, La morra, nebbiolo, osvaldo barberis, piemonte, serralunga, vespa |