Bottle Case

Een vraagje aan al de wijnkenners, wine geeks en dorstige fanaten van het geperste en vergistte druivensap: Hoe ga je op ontdekkingstocht doorheen een met vrienden georganiseerd proeverijtje? Laat je de flessen ‘an sich’ passeren of doe je er een papiertje, folie of een echt wijnsokje over?
De Vlaamse Wijnbloggers buigen zich over de zin, of onzin, van het blind proeven. Mijn mening is in ieder geval zeer duidelijk. Als het over het proeven van nieuwe wijnen gaat ben ik alvast een fervent naturist… Less is more. Ja zeker!

En dan heb ik het niet eenvoudig over het inpakken van de fles. Neen het liefste van al weet ik totaal niets van hetgene in mijn glas gaat belanden. Als het even kan wens ik zelfs de vorm van de fles niet te kennen, wil ik zelfs niet kunnen spieken of de fles werd afgesloten met een kurk of een schroefdop. Ik wil die wijn in zijn nakie in mijn glas!
Waarom zal je je misschien afvragen? Heel eenvoudig:

1. Ik ben een wijngek, en bovendien nog eens gek van wijn
2. Ik wil wijn leren begrijpen en leef me daarom graag vrij fanatiek uit in mijn hobby
3. Ik wil elke wijn met gelijkheid behandelen en elke wijn de aandacht geven die hij verdient
4. Elke mens heeft hoe dan ook vooroordelen, zo ook elke wijnliefhebber over bepaalde regio’s/rassen/jaren…
5. Mind training…Mind training…Mind training… Mind training

Elke doorgedreven wijnliefhebber is een macho of machista! Daarom niet pronkerig. Maar het eert je als je in je wijnclub een wijn blind kan ontleden, de samenstelling van de wijn kan achterhalen. ‘Volgens mij is dit een wijn die een gedeeltelijke houtlagering heeft ondergaan die gemaakt werd van de klassieke Bordeaux druiven, aangevuld met Syrah. Aan de zuurtjes te proeven moet deze uit Italië komen en zal het een 2007 zijn.’ Geef toe… je geniet er op dat moment van het bij het rechte eind te hebben!

Let wel, de keren dat je dit zo doorgedreven en correct kan doen zijn zeldzaam. Je hebt dan ook wel het recht om er van te genieten.
Omgekeerd echter komt het véél vaker voor. Dat je de bal volledig misslaat!
En dat, dat zijn de momenten waar je aan doorgedreven mind training moet doen. Dan kan je de beste lessen trekken… dan moet je jezelf afvragen waarom je een verkeerde analyse maakte en welke details belangrijk zijn om dit een volgende keer te mijden.

Uiteraard kan je ver gaan, zeer ver zelfs… Want is het niet zo dat je ook voor een groot gedeelte met je ogen proeft! Wil je echt tot het uiterste gaan, dan kan je zelf geblinddoekt proeven, of uit van de speciale zwarte proefglazen. Die zijn vooral handig om als beginnende wijnliefhebber een rode van een witte of een rosé wijn te onderscheiden. Niet altijd een gemakkelijke opgave zo blijkt.
Probeer het maar eens een keertje onder vrienden. Of net zo leuk is hen een normaal glas voor te zetten en een zwart proefglas met identiek dezelfde wijn en laat hen beide wijnen ontleden. Niet zelden zal je een andere beschrijving van de wijnen te horen krijgen.

Dus ja, ik hou wel van het blind proeven. En toch zijn er uitzonderingen!

1. Als men mijn mening vraagt omtrent een bepaalde wijn, zal ik die mening ook trachten te geven in de categorie waarin deze wijn thuishoort. In dat geval wil ik wel graag alle details weten. Evenzo als je een wijn moet recenseren of er een stuk omtrent moet schrijven. Je uitgangspunt is dan volledig anders. Je hoort zowel positief als negatief kritisch te zijn en elk detail, ook visueel kan je uiteindelijke standpunt beïnvloeden. Wat in dat geval ook hoort!
2. En het meest belangrijke misschien. Hoe gek ik ook ben van wijn, wijn is nog steeds synoniem voor gezelligheid en plezier. Genieten moet je dus van dat glas, of 2e, of 3e, … Los van alle poespas die wij wijngekken er rond vertellen 😉

Wil je weten wat mijn collega’s Vlaamse Wijnbloggers hierover schreven. Je kan de verwijzing naar hun blog eenvoudig vinden op deze site.

Filed under: Vlaamse Wijnblogdagen | Tagged: blind proeven, blind tasting, wijn |