Boeken over wijn zijn er legio. Ik ben dan ook iemand die moeilijk voorbij kan gaan aan nog maar eens een boek over wijn mee te nemen. Niet noodzakelijk om ze allen van a tot z te lezen maar gewoon: ‘een boek is zo mooi’. Welk is nu het beste en mooiste wijnboek ever? Wel voor mij blijft dit nog steeds een klassieker! Mijn keuze gaat naar een boek vol met kortverhalen. Bernard Pivot brengt in “Mijn Wijn” een hoeveelheid aan anekdotes, weetjes en poëzie die van begin tot einde blijven boeien.
Pivot is vooral gekend als Frans journalist en schrijver maar is tevens kind aan huis in de wijnwereld. Hij is immers opgegroeid in de Beaujolais in een actieve wijnbouwers familie. In elke verhaaltje komt zijn liefde voor de wijn duidelijk op de voorgrond. De schrijfwijze is als een goede wijn, sappig, boeiend, passioneel en krachtig…je verlangt ernaar het volgende stukje te lezen en hebt ontegensprekelijk in tussentijd een flesje wijn ontkurkt en een goed glas ervan gevuld als begeleider bij het lezen.
Graag citeer ik een stukje uit ‘Oogst’
Paradijs. Er is nooit een oogst voorbijgegaan zonder dat ik verliefd werd. Op mijn twaalfde, vijftiende, achttiende en twintigste was het altijd hetzelfde liedje: zodra ik de wijngaard in liep om hem te plunderen en leeg te halen, werd mijn hart door een verrukkelijke koortsaanval bevangen. Dat was zo sterk dat ik in de buurt van een handpers die uit nostalgie in de fermentatieruimte is blijven staan, of oog in oog met een aquarel waarop Dunoyer de Segonzac de beweging van één of twee plukkers of dragers heeft vastgelegd, nog steeds een vurig genot voel. Ik zou me eigenlijk op zo’n intens moment de pijn moeten herinneren die vanaf de eerste oogstdag mijn rug teisterde. Ik zou ook kunnen terugdenken aan mijn toenmalige makkers op kille ochtenden of regenachtige avonden in september, aan mijn verkleumde en gekloofde handen, aan de te zware manden, aan de vermoeide traagheid van mijn steeds herhaalde bewegingen of aan de verleiding om die eindeloze rijen wijnstokken met hun eindeloze hoeveelheden druiven de rug toe te keren, maar dat heeft geen zin. Ik hoef me ook niet voor te houden dat het allemaal heel veel pijn en moeite kostte. Voor mij scheen altijd de zon, was ik altijd verliefd en legden de druiven suiker op mijn lippen. In onze jeugd heersten talloze beperkingen, en de oogst was dan ineens een tussenspel vol vrijheid. Ik heb er mijn eerste geld mee verdiend. We golden als volwassenen en werden als zodanig behandeld. Voordat we teruggingen naar de middelbare school en ons weer aan de discipline van het ouderlijk huis onderwierpen, zaten we als mussen in de wijngaard! Dus waren we vrolijk, dapper en vrij. Voor wie gezond was en er de behoefte aan had, was de oogst een schitterende leerschool in de sensualiteit. Er waren de handen die als inbrekers de wijnstok in gingen, glijdend tussen de bladeren slopen en druiven vastpakten, verwijderden en verzamelden die zwaar waren van de dauw, de zon en het sap. De overvloed bracht een gevoel van volheid!
Dit stukje doet me sterk terugdenken aan de keer dat ik zelf deel heb genomen aan ‘les vendanges’. De beschrijving van de vermoeidheid, pijn en ontberingen die op geen enkel moment in de latere herinneringen ter sprake komen…Enkel de nostalgie, avontuur, vrijheid en inderdaad het gevoel van volheid en verliefdheid borrelen steeds weer boven.
Dit boek is een must voor elke wijnliefhebber die tevens een passie voor de geschreven kunst bezit!
Met plezier eindig ik dit stukje à la Pivot:
Klok-klok-klok
Vouvray de zomer
Wijs licht
Stofje van de tijd
Traag oprukkend tufkrijt naar de geel fonkelende rivier
Vouvray de herfst
Rossige muziek
Vuren van tovenaressen onder fusten
Waar onze toekomst zingt en spint
Het goud van de weg in fusie raakt…
Filed under: Strelende pennelikken | Tagged: beaujolais, gedichten, kortverhalen, liefde, mijn wijn, pivot, poezie, wijn | 2 Comments »
Bottle Case 
