meursault | Bottle Case

Op culinaire ontdekking in Donostia – Dag 3 Mugaritz

Posted on februari 9, 2021 by Bottle Case

San Sebastian is een geweldige stad. De stroming van de Cantabrische Zee is er altijd aanwezig en de feel good vibe achtervolgt je er constant. Maar San Sébastian staat vooral bekend als de meest gastronomische plaats ter wereld. Nergens kan je meer Michelinsterren per vierkante kilometer vinden dan in San Sebastian. Als je de stad een beetje kent word je gewoonweg naar de oude binnenstad, de Parte Vieja, toegezogen. Hier kan je genieten van de meest toegankelijke vorm van lekker eten in de vorm van pinxtos. Dit zijn kleine hapjes die in bars uitgestald staan. Voor deze hapjes betaal je gemiddeld twee tot drie euro per stuk. Ze zijn lekker, toegankelijk en je kan er geen genoeg van krijgen! Een fris biertje in de hand, een schoteltje diverse Pinxtos op het tafeltje en de dag mag eindeloos duren!

Die geweldige dag kreeg dan nog eens een slotakkoord om nooit meer te vergeten. We hadden die avond een tafeltje geboekt bij Mugaritz**. Net buiten San Sebastian in Errenteria, te midden van de groene Baskische heuvels heeft Chef Andoni Luiz Andariz zijn culinaire hotspot. Het curriculum van deze Chef leest als een trein… Arzak, Arbelaitz, Beresategui, Akelarre en El Bulli zijn grote culinaire referenties waardoor onze verwachtingen alweer extreem hoog lagen.

We waren er te gast op het moment dat het restaurant hun twintig jarig bestaan vierde met een speciaal Twenty Years menu. Hoewel dit een unieke gebeurtenis was spraken we na afloop enkel maar over de DUIZELINGWEKKENDE winepairing die we er beleefden!!

Bij de aanvang van het menu dien je de wijnkeuze te bepalen en die varieerde tussen de 150 en 500 € per persoon. Wij kozen de gulden middenweg van 220 €/persoon. Het was, vermoed ik, de eerste keer dat we meer betaalden voor de aangepaste wijnen dan voor het menu (210 €). Beklagen hebben we ons dit geen seconde gedaan… ja misschien wel omdat we niet de duurste keuze hadden genomen! Vooral toen we bij ons buurtafeltje de 5 verschillende jaargangen van Château d’Yquem zagen serveren bij het dessert.

Om het 25 gangen menu tot in detail te beschrijven zou deze blog bij wijze van spreken een boek worden. Vandaar dat ik het beperk tot een algemene impressie. Er waren sublieme hapjes bij maar evenzeer enkelen waarvan ik het geen tweede keer zou wensen op mijn bord. Kwestie van beleving en gastronomie reserveer ik de volgende keer opnieuw bij Azurmendi waar we de avond voordien te gast waren. Qua wijnen die we geserveerd kregen blijf ik geen genoeg krijgen van onze beleving bij Mugaritz!

Omtrent deze wijnen deel ik graag nog volgende anekdote! Bij Mugaritz verklaren ze graag hun concept en hiervoor worden de gasten naar de keuken gebracht. Mijn arendsoog zal daar een fles Le Richebourg van Domaine Romanée Conti openstaan met een nog redelijke inhoud. Mijn vraag of dit het gebruikelijke was dat het keukenpersoneel te drinken kreeg tijdens de service kreeg een negatief antwoord. Het was wél een fles die in het duurste wijnarrangement zat. De sommelier zag mijn verlekkerde blik op dit uniek wijntje maar bezweek niet op mijn vraag om deze te mogen proeven. Later tijdens de avond na een gekeuvel met de sommelier over Douro en mijn verhaal over een ontmoeting tussen mezelf met Tomás Roquette (Quinta do Crasto) en Dirk Niepoort in een bootje op de rivier kregen we plots 2 extra glazen geserveerd met jawel Le Richebourg 2008!! Om nooit meer te vergeten…

Geniet mee van een visueel festijn Mugaritz Twinty Years inclusief wijnen die in dit geval de voorrang krijgen op de gerechten.