Bottle Case

La Botte zal onder de foodies alvast niet onbekend zijn. Ook bij ons WOCO-gezanten dus niet… We besloten er op een zomerse augustusavond naartoe te trekken. Chef Peppe en zijn vader moesten ons maar eens overtuigen van hun kunsten.  Op Njam! heeft Peppe ons immers al lang genoeg doen watertanden met zijn Italiaanse kookkunsten. Het woord van de kookzender is bij deze gevallen.
Eenmaal in La Botte kan je er ook niet omheen dat dit kookkanaal meer het darmkanaal is van de zaak. Hoewel ik het een spijtig gegeven vind heb ik er alle begrip voor dat je zoveel mogelijk munt tracht te slaan uit een, kortstondige, naamsbekendheid. Eerlijk is eerlijk, ook wij zijn er zo terecht gekomen! Commercieel, uitstekend bezig dus…

Na een ritje van een uurtje en het vinden van een parkeergelegenheid stapten we binnen in het restaurant. Voor onze wetenschappelijke WOCO-experimenten gaan we telkens op een donderdagavond op stap. We proberen op deze manier de drukte te mijden en de volle aandacht van de chef te krijgen. Niet zo echter in La Botte, de zaak zat er afgeladen vol en er heerste onmiddellijk die gezellige Italiaanse sfeer. Ondanks de drukte werden we er zeer hartelijk ontvangen en werd er ons een prima tafeltje toegewezen. Ik voelde me er direct op mijn gemak en absorbeerde de gezelligheid en het kakelende toontje.

De jongste telg van de familie, Gaspare (tevens de huissommelier),  nam ons onmiddellijk onder zijn hoede. Na de obligatoire gin-tonic (Monkey 47 – Fentimans) kozen we Peppe’s hapjesmenu. Het festijn kon beginnen!

Gang 1 – Een assortiment van een zestal antipasti
Wijn: Tasca d’Almerita ‘Regaleali’ Bianco 2012 – DOC Sicilia (Villa Vino – 12,25€)

Prima opener van de avond. Prima smaken, lekker en verzorgd. Dit was de opener die we verwachten van een Italiaan.
De hapjes waren:

1. Carpaccio van Wagyu-rund op een crème van truffel afgewerkt met truffelkaviaar
2. Vitello tonnato
3. Gebakken verse langoustines met burrata en afgewerkt met een pareltje sorbet van San Marzano tomaat en basilicum – I loved this one!!
4. Tartaar van wilde gemarineerde zeebaars afgewerkt met een bergamot-sorbet op een biscuit van amandel, taggiasca olijven en basilicumcrème
5. Espuma van venkel
6. Een bewerkte oester (ik ben vergeten noteren hoe net…)

Gaspare schonk ons een heerlijke witte Siciliaan. Het was een blend van Inzolia, Cataratto en Grecanico. Geen te zwaar type wijn. Hij paste perfect in het geheel.
Beoordeling: 8,5/10

Doorgaans hebben wijnliefhebbers niet veel nodig om elkaar te verstaan. Om het wachten wat te verzachten kwam Gaspare dan ook met een ‘specialleke’ aanzetten. Hij liet ons een wit gevinifieerde Nero d’Avola proeven van Morgante (Licata – 12,50€). Het was bijzonder dit te kunnen proeven. Niet dat het een grootse wijn is! Daarvoor valt hij veel te snel weg.

Gang 2 – Duo van Huisgemaakte rigatoni overgoten met een zomerse kalfsragout,
artisjokken ,erwten en champignons, licht getomateerd en huisgemaakte cavatelli overgoten met een sausje van aubergines, zwaardvis, tomaatjes en munt.
Wijn: Elio Altare – DOC Barbera d’Alba 2011(Licata – 15,97 €)

Persoonlijk heb ik genoten van de pasta’s. Niet iedereen aan de tafel was dezelfde mening toegedaan. Vooral de rigatoni vond ik heerlijk smaken. Het had me best een ietsje meer mogen zijn.
Maar dan kwamen we bij de kwestie van de wijn! Barbera is wat mij betreft een kanjer van een druif. Ik hou er enorm van. Samen met de rigatoni was deze een combinatie een voltreffer! Bij de Cavatelli daarentegen vloekte dit gigantisch (de wit gevinifieerde Nero d’Avola was er een godsgeschenk bij). Geen gemakkelijke opdracht uiteraard voor Gaspare om één passende wijn te zoeken bij dergelijke uiteenlopende schotels van pasta.
Beoordeling: 7,5/10

Gang 3 – Wilde zeebaars bedekt met een Siciliaanse tapenade en tagliata van Dry aged entrecote op een crème van erwten en pecorino, geparfumeerd met truffel.
Wijn: Corte Giara – DOCG Amarone della Valpolicella ‘Allegrini’ 2010 (Licata – 32,50 €)

Zeebaars was goed gegaard en lekker (zonder uitzonderlijk te zijn), de Entrecote was misschien iets te ver maar opnieuw kan je niets afdingen op de smaak (de combinatie van de pecorino en de truffel was meer dan voortreffelijk). Zelfde opmerking echter als bij de pasta: het mocht net ietsje meer zijn.
Het matchen van de wijn? Gaspare toverde ons dus een Amarone tevoorschijn… Prachtig is dit, genoten van elke teug die ik er van heb genomen! Maar… in combinatie bij het eten heb ik er niet van gedronken (gelukkig had Gaspare de fles Barbera bij ons aan de tafel achter gelaten ;-)). Amarone combineren met een gerecht is zeer moeilijk. Ik prefereer het om dit niet te doen en er pas na de maaltijd van te genieten. Het is Gaspare echter vergeven want ik zou de wijn niet willen ruilen hebben!
Beoordeling: 8/10

Gang 4 – Taart van de week
Wijn: Terre di Zagara Zibibbo (geen info gevonden)

Het nagerecht was voor mij de teleurstelling van de avond. Bij de suggesties stond er tevens een kaasbordje. Zonde dat we deze keus niet kregen.
De teleurstelling echter gaat niet op voor de Zibibbo. Opnieuw een dikke dankuwel hiervoor!
Beoordeling: 6/10

Afsluiten deden we er in stijl… We deden er namelijk de deur dicht! De hele familie, Vincenzo, Peppe en Gaspare passeerden  de revue, sloegen een babbeltje en waren uiterst sympathiek. We namen nog een flesje, en nog eentje extra om zeker te zijn,  Franciacorta Satèn van Ronco Calino (Licata – 26,97 € – 100% chardonnay) om in een losse sfeer onze gesprekken verder te zetten. Het was een super gezellige avond in een zeer tof kader.

Een culinair orgasme heb ik er die avond helaas niet mogen beleven. Ristorante La Botte zou ik dan eerder ook als een zeer goede brasserie bestempelen dan een hoogstaand gastronomisch restaurant. De volgende keer als ik in de omgeving van Genk vertoef stop ik er zeker nog een keer en zal ik me verneukelen aan één of andere heerlijke verse pasta met een lekker glaasje wijn! Speciale vermelding trouwens naar de wijnen die we in ons glas kregen!
Beoordeling omkadering, ontvangst, personeel: 9,5/10

Prijs van het geheel:
Menu 65,00 €
Aangepaste wijnen: 20,00 €

Totaal betaald (inclusief fooi en onze bubbeluitspattingen op het einde) 140,00 €.
Prijs kwaliteit is dit net iets teveel, rekening houdende met wat er op ons bord verscheen. De hapjes porties vielen zeer klein uit in vergelijking met wat we zagen passeren.

Gegevens:
La Botte
Europalaan 99
3600 – Genk
http://www.labotte.be/

Filed under: Fressen oder Essen | Tagged: beppe, genk, italiaans, La botte, licata, njam, restaurant, ristorante, woco |