Heb je ook al wel eens het gevoel gehad dat er iemand op deze aardkloot rondloopt die een perfecte aanvulling vormt van je eigen gevoelens, je eigen liefde, je eigen opborrelende sensualiteit? Het omzetten, van het genot bepaalde wijnen je kunnen schenken, in woorden. Het is allesbehalve een eenvoudige opgave.
Kaatje is haar naam, staat lekker positief in het leven en alles aan haar straalt een zekere sensualiteit uit. Zeker wanneer zij het penseel hanteert waarmee ze haar blog “Onder de Pergola” voedt. Steeds weer kijk ik halsreikend uit naar een nieuwe post. Het beschrijven van de tintelende, hartkloppende, soms onwezenlijke verlangens naar liefde, lust en beroering van de snakkende zielen is wondermooi.
Op een keer stelde ze me voor iets te schrijven omtrent wijn… Het zou doodjammer zijn jullie dit stukje poëzie te onthouden. Leun achterover, beeld je Kaatje in en geniet!
Wijnkennis
Goede wijn
begint en eindigt met een glimlach
Hij had haar meteen zien binnen komen.
In haar gedecolleteerde jurk met luipaardprint
moest ze wel opvallen tussen de mannen in pak
die zich voor de wijnproeverij hadden ingeschreven.
Ze nam rustig en zelfzeker plaats aan de lange tafel.
De heren in het gezelschap hadden alleen oog voor
de Portugese wijnen die op het proeverslijstje stonden,
maar ik kon mijn blik niet van haar afhouden.
Haar fijne handen walsten het rode vocht deskundig
en ze sloot haar mooie groene ogen als ze haar lippen
aan het glas zette om te proeven.
Terwijl de wijnen uit de Dourovallei, de Estremadura
en de Alentejo elkaar opvolgden,
stond ze dapper haar mannetje in het herengezelschap
en typeerde ze de wijnen telkens raak en gevat.
Ik begon steeds meer te smelten.
Bovendien betrapte ik haar erop dat ze niet steeds
de geproefde wijnen uitspuwde,
maar stiekem nu en dan gewoon doorslikte.
Een levensgenietster…
Waar was ze toch al die tijd gebleven?
Aan het eind van de proeverij gingen alle mannen
naar huis, maar zij bleef nog even achter.
Ze had een Tapada de Coelheiros garrafeira tinto
uit het wijnrek genomen en
bestudeerde aandachtig het etiket.
Neen, deze wijn had ik bewust niet in
de proeverij opgenomen.
Hij was me te dierbaar, te duur en
het was mijn laatste fles.
Ze draaide zich langzaam om
en keek me vanonder haar pony
strak met haar tijgerogen aan.
“Weet je, ik voel me net als deze wijn:
vol en rijp, met een toets van rood fruit
en een lange afdronk.
Krachtig, goed in balans,
misschien een tikje anders dan wat men verwacht,
maar helemaal op dronk.
Wat denk je?
Heb je zin in een degustatie?”
Ze boog voorover om me de fles te overhandigen
en gunde me zo een blik op de
verborgen weelde onder de jurk.
Ik was verloren…..
© Kaatje
Filed under: Strelende pennelikken | Tagged: Alentejo, blog, Douro, Proeven, sensualteit, wijn |
Bottle Case 
Geef een reactie