In het kader van de week van de poëzie post ik graag enkele gedichten die ik reeds eerder schreef.
Uiteraard staan deze enkel in het teken van de weidse wijnomgeving!
Het leven waait met zwoele bries door mijn aderen, De omgeving slorpt gulzig aan mijn zintuigen, De atmosfeer absorbeert, Ik ben nietig en nederig als gewillig slachtoffer…
Doorheen de woeste velden der wijngaarden trekken we, dansend op de sonates der krekels, de brandende zon kleurend op het maagdelijk vlees… De heerlijke wijn pleistert!
Een klim naar de top der engelen, zwoegend puffend met een van verbazing kloppend hart, fiere ranken supporteren in stilte, strijdend vol geduld kent ook zijn vrucht geen limiet!
De wind speelt met de haren die ik verloren heb, de zon brandt verborgen over me heen. De cipressen zeggen me waardig doch statig goedendag. Toscane lacht me toe… En ik, ik laat het gebeuren!
Filed under: Strelende pennelikken | Tagged: druif, Priorat, Toscane, wijn poezie, wijngaard |
Bottle Case 
Geef een reactie