Ik lig op de vloer
en probeer me te herinneren
wat er de nacht voordien gebeurd is.
De fles Quinta do Crasto Reserva is omgevallen,
een donkerrode plas kleurt de vloer,
mijn glas ligt aan scherven.
De middagzon werpt lange schaduwen
op de muur van mijn slaakamer,
ik herinner me vaag een gezicht, een stem.
En dan gaat de voordeur open.
Jij komt stralend binnen gewandeld,
legt me liefdevol op het grote bed,
streelt mijn haren uit mijn gezicht,
fluistert zoete woordjes.
En je hebt croissantjes mee…
Uit Kaatjes ‘Onder de Pergola’
Filed under: Strelende pennelikken | Tagged: Quinta do Crasto |
Bottle Case 
Geef een reactie