Asperges
Ze hield hem, heet, in haar hand, legde haar hoofd
in haar nek, opende haar rode lippen en stak
de witte stengel langzaam in haar mond.
Ze zette haar tanden onder het zachte kopje
en beet voorzichtig het kleine topje
delicate vlees van de asperge.
De structuur verraste haar, de geometrie en
de architectuur van deze kleine staaf waren gotisch,
maar de smaak was aards en puur.
Ze dronk haar glas witte wijn en glimlachte de knappe
donkere man aan de andere kant van de tafel toe.
“Het is echt lekker,” zei hij,
de saus glinsterend op zijn lippen.
“Dus, jij bent een kok?”
“Neen, niet echt. Ik probeer gewoon maar
wat uit en hoop dan dat het lukt en lekker is.”
De eiersaus droop langs de zijkant van
haar hand en doordrenkte de
hagelwitte manchet van haar blouse.
Ze merkte het niet eens op.
Hij greep losjes haar pols en likte de olie
heel traag op, haar intussen van
onder zijn volle wimpers
met zijn bruine ogen
guitig aankijkend.
“Ik probeer ook graag van alles uit
en hoop dan dat het lukt en lekker is.”
Uit Kaatjes Onder De Pergola
Filed under: Strelende pennelikken | Tagged: asperge |
Geef een reactie