Dit is een stukje dat ik al surfend op het net ben tegengekomen. Het is een gedicht van Titus Lucretius, een Romeins dichter en filosoof. Hij schreef het volgende:
Della terra
i frutti giammai non verrebbero a luce
se non mettessimo sossopra
il suolo tutto.
E della terra,
di quel che rimane per i nostri bisogni
coperta sarebbe di sterpi l’intera superficie
se l’uomo alla forza della natura
la sua non opponesse, sudando.
…
Filed under: J(ust) F(or) F(un) | Tagged: gedicht, lucretius, poezie |
Geef een reactie