Af en toe voel ook ik de onweerstaanbare drang even geheel afgesloten te zijn van de wereld. Het liefste trek ik dan de natuur in en leef ik mij uit in fikse wandeltochten… Zo ook deze voorbije feestdag van 11 november. Geheel afgesloten wil in mijn geval niet betekenen dat ik geen leuk gezelschap kan appreciëren en dus trokken we met z’n drieën richting Saint-Hubert, diep in de Belgische Ardennen.
Er werd gereserveerd in Hotel 2G dat wordt uitgeb(ui)aat door een jong Vlaams koppel. Mijn gezelschap kon het zich reeds permitteren om op woensdag al te vertrekken. Gezien ik nog een avondles moest geven, kon ik pas aansluiten op donderdag. Heel in de vroegte vertrokken en tijdig ginds om nog rustig mee van het ontbijt te kunnen genieten. Het was toen al duidelijk dat het om een oubollig hotelletje ging. Geen erg, veel moesten we hier toch niet zijn. Als de kamers maar in orde waren en ons gereserveerd gastronomisch wildmenu maar om duimen en vingers of te likken zou zijn.
Na een wandeling van een uurtje of 6 ging ik dan maar even inchecken. De kamer die ik kreeg toegewezen tartte echter elke verbeelding… Klein, benepen, vies en vuil. Het was overduidelijk dat ze me gewoon even in een logeerkamer voor bedienden hadden gedropt. behang dat vol vuile strepen staat (ik mag er niet aan denken van wat…), dat zelfde behang dat loskomt van de muren. Een piepkleine badkamer waarbij ik me een keer of 3 aan dit of dat heb gestoten en een douche die erom vraagt een grondige reinigingsbeurt te krijgen…
Meestal laat ik me dan stevig gelden en zou ik pertinent om een andere kamer gevraagd hebben. Nu echter had ik hier geen zin in… even herbronnen was de boodschap en de wandeling door het gure, slechte weer hadden me deugd gedaan (evenals het lokale biertje le semeur). Ik liet het dus nog niet onmiddellijk aan mijn hart komen en verheugde me op de zevengangenmenu die zou volgen! Uiteraard nam ik er een wijntje bij en op de beperkte wijnkaart vond ik een Chateauneuf-Du-Pape van Roger Perrin…althans dat ik wat ik dacht want de wijn die ik geserveerd kreeg was een gewone Côte-du -Rhone. Toen ik de jonge-spring-in-het-veld-garçon van dienst erop attent maakte kreeg ik te horen dat het Domaine van Roger Perrin toch in Chateauneuf-du-Pape ligt!!!!
Dat beloofde dus voor wat komen ging en inderdaad…een hoogvlieger was het allerminst. Of hoort een pannenkoek in een gastronomisch menu thuis?
’s Morgens bij het uitchecken moest ik dus toch even mijn ‘gas’ kwijt en maakte ik de eigenaar er op attent. Ik refereerde vooral naar de staat van de kamer en dat ik dit absoluut niet vond kunnen. Het antwoord was heel laconiek… Er is toch niets mis met die kamer, die ziet toch hééééélemaal niet vuil!
Het arrangement heeft me 97!!!!!!! euro gekost (zonder drank en haha Chateauneuf-du -Pape).
De wandelingen aan het provinciale domein van Mirwart waren wondermooi.
Hotel 2G = 2 x Gebuisd! Wegblijven ginds is de boodschap…
Filed under: Fressen oder Essen | Tagged: ardennen, chateauneuf-du-pape, hotel 2G, Mirwart, saint-hubert |
Bottle Case 
Geef een reactie