Het is best mogelijk dat ik met dit artikel mijn ‘neutrale’ wijnboekje te buiten ga, maar hey dit is een wijnblog. Hier mag, néén moet ik zelfs, mijn persoonlijke mening ventileren. Een grijze muis is niet onmiddellijk mijn favoriete huisdier. Bij deze dus…
Het afgelopen jaar hebben er me een paar keer een aantal zaken tegen gestoken wat het ‘gemekker en geblaat’ betreft omtrent wijn. Is het niet dat de één zonder schaamte durft te beweren dat wijn een ‘product’ is, waarbij je er maar op los moet sulfiteren, een suikertje meer of minder…wat maakt het uit, toevoegen maar al die additieven, behandeling van de wijngaard…erop los spuiten als in ware orgie stijl.
Van de andere kant heb je de moraalridders die elke gelegenheid te baat nemen om met een vermanend vingertje te staan zwaaien over hoe schadelijk de toevoeging van sulfiet en andere stoffen wel niet zijn. Zij zweren bij de natuurlijke wijnen en alle andere worden zonder pardon als ‘troep’ afgeschilderd.
Heeft de één gelijk? Neen totaal niet!!! Wat een klinkklare onzin! Afvoeren die troep. Je proeft het wel, niet zelden belandt dergelijke wijn gewoon in de afvoer.
Heeft de andere gelijk? Neen totaal niet!!! Maar hij vertelt tenminste geen onzin. Niet zelden echter belandt ook deze wijn gewoon in de afvoer. Ik stel me trouwens de vraag wat je dan nog mag eten en drinken… Koffie? Groenten uit de supermarkt? Gekweekte vis? Nog even aan mijn sigaretje trekken vooraleer ik verder ga.
Worden niet 99% (of misschien zelfs meer) van de wijnen gemanipuleerd al van bij de stok? Ik weet het, niet allemaal. Links en rechts zijn er wel wat uitzonderingen maar laat ons een kat een kat noemen en stellen dat er maar weinige wingerds niet geënt werden op een Amerikaanse onderstam.
Wanneer ik een wijn wil proeven, drinken, beoordelen voor mijn persoonlijk gebruik speelt afkomst (land, regio…), ras (druif, kleur) en religie (hoe gemaakt) géén enkele rol!
Wijn is voor mij een geschenk van de natuur, vervolmaakt (of verminkt) door de mens dat mij voornamelijk PLEZIER, GENOT, GELUK… moet schenken. Er speelt mij maar één criterium wanneer ik een wijn koop: Lust ik hem of niet! Is deze wijn naar mijn smaak of is hij gewoon niet mijn smaak. Het kan me geen moer schelen hoeveel sulfiet er eventueel werd toegevoegd of welke andere additieven er werden gebruikt. Ik ga geen enkele wijn kopen die ik niet lust, maar die misschien wel een tikkeltje gezonder zal zijn. Ik laat me leiden door mijn eigen smaak…niet door deze die onze consumptiemaatschappij me voorlegt. Is de wijn in mijn glas natuurlijk gemaakt, misschien wel biologisch of biodynamisch of is het gewoon een industriële wijn…who cares???? Als hij me maar smaakt!
Vooraleer je me helemaal voor het vuurpeloton plaatst, toch even dit. Het is evident dat ik het liefste heb dat de wijn die ik lekker vindt (en de meesten worden op die manier gemaakt) op een degelijke manier werd bereidt. Met respect voor de natuur en de mens.
Ik heb mijn eigen smaak best gevonden en deze ben ik bekomen door onnoemlijk veel wijnen te proeven. Uitzonderingen bevestigen altijd de regel en dus blijven we proeven!
Leef ik hierdoor een maandje minder…so be it! Dan word ik maar 98 en 9 maand in plaats van 99 jaar.
Wedden trouwens dat mijn ‘zin’ voor wijn als onzin wordt afgeschilderd. 😉
Filed under: Second opinions? | Tagged: biodynamische wijn, biologische wijn, natuurlijke wijn, sulfiet |
Bottle Case 
Jij wordt duidelijk gelukkig van lekkere wijn…. En om lekkere wijn te vinden moet je natuurlijk heel veel wijntjes en wijnen uittesten… Oefening baart nu eenmaal kunst!
“if what proust says is true, that happiness is the absence of fever, then I will never know happiness. for I am possessed by a fever for knowledge, experience, and creation.” Anaïs Nin.
LikeLike
Amen…Kaatje en of Anaïs Nin gelijk had!
Je kan stellen dat ik gelukkig wordt door met wijn bezig te zijn…een gelukzalige glimlach creëert zich spontaan bij het ontdekken van een ‘lekkere’ wijn.
LikeLike
Interessante stellingname Wim, die heel wat vragen bij me oproept waarvan hier enkele:
1) kan je na over wijn te hebben gestudeerd; wijn te hebben geproefd en vergeleken en analytisch (organoleptisch) te hebben onderzocht nog op een “normale” manier wijn drinken. dwz: ongedwongen en vrij van gedachten om toch maar niet eens de aroma’s te gaan onderzoeken of andere eigenschappen ? Kan je nog met “kinderlijke”onschuld, zonder voorkennis mee te zeulen nog rustig van een glaasje wijn genieten ?
2)moeten we ons niet nu – meer dan ooit- behoeden voor de steeds meer oprukkende industriële wijn, die ons een ronder en fruitiger smaakpatroon wil opdringen; gewoon omdat het gemakkelijker verkoopt. Verdwijnen op die manier niet alle originele, terroirspecifieke wijnen die het boeiend maken om onze zintuigen te ontwikkelen en te prikkelen.
Dit waren zo enkele gedachten die mij invielen bij het lezen van jouw visie – leuk initiatief trouwens !
LikeLike
Beste Jos,
Ik begrijp volledig wat je duidelijk wenst te maken. Uiteraard is het moeilijker en moeilijker om ‘onschuldig’ een wijn te benaderen. Toch is het iets wat ik eenieder zou willen aanraden te blijven doen. Waarom…Eens was dat onze basis, ons startpunt. Bij menig gevorderd wijnliefhebber is alles bij een onschuldig glaasje wijn begonnen. Niet gemakkelijk hoor als je, zoals ik, al met een glas water begint te walsen of alles wat je vastneemt begint te besnuffelen. Ik mis soms wel dat ongedwongene…
Punt 2 ligt anders natuurlijk. Wat ik vooral wenste te benadrukken is dat eenieder zijn smaak moet volgen en zelf zijn smaak moet bepalen. En vooral die niet moet laten opleggen. Of zoals ik steeds tegen mijn studenten zeg…Kom vooral uit voor jou mening, jou smaak is de enige juiste. Ik kan niet bepalen wat iemand anders lekker moet vinden. Ik heb persoonlijk een heel breed beeld over ‘terroir’ en hierin neemt de wijnbouwer het centrale punt in. Ik ken vele ‘terroirwijnen’ uit de Bourgogne die het niet waard zijn in de fles te komen, anderen zijn dan alweer subliem…Wat ook belangrijk is naar mijn mening is dat wij waarschijnlijk zijn opgegroeid met de typische Franse wijnen, of terroirwijnen zoals men zo graag pleegt te zeggen. We mogen hierbij niet uit het oog verliezen dat de nieuwe generatie wijndrinkers uit een fastfood generatie komt. Zij die wensen te proeven, proeven, proeven en nog eens proeven zullen er wel komen. Maar wie ben ik om mijn neus op te halen voor mensen die genieten van hun glaasje ‘industiële wijn’. En eigenlijk was net dit de onderliggende boodschap van mijn schrijfsel…Zoals je wel zult gemerkt hebben, met de nodige ‘knipoog’ geschreven.
In mijn persoonlijke keuze zal je veelal wijnen vinden gemaakt met respect voor natuur en mens, bij voorkeur bekomen uit eigen gistcellen, gevinifieerd tegen lagere temperaturen, met voorkeur voor een koude schilweking, liefst nog niet gefilterd of geklaard…
Maar, de dag dat ik geen plezier meer mag beleven aan wijn, stop ik onmiddellijk!
LikeLike
Ik kan je keuze volgen Wim .Bij deze hef ik het glas en wens je gezondheid. In vino veritas !
LikeLike
Als Beaujolais, Cotes du Rhone/Ventoux ed liefhebber die meteen tig aantal flessen zou kopen van een wijn die mij smaakt:
Wijn tegenwoordig smaakt niet meer zoals wijn zou moeten en hoort te smaken en jaren geleden ook smaakte.
Bijvoorbeeld een goede en smakelijke fles
rode Beaujolais kostte toen zo’n 10 Gulden en een in Californië van de Gamay druif gemaakte fles wijn kostte in een Hilton hotel restaurant
in de USA 8 of 9 dollar,
beide wijnen smaakten naar de Gamay druif
en waren daarom met geur, smaak en afdronk een feest om te drinken.
Zoiets is tegenwoordig niet meer te vinden!
Het zijn allemaal overwegend reukloze,
meestal zurig smakende of
smakeloze wijntjes zonder enige afdronk.
Gisteren nog een € 12,90 Beaujolais van 2009,
een zeer goed Beaujolais jaar vlgs “kenners”,
geproefd.
Wat een armoe en teleurstelling,
zeker gezien de beschrijving:
“uitzonderlijke klasse en misschien wel de allerlekkerste Beaujolais enz.”.
De maker monsieur of madame Y. Métras
zou zich ervoor moeten schamen.
Deze was uit een door mijzelf samengesteld proefpakket van 8 verschillende flessen rode wijn, geen enkele is het nabestellen waard.
Dit was meteen mijn laatste wijnavontuur,
ik zal geen rode wijn meer kopen.
Het afgelopen jaar heb ik nogal wat flessen overwegend bij slijters gekocht en
na geproefd te hebben meer wijn door de gootsteen gespoeld dan opgedronken
en geen enkele fles wijn getroffen
die het nabestellen waard was.
Ook de ster-, omfietswijnen en dergelijke is m.i. allemaal onzin.
heb ik wel eens geprobeerd maar
ik ben de afgelopen jaren niets lekker drinkbaars tegengekomen.
Nu zult u zeggen smaken verschillen en gelijk heeft u maar ik weet nog hoe een goed gemaakte wijn kan en hoort te smaken.
Jammergenoeg is er nu een hele generatie wijdrinkers die dat niet kunnen weten.
Zo en dan nu een glaasje JD tegen de schrik.
LikeLike
Beste, ik hoop zeer dat je alsnog datgene gaat vinden wat je zo verlangt in het glas. Uiteraard is er het afgelopen decennium gigantisch veel veranderd in de wijnwereld. Niet alles te goede, maar zeker en vast niet alles ten kwade.
Wat de Beaujolais betreft: probeer deze van Manoir du Carra eens even. Is volgens de oude traditie gemaakt…wel met behulp van de moderne vinificatietechnieken.
LikeLike