Bottle Case

Al een paar weken stond de fles naar me te lonken, als was het een mooie vrouw. Uiteindelijk werd het geflirt me teveel en plopte ik de kurk uit de fles. Proefformulier netjes ernaast en het glas voor 1/3 gevuld.

De ‘Puncin’ Dolcetto Dogliani DOCG van Osvaldo Barberis kan eindelijk doen waarvoor hij geboren was…genot schenken aan de wellustige proever!

Dolcetto is niet bepaald de populairste van de klas. Geboren en getogen in Piëmonte… Geef toe er zijn slechtere locaties waar je je leven moet doorbrengen. In het verleden eens vreemd gegaan in Liguria en Lombardia, dat wel, maar meestal een heel trouw beestje. Nochtans heeft de Dolcetto alle redenen om het eens op een ander te proberen. Jarenlang al wordt hij onder de knoet gehouden door de Nebbiolo en de Barbera. Desondanks haalt ook de Dolcetto het hoogste goed op de Italiaanse kwaliteitsladder nl. de DOCG in Dogliani. Niet in Alba echter waar de druif de beste resultaten behaald.

Het druifje is vroeg rijp en net daardoor waarschijnlijk kan hij zijn plaats behouden tussen de later rijpende Barbera en nog latere Nebbiolo.  Samenvattend zijn Dolcetto wijnen vrij fruitige, lichte wijnen met een diepe purperrode kleur, een goed zuurgehalte en zijn ze niet zo tanninerijk. Ze zijn vaak bedoeld om jong te drinken en krijgen van hun baasje zelden een opvoeding op hout mee. Hoewel de letterlijke vertaling van zijn naam ‘ een kleine zoete’ wil zeggen, is de wijn hoegenaamd niet zoet te noemen.

Kan ik mij verzoenen met de algemeenheid van de druif en wat er zich in mijn glas bevindt? Grotendeels wel, al is de wijn krachtig en gezegend met een hoge portie tannine.
Persoonlijk vind ik de wijn goed onderbouwd en over een knap evenwicht beschikken. Helaas is het niet onmiddellijk mijn smaak… Neen, ik houd meer van een Barbera of een Nebbiolo…

Filed under: B(een) T(here) D(one) T(hat) | Tagged: Barbera, Barberis, docg, Dogliani, Dolcetto, nebbiolo, piemonte, Puncin |