Bottle Case

Wijn en eten gaan wat mij betreft vaak hand in hand. Persoonlijk vind ik het enorm boeiend en fascinerend om de juiste wijn bij het gerecht te plaatsen. Even vaak, of misschien wel vaker, ga je de mist in dan dat je ‘a perfect match‘ vormt. Vindt dit plaats dan borrelt er steeds een onderdrukt YES gevoel bij me op.

Je kan dus beter de voetjes op de grond houden en niet onmiddellijk jezelf uitroepen tot één of andere goeroe die het halleluja der smaakpapillen telkens weer opnieuw kan uitvinden.
Wat dat betreft hou ik er een vrij simplistische filosofie op na die ik al jaren hanteer om mijn passie en dorst naar kennis van wijn bij te schaven. Oefenen, oefenen, oefenen en nog eens oefenen! Weet wat je drinkt, bouw een database aan herkenningspunten op en geef die op geen enkel moment de kans te ontsnappen.

Beroepsmatig wordt er regelmatig advies aan me gevraagd welke wijn te serveren bij dit of geen gerecht. Niet enkel de kennis van de wijn is dus een belangrijke factor.
Vandaar ook dat ik geen enkel moment heb getwijfeld toen er enkele maanden terug de vraag kwam of ik niet mee aan de wieg wou staan  van de oprichting van Kookclub De Kemphanen…Het kempsich genootschap ter bevordering van de eet- en tafelcultuur.

De taak die men voor mij in petto heeft lijkt wel de logica zelve. De dorstige laven! En als het even kan, op gepaste wijze 😉
Neemt niet weg dat ik evenzeer dunschiller en aanverwanten ter hand zal nemen en me met de nodige flegma zal mengen in de, hopelijk niet te verhitte, kookdebatten.

In mijn mailbox vond ik vandaag het september-menu terug. Naast het likkebaarden kan mijn zoektocht naar de perfect match dus starten.
Niet evident was mijn eerste gedacht toen ik het menu van wat nader bij bekeer. Onze Piet, de orkestmeester, houdt blijkbaar van contrasten…nu dat treft wel…ik ook!

2010 september menu

Vooral het voorgerecht houdt me bezig in de zoektocht. Je hebt een verscheidenheid aan smaken (st jacobsvrucht, gerookte zalm, saffraan, room,…) én gezien het vervolg tevens een visgerecht is mag deze eerste wijn dus niet zwaarder worden dan deze voor bij het hoofdgerecht.
Je kan mijn inziens deze zware smaken niet combineren met een eenvoudige witte wijn…Eerste gedachte is dus te combineren met een complexloos rood wijntje met een minimum aan tannine (ik heb hiervoor een leuke Bobal in gedachte).
Het hoofdgerecht daarentegen schreeuwt om een witte Italiaanse wijn. Mijn voorliefde voor de witte wijnen uit Campania zal de strijd waarschijnlijk winnen. Nu nog kiezen welke, Fiano, Falanghina, Greco….Mijn motto indachtig zal ik nog maar eens moeten proeven, proeven en proeven…
Nagerecht is een combinatie van banaan, chocolade en rum. Ik zou het gemakkelijk kunnen maken gezien er wel ideale dessertwijnen zijn die hemels zijn met chocolade. Ik hou dus ook wel van contrasten en een Vendanges Tardives van de Gewürztraminer lijkt me wel wat!

Naar alle waarschijnlijkheid zullen deze eerste bevindingen nog een aantal keer wijzigen in de aanloopperiode…misschien wel een tiental keren…misschien zelfs dagelijks…misschien zelfs…

En als je het beter denkt te weten! Ik ben koppig, maar niet dom 😉

Filed under: Fressen oder Essen |